به گفته «اصغر مصیبی» موسس و اولین سینمادار اردکان در سالهای نه چندان دور، این تنها سینمای شهرستان‌های استان بود که سال‌ ۶۸ کلنگ زنی شد و سوم خرداد ۱۳۷۲ با فیلم سینمایی گریز افتتاح شد.

وی به مناسبت روز ملی سینما در گفت و گو با خبرنگار ایسنا ضمن ابراز ناراحتی و آهی از دل، از تصمیمی که مسئولان وقت اردکان برای تخریب سینما گرفتند، اظهار کرد: چرا به بهانه مستهلک بودن ساختمانی که فقط دو دهه از عمر آن بیشتر نمی گذشت به یکباره تصمیم به تخریب آن گرفتند.

این سینمادار قدیمی استان یزد از بی توجهی مسئولان وقت و وعده های احساسی و بی پایه اعضای شورا و شهردار وقت اردکان در هنگام تخریب و این که  بعد از اجرای حکم تخریب آن سینمای پرخاطره قرار است پردیس سینمایی یا سیتی سنتری که چند سینما در آن پیش بینی شده، ایجاد شود، گلایه کرد و گفت: حال که نزدیک به پنج سال از تخریب سینمایی که با جان و دل برایش وقت گذاشتیم و آبرو و پیشانی هنر سینمای شهر اردکان بود می گذرد، باید مسئولان امر جوابگوی مردم و هنرمندان این دیار باشند و فکری برداشت.

مصیبی که برادر شهید است، درد نابودی سینمای اردکان را قابل قیاس با هیچ دردی نمی داند و معتقد است عمر و جوانی خود را به پای سینمای اردکان گذاشته است.

البته به گفته محسن ملت از اعضای شورای اسلامی سابق شهر اردکان، ساختمان سینمای این شهر از نظر فنی و زیربنایی در آن دوران دچار مشکل بوده و برای کاربری سینما مناسبت نداشته است.

«محسن ملت‌» عنوان کرد: طبق برآورد انجام شده در آن زمان با هزینه ای که برای تعمیر و بازسازی بنای سینما در نظرگرفته شده بود، می شد از نو یک ساختمان جدید و مقاوم با تمام امکانات بنا کرد.

وی ادامه داد: با توجه به قرار گرفتن سینما آزادی در کنار پارک و مجموعه های تفریحی، مقرر شد متناسب با فضای پیرامون یک مجموعه فرهنگی- سینمایی با سالن کنفرانس و آمفی تئاتر طراحی و ساخته شود.

اما رئیس اسبق اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی اردکان معتقد بود: با توجه به اینکه سینما آزادی در حد فاصل دو شهر اردکان و میبد واقع شده بود، به صلاح است این سینما در مکان دیگری تجدید بنا شود.

رئیس انجمن سینمای جوان اردکان با اشاره به تاریخچه تاسیس سینما در اردکان گفت: در سال ۱۳۷۲ این سینما توسط بخش خصوصی راه اندازی شد اما پس از مدتی به دلایلی تعطیل و سپس در سال ۱۳۷۶ اصلاحاتی در آن انجام و با تغییر مدیریت در سال ۱۳۸۱ دوباره تعطیل شد.

«یوسف بهجتی» افزود: پس از آن که در سال ۱۳۹۲ این سینما به انجمن سینمای جوان واگذار شد، مبالغ قابل توجهی از بودجه عمومی استان و شهرستان برای تعمیر و نوسازی این سینما هزینه شد که متاسفانه به علت نبود نظارت کافی تعمیرات به شکل اصولی اجرا نشد.

به گفته وی، با پیگیری های نماینده وقت اردکان در مجلس و فرماندار وقت اردکان و مدیر کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان یزد، این سینما از سوی شهرداری اردکان خریداری و شهرداری موظف به راه اندازی آن شده بود.

بهجتی تصریح کرد: در آن زمان چند کارشناس زیر نظر شهرداری اردکان برای بررسی وضعیت سینما آزادی به اردکان آمدند که نظر آنها این بود که بازسازی های انجام گرفته، اساسی نبوده و سینما باید تخریب و از نو ساخته شود.

البته «علی زمانیان» رییس اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی آن زمان در شهرستان اردکان نیز معتقد بود که تخریب سینما آزادی اردکان تنها راه ممکن برای برون رفت از وضعیت رکود این مرکز فرهنگی نیست و باید گزینه های دیگر را نیز مورد بررسی قرار داد اما متاسفانه با اصرار نامعلوم مسئولان وقت شهرداری و شورای شهر اردکان در آن دوران این بنای امید فعالین و علاقه مندان به حوزه سینمای اردکان به یک باره نابود شد.

«نادر پیری اردکانی» از اعضای انجمن حامیان میراث کهن نیز اعتقاد داشت که برای ساخت و تعمیر این سینما هزینه زیادی شده و تاکید وی بر رد تصمیم تخریب سینما بوده است.

وی افزود: در کشور سینماهایی با قدمت هفتاد، هشتاد سال وجود دارد که هیچکدام حکم تخریب نگرفته و مشغول فعالیت هستند اما چه شد که سینمای اردکان با قدمت فقط کمتر از دو دهه به یکباره خراب شد.

پیری در مصابحه ای که آن دوران نیز نجام داده بود با اشاره به این که سینمای اردکان دارای پیشینه فرهنگی و تاریخی است و تضمینی وجود ندارد که اعضای شورای شهر بعدی هم با ساخت مجدد سینما موافق باشند، از حال این روزهای اردکان خبر داده بود.

وی در پایان یادآور شد: برای تخریب آن ساختمان ارزشمند البته مخالف و موافقانی وجود داشتند، حتی تعدادی از هنرمندان مخالف تخریب نیز با صحبت های شورای وقت موافق تخریب شدند و شهردار و شورای آن زمان کار خود را کرد و می‌دانستم که وعده ساخت وعده سرخرمن است! بارها به آنان گفتم لااقل خراب نکنید و به عنوان یک نمایشگاه صنایع دستی حداقل از آن بهره ببرید که نشد که نشد.

به هر حال نظرات مختلفی در مورد تعمیر این سینما و فعالیت مجدد آن یا تخریب آن و ساخت سینمایی دیگر در همین مکان یا صرف نظر کردن از آن و ساخت یک سینمای جدید در محلی دیگر وجود داشت که متاسفانه بدترین تصمیم یعنی تخریب و ساخته نشدن سینمایی دیگر در آن مکان به انجام رسید!

اما آنچه مسلم است مردم اردکان نباید سرگرم اختلاف سلایق فرهنگی مسئولان و کارشناسان می شدند؛ مردمی که سالها چشم به راه همت مسئولان برای بازسازی سینمای شهرشان بودند اما امروز فقط برای جای خالی آن سینما در اردکان به عنوان اولین شهرستان دارای سینما دل می‌سوزاند.

انتهای پیام