سلمان ساکت امشب ۱۶ مهرماه، در اولین سالگرد درگذشت استاد محمدرضا راشدمحصل که در تالار فردوسی جهاددانشگاهی مشهد برگزار شد، اظهار کرد: در خصوص خصوصیات و فضائل اخلاقی استاد سخن بسیار گفته شده است، اما همه ما نیازمندیم تا بارها این خصوصیات را مرور کنیم و طراوتی مضاعف به جان خود ببخشیم.

وی افزود: دکتر راشد نماد ایران دوستی بود، ایران با همه فراز و فرودش برای استاد یک کل بود، یک کلی که تمام وجود دکتر راشد را تسخیر کرده بود و با تمام وجودش در خدمت ایران بود.

ساکت ادامه داد: دکتر راشد فردی آزاده بود و با وجود تلخ کامی‌ها که برای او ایجاد می‌شد اما کامش تلخ نمی‌شد و هیچگاه از کمک دریغ نمی‌کرد. حتی اگر تمام افرادی که دکتر راشد را طرد کرده بودند از وی کمک می‌خواستند رد نمی‌کرد، مخصوصا اگر این کمک منجر به آبادانی ایران می‌شد.

این استاد دانشگاه افزود: استاد راشد نماد خردمندی و خردورزی بود و در راه گسترش خردورزی از هیچ کمکی دریغ نمی‌کرد، به شدت دلبسته خراسان بود و به زادگاهش عشق می‌ورزید و همواره یاد خاندان، اجداد و پدر و مادرش را زنده می‌کرد.

راشدمحصل یک معلم تمام عیار بود

وی گفت: استاد شاگردپرور بود، لذا اگر کسی اندکی استعداد داشت در راستای شکوفایی آن تلاش می‌کرد و پاسخگوی سوالات همه افراد در هر سنی بود. راشدمحصل به آموختن عشق می‌ورزید و یک معلم تمام عیار بود و معلمی در وجودش رسوخ کرده بود.

این عضو هیات علمی دانشگاه فردوسی اضافه کرد: استاد راشد به همه احترام می‌گذاشت فرق نمی‌کرد که کودک باشد یا بزرگسال، مدیر باشد یا نباشد، آشنا یا غیرآشنا باشد، همه انسان‌ها برای او مهم بودند و به همه اهمیت می‌داد.

وی گفت: استاد راشدمحصل به شدت پایبند اخلاق بود، در غیاب کسی سخن نمی‌گفت، اهل خودنمایی نبود، اهل گذشت بود، بیشتر از آنچه که می‌گفتند و می‌نوشتند و می‌دانستند اهل ریا نبود، فروتن و بی‌ادعا بود.

ساکت اظهار کرد: از ویژگی‌های بارز استاد این بود که به سادگی می‌بخشید به جز افرادی را که با فرهنگ ایرانی در ستیز بودند، گشاده دست بود و همواره کتاب خریداری می‌کرد و هدیه می‌داد که این سنت در خاندان وی همچنان ادامه دارد.

وی ادامه داد: اهمیت دادن به زبان فارسی از شاخصه‌های استاد بود و این اهمیت دادن به خاطر این بود که زبان فارسی را عامل وحدت مردم ایران می‌دانست. تمام ابعاد ادبیات را دوست داشت و می‌آموزید و می‌آموخت و اهمیت دادن ایشان به ادبیات برای این بود که آن را در پیوند با سیاست، تاریخ و اجتماع می‌دیدند.

این استاد دانشگاه فردوسی تصریح کرد: استاد راشد تاریخ‌دان بود و علاوه بر تاریخ کهن، تاریخ معاصر را بسیار می‌دانست و پیوند تاریخ در آثار ایشان بسیار نمود دارد.

حق‌طلبی و حق‌گویی در آثار استاد راشدمحصل مشهود است

حمیدرضا نویدی، استاد دانشگاه بین‌المللی امام رضا (ع) نیز در این مراسم گفت: حق‌طلبی و حق‌گویی در آثار راشدمحصل مشهود است، استاد هیچگاه تن به مصلحت‌گرایی نمی‌داد که به قیمت گم شدن حق و حقیقت منجر شود.

وی اظهار کرد: در خصوص فضائل اخلاقی استاد سخن‌ها بسیار است و افراد زیادی به آن پرداخته‌اند، در این مراسم اما به شاخص‌های آثار این استاد ارزنده می‌پردازیم.

وی گفت: در آثار استاد راشدمحصل ویژگی‌هایی به وضوح قابل مشاهده است که می‌توان به یکی از آن‌ها از جمله اندیشه‌های مستقل و غیروابسته اشاره کرد. استاد هیچگاه در آثار خود از اندیشه دیگران استفاده نکرد و هر آنچه از اندیشه‌ها در آثار وی وجود دارد هیچ‌گاه متعلق به دیگران نبوده و همه آن‌ها نتیجه تفکر و خلاقیت خود ایشان است.

نویدی‌مهر عشق به راستی و نیکی را از جمله شاخص‌های آثاری استاد راشدمحصل برشمرد و خاطرنشان کرد: این تمایلات اخلاقی، راستی و نیکویی در تمامی آثار ایشان جلوه‌گر است. عشق به انسان و عشق به خدمت، در آثار استاد پیداست؛ ایشان همواره به خدمت‌رسانی به دیگران اهمیت می‌دادند.

استاد دانشگاه بین‌المللی امام رضا(ع) گفت: استاد به دانش و علم‌آموزی اهمیت فراوان می‌داد، با تواضعی که داشت هیچ‌گاه خود را استاد نمی‌دانست و همواره خود را معلم خطاب می‌کرد. عشق به اصالت و زندگی شرافتمندانه مورد تأکید استاد بود. این عشق در تمام نوشته‌های ایشان وجود دارد.

وی گفت: از دیگر ویژگی‌های نوشته‌های استاد راشدمحصل وجود روشن‌بینی و روشنگری است آثار ایشان نشان‌دهنده یک راه روشن و واضح به مخاطبان است.

نویدی‌مهر با اشاره به عشق استاد به جوانان اضافه کرد: نگاه ایشان به جوانان بسیار محبت‌آمیز بوده و در آثارشان بارها به این موضوع اشاره می‌شود، البته این نگاه مختص جوانان دانشجو نبود بلکه نگاه ویژه استاد محصل شامل تمام جوانان ایرانی بود.

استاد دانشگاه بین‌المللی امام رضا(ع) بیان کرد: عشق به ایران و زادگاه در وجود استاد راشد موج می‌زد، این موضوع به‌ویژه در آثار ایشان بارها تکرار شده و حاکی از علاقه عمیق ایشان به وطن خود است. این ویژگی‌ نشان‌دهنده عمق تفکر و احساسات این استاد نسبت به انسانیت و جامعه است.

انتهای پیام