امروز، میدان امام خمینی(ره) نه فقط صحنه‌ای برای تشییع، بلکه میعادگاهی برای شکوه بی‌پایان شهادت بود. این شهدا که هرکدام گواهی از ایثار و جانفشانی در راه وطن هستند، در سکوتی آمیخته به شکوه، دل‌ها را به میدان‌های نور و مقاومت دوران دفاع مقدس بردند.

پیکرهایی که سال‌ها در دل خاک، رازدار رشادت‌های فراموش‌نشدنی بودند، حال در این روز فاطمی، به خانه بازگشته‌اند تا یادآور هم‌رزمی‌شان با بانوی مقاومت، حضرت زهرا (س) باشند
فضای مراسم آمیخته با اشک و افتخار بود.

صدای ناله مادران و پدرانی که چشم‌انتظار فرزندان خود بودند، با زمزمه‌های «یا زهرا» درهم آمیخت.

پرچم‌های سه‌رنگ ایران بر تابوت‌ها برافراشته بود و مردم با چشمانی اشک‌بار و دستانی یخ زده، در این سرمای سوزناک آذرماه این قهرمانان بی‌نام را بدرقه کردند.

هر تابوت، انگار حامل قصه‌ای ناتمام از جوانی بود که در اوج ایمان و عشق به میهن، به شهادت رسیده است.
این همزمانی با شهادت ام ابیها گویی پیامی آسمانی دارد؛ حضرت زهرا (س)، الگوی همیشگی صبر، مقاومت و دفاع از حق، امروز میزبان فرزندانی است که در دفاع از دین و وطن، جان خود را در طبق اخلاص گذاشتند.

در این وداع باشکوه، گمنامی این شهدا معنای تازه‌ای یافت. آنان بی‌نام و نشان رفتند، اما حالا به بلندای تاریخ، نامشان بر فراز قله‌های افتخار این سرزمین می‌درخشد.

گمنامی‌شان، یادآور مظلومیت مادری است که شبانه دفن شد، اما فریاد حق‌طلبی‌اش، تاریخ را لرزاند.

حضور پرشور جوانانی که دفاع مقدس را تنها از میان کتاب‌ها و خاطرات شنیده‌اند، امیدی تازه در دل‌ها کاشت.

این وداع، نه‌فقط یک تشییع ساده، که نمایشی از زنده بودن فرهنگ شهادت بود.

نسلی که شاید جنگ را ندیده، اما یاد شهیدان را در رگ‌های خود جاری دارد.

این شهدا، پیام‌آوران نسلی بودند که هنوز در برابر هر تهدیدی، ایستاده است. این تشییع نه فقط وداع، که پیمانی تازه با راه روشن شهدا بود؛ پیمانی برای ادامه مسیر، برای ایستادگی تا آخرین نفس.

چهار شهید گمنام، چهار ستاره درخشان آسمان عزت و ایمان، امروز در خاک همدان آرام می‌گیرند؛ اما نام و یادشان تا ابد در دل‌های این ملت زنده خواهد ماند.

به گزارش ایسنا، این تشییع، پیام همیشگی استقامت و فداکاری برای نسل‌های آینده است که راه شهیدان، همچنان چراغ راه باقی خواهد ماند.

انتهای پیام