به گزارش ایسنا، نظارت بر تعریق بدون درد، ایده پشت تحقیقات جدید دانشگاه بینگهامتون بوده است که می‌تواند با از بین بردن درد و دردسر، مدیریت دیابت را متحول کند.

به نقل از مدیکال‌اکسپرس، با انطباق دانشی که پروفسور سئوهون «شان» چوی (Seokheun "Sean" Choi) در آزمایشگاه بیوالکترونیک و میکروسیستم در ۱۵ سال اخیر در مورد باتری‌های زیستی به دست آورده است، این سیستم جدید زیستی مبتنی بر کاغذ از هاگ‌های باکتری باسیلوس سوبتیلیس (Bacillus subtilis) استفاده می‌کند که در پاسخ به گلوکز موجود در مایع غنی از پتاسیم مانند عرق انسان، رشد می‌کند. مقدار نیروی تولید شده، سطح گلوکز را تعیین می‌کند.

چوییو و همکارانش از کالج مهندسی رایانه توماس جی واتسون به تازگی یافته‌های خود را در مجله Microsystems & Nanoengineering منتشر کرده‌اند.

سیستم‌های پایش گلوکز فعلی بر واکنش‌های آنزیمی به قطرات خون متکی هستند، اما این روش‌ها برای حمل و نقل یا ذخیره‌سازی آسان در فروشگاه‌ها پایدار نیستند. ماهیت خودتکثیری باکتری نیز طول عمر آن را تضمین می‌کند.

چوی می‌گوید: مشکل استفاده از آنزیم‌ها این است که آنها غیرفعال می‌شوند. شما باید آنها را در یخچال نگهداری کنید، اما حتی پس از آن، قدرت آنها به مرور زمان کاهش می‌یابد. سیستم مبتنی بر هاگ ما می‌تواند محیط‌های بسیار سخت را تحمل کند و تنها زمانی فعال می‌شود که شرایط مناسب فراهم شود.

چوی می‌گوید: هر کس غلظت پتاسیم متفاوتی در عرق خود دارد و من نمی‌دانم این غلظت چگونه بر گلوکز تاثیر می‌گذارد. حساسیت آن همچنین کمتر از حسگرهای زیستی آنزیمی معمولی است. اما با این تحقیقات، ما یک مکانیسم حسی جدید برای تشخیص گلوکز ایجاد کردیم که هنوز کسی این کار را انجام نداده است.

انتهای پیام