محسن بابادی در گفت و گو با ایسنا، اظهارکرد: اگر مربیگری در ورزش سخت‌ترین شغل نباشد اما بدون شک جزو دشوارترین آن ها است، چرا که مربی باید برای بازیکن هم در جایگاه یک معلم و الگوی اخلاقی و معنوی باشد، هم در موقعیت پدر و مادر، هم در جایگاه یک قاضی باشرافت، هم در کسوت یک دوست شفیق، هم به عنوان یک پزشکیار و روانشناس و....؛ البته مربیگری به ویژه در رده‌های پایه جزو طاقت فرساترین کارها و البته کم درآمدترین آن ها است. پس کار کردن در این رده‌ها تنها عشق می‌خواهد و باید مربی این کاره باشد تا بتواند دوام بیاورید.

او ادامه داد: یک مربی که این همه سختی را به جان می‌خرد، مواردی وی را آزرده و اتفاقاتی نیز خوشحالش می‌کند؛ اگر یک مربی ببیند در مسابقات رسمی و دوستانه، داوران حق و عدالت را رعایت کرده و به درستی سوت می‌زنند یا این‌که ببیند تیم‌های مقابل از بازیکنان صغره سنی استفاده نکرده و موارد اخلاقی را رعایت می‌کنند و از طرفی نیز مدیران باشگاه و دیگر افراد و خانواده بازیکنان در کار و تصمیماتش دخالت نمی‌کنند یا اینکه بداند بازیکنان، خانواده‌ها و تماشاگران حرمتش را نگاه داشته، کارگاه های آموزشی و کلاس‌های مربیگری با کمترین هزینه برگزار می‌شوند، مدیران دستمزدش را به موقع و به اندازه پرداخت کرده و از همه مهم‌تر بازیکنانش فرامین اخلاقی و فنی وی در خلال تمرینات، مسابقات و حتی زندگی شخصی را مراعات کرده و امکانات و شرایط تمرین، پشتیبانی و تدارکات تیم جهت انجام تمرینات به بهترین شکل ممکن فراهم است، بدون تردید خوشحال‌ترین فرد روی کره زمین بوده و اگر به این باور برسد که لیدرها، رسانه ها و مردم به وی و زحماتش احترام گذاشته و متوجه ایثار و فداکاری اش هستند، تمام خستگی‌ها از تنش بیرون خواهد رفت.

این کارشناس فوتبال عنوان کرد: پس باید متولیان امر و مردم بدانند جایگاه یک مربی خصوصا در رده‌های پایه چقدر حساس و تاثیرگذار است و همواره تلاش کنند بهترین شرایط را برای آن‌ها فراهم کنند.

انتهای پیام