ابراهیم اسبری در گفت‌وگو با ایسنا اظهار کرد: امامزاده جلیل القدر جهان اسلام سید ابراهیم ابن موسی کاظم(ع) به لحاظ تشرف از خراسان رضوی به منطقه لاهرود، مشهور و ملقب به سید ابراهیم خراسانی(ع) شده است و بدین جهت شهرت منطقه ای و ملی دارد.

وی این امامزاده بزرگوار را بزرگترین ظرفیت گردشگری مذهبی استان اردبیل دانست و تصریح کرد: تاکنون علمای عظام کشوری از جمله آیت الله مقتدایی نایب رئیس وقت مجلس خبرگان رهبری و عضو جامعه مدرسین حوزه علمیه قم و آیت الله تحریری استاد برجسته حوزه علمیه قم به بارگاه ملکوتی این امامزاده عظیم الشان مشرف شده اند.

مدیر مرکز فرهنگی و قرآنی امامزاده سید ابراهیم(ع) لاهرود ادامه داد: همچنین آیت الله احمدی فقیه نماینده مقام معظم رهبری در پژوهشکده رویان و آیت الله سید حسن سعیدی فرزند شهید مبارز انقلابی آیت الله سعیدی و استاد برجسته حوزه علمیه قم با تشرف به حرم مطهر این امامزاده بزرگوار، ارادت قلبی خویش را به ساحت قدسی آن حضرت ابراز کرده اند.

اسبری با بیان اینکه امامزاده سید ابراهیم(ع) از امامزادگان شاخص و پر زائر در استان اردبیل بشمار می‌رود، گفت: مردم بومی به وقوع معجزاتی در این امامزاده معتقد هستند. بطوری که صدور معجزات و کرامات زیاد از وجود مقدس آن حضرت باعث شده است که روز به روز بر ارادتمندان ایشان افزوده شود.

وی خاطرنشان کرد: این امامزاده عظیم الشان با وجود اینکه مستجاب الدعوه و صاحب کرامات است، اما در عین حال تقابل با خیانت یکی از ویژگی های بارز ایشان است بطوری که سینه به سینه و نسل به نسل از بزرگان و پیشینیان منقول است که به یک حبه قند امامزاده سید ابراهیم(ع) نمی توان خیانت کرد.

 مدیر مرکز فرهنگی و قرآنی امامزاده سید ابراهیم(ع) لاهرود تاکید کرد: به گواه تاریخ ، افرادی که به هر نحوی طوعا" و عامدا" به ساحت قدسی این امامزاده بزرگوار هتک حرمت و یا خیانت کرده‌اند در کمترین زمان ممکن به خاک ذلت افتاده‌اند تا درس عبرتی برای دیگران شود.

اسبری اظهار کرد: امامزاده بزرگوار حضرت سید ابراهیم خراسانی(ع) شهر لاهرود صاحب کرامات باهره بوده و نقل شده است که ایشان قدرت احضار حیوانات و طیور از قبیل بز کوهی و کبک را داشته است.

وی بیان کرد: منقول است که  در ایام سرد سال بعضی از حیوانات از فرط سرما و گرسنگی به خانه آن حضرت پناه می برده‌اند و ایشان در بین آنان غذا توزیع می کردند و همچنین دست مبارک خویش را بر پیشانی بیماران کشیده‌ و از خداوند شفای آنان را طلب می‌کردند و بیمار شفا می یافت.

انتهای پیام