تفاوتی که زودپز با دیگر کمدی‌های این اواخر سینما داشته است بازی خوب و به جای محسن تنابنده است، می‌توان گفت تنابنده به تنهایی بار نیمی از فیلم را به دوش می‌کشد و سکانس‌های خنده‌دار فیلم را او برای مخاطب فراهم می‌کند که از قابلیت‌های بازی اوست و در سکانس‌هایی که حضور دارد توجه مخاطب را کاملا برای خود می‌کند.

البته نباید از بازی نوید محمدزاده نیز غافل شد، محمدزاده تا حدودی توانست با بازی نقش «شاهین» در زودپز بعد تازه‌ای بازیگری‌اش را به نمایش بگذارد؛ اما نکته قابل توجه این است که پختگی نقش‌های جدی محمدزاده در این نقش دیده نمی‌شد. 

در کنار بازی خوب تنابنده می‌توان طراحی و اجرای صحنه و حتی گریم را از نقاط مثبت فیلم دانست؛ طراحی صحنه توانسته است فضای مورد نیاز داستان را بازآفرینی کرده و قسمت‌هایی از جنگ را برای مخاطبان تصویرسازی کند. مکان‌ها و جزئیات صحنه به گونه‌ای طراحی شده‌اند که هم واقعی و هم داستانی به نظر می‌رسند.

گریم شخصیت‌ها نیز به ‌ویژه در انتقال ویژگی‌های شخصیتی و موقعیتی آن‌ها بسیار موفق عمل کرده است. گریم تنابنده و محمدزاده به‌گونه‌ای طراحی شده که ضمن حفظ اصالت، حال و هوای طنز موقعیت را نیز تقویت می‌کند.

فیلمنامه روی ایده‌ای ساده شکل گرفته است که با پرداخت بهتر می‌توانست فیلمی قوی‌تر ساخته و اکران شود که متاسفانه در برخی از سکانس‌ها انسجام داستان به یک باره از بین می‌رود و مخاطب با وجود این عدم انسجام در برخی از سکانس‌ها دچار سردرگمی می‌شود، به عنوان مثال در صحنه بیمارستان به یک باره از فضای کمدی داستان وارد دراماتیک می‌شویم و کارگردان تلاش دارد در همین سکانس جنگ را نیز محکوم کند که باورپذیر نیست و شکلی کلیشه‌ای دارد.

از دیگر نکات مثبت فیلم می‌توان به صداگذاری خوب و حتی جلوه‌های ویژه اشاره کرد. البته سینمای ایران برای واقعی‌تر شدن جلوه‌های ویژه تصویری نیاز به آزمون و خطای بیشتری دارد و کارگردانانی که از این ویژگی در آثار خود استفاده می‌کنند، فرصت را برای پیشرفت فراهم می‌کنند.

در کنار تمام موارد گفته شده که تنها نکات مثبت این فیلم بود باید از بازی دیگر بازیگران فیلم انتقاد کرد، چراکه کارگردان نیز به غیر از زوج بازیگر توانسته است از دیگر بازیگران بازی مناسبی را بگیرد. روزبه حصاری یکی از بازیگرانی است که در این فیلم نقد زیادی به بازی‌اش وارد است. البته این اتفاق می‌تواند به دلیل شخصیت‌پردازی ضعیف شخصیت‌های فیلم باشد که کمک خاصی به کمدی کار نمی‌کند و همانطور که گفته شد بار فیلم بر دوش دو شخصیت فیلم است.

نکته حائز اهمیت دیگر در این فیلم ساخت زوج محمدزاده و تنابنده است که در کنار هم ترکیبی جذاب را تشکیل داده‌اند و شاید در آینده‌ای نزدیک بیشتر به عنوان زوج سینمایی در سینما به همکاری بپردازند. در برخی از نقدهای فیلم نیز به این نکته اشاره شده بود که این زوج برگ برنده رامبد جوان در زودپز بوده‌اند.

در نهایت می‌توان گفت فیلم برای فروش گیشه فیلم مناسبی است اما مخاطب دغدغه‌مند سینما از رامبد جوان به عنوان کارگردانی که توانایی خلق آثاری جذاب و متفاوت را دارد انتظار آثاری قوی‌تر مخصوصا در حوزه کمدی است.

یادداشت از سماسادات علوی‎‌مقدم- خبرنگار ایسنا

انتهای پیام