عزیز طاهری در گفت‌وگو با خبرنگار ایسنا، درباره اختلال بیش‌فعالی در کودکان، اظهار کرد: اختلال بیش‌فعالی یا نقص توجه (ADHD)  یکی از اختلالات شایع عصبی - رشدی است که بیشتر در سن کم دیده می‌شود.

وی یا بیان اینکه بیماری بیش‌فعال یا نقص توجه، سیر متغیری دارد و بخشی از علائم آن تا دوره نوجوانی و اوایل بزرگسالی کاهش پیدا می‌کند، گفت: تحقیقات نشان داده‌اند حدود ۴۰ درصد نشانه‌های ADHD تا بزرگسالی همراه فرد باقی می‌ماند.

متخصص اعصاب و روان درباره علل ابتلا به بیش‌فعالی، ادامه داد: طبق تحقیقات انجام‌شده، عوامل ژنتیکی، عصبی، فیزیکی، پرخطر محیطی و رشد، تغییر در عملکرد مغز، زایمان زودرس، جراحت و آسیب به سر نوزاد، مصرف الکل و تنباکو توسط مادر در دوران بارداری، وزن کم نوزاد هنگام تولد و نداشتن تعادل شیمیایی مغز در افزایش ابتلا به بیش‌فعالی مؤثر است. 

او علل اصلی اختلال بیش‌فعالی در کودکان را ناشناخته دانست و اظهار کرد: یک تصور عمومی در مردم شکل گرفته است که زیاده‌روی در مصرف قند، تماشای بیش از حد تلویزیون، عوامل اجتماعی و محیطی مانند فقر شدید، مشکلات خانوادگی و تربیت نادرست در ایجاد اختلال بیش‌فعالی (نقص توجه) موثرند، در حالی‌که مطالعات انجام‌شده تأثیر عوامل یادشده را در ایجاد ADHD  تایید نمی‌کند.

وی بیان کرد: این موارد آنقدر قوی نیستند که بتوان آن‌ها را علت بیش‌فعالی در کودکان دانست، البته می‌توان موارد ذکرشده را عامل تشدید بیش‌فعالی در کودکان و دوام آن تا دوره بزرگسالی دانست.

او درباره پیشگیری از ابتلا به ADHD گفت: شناخت کافی از عوامل به‌وجود آورنده بیش‌فعالی به ما کمک می‌کند تا حد ممکن بتوانیم از بروز این بیماری پیشگیری کنیم. بنابراین باید بدانیم دلیل بیش‌فعالی چیست و عوامل تاثیرگذار بر ایجاد آن کدامند.

وی ژنتیک را یکی از عواملی دانست که نقش مهمی در بروز اختلال ADHD دارد و بیان کرد: ژنتیک نقش مهمی در بروز اختلال بیش‌فعالی دارد. مطالعات انجام‌شده روی دوقلوهای یک تخمکی، دو تخمکی و والدین‌ آنها نشان می‌دهند که این بیماری پایه ژنتیکی دارد. اختلال ADHD در کودکانی که پدرشان به این بیماری مبتلاست و همچنین در پسرها، بیشتر دیده می‌شود.

طاهری با بیان اینکه عوامل مربوط به رشد مشکلاتی مانند بیماری‌های عفونی در سه ماه اول بارداری را می‌توان از علل به‌وجود آمدن بیش‌فعالی جنین دانست و ادامه داد: اگر مادر در چهار هفته اول دچار سوءتغذیه باشد یا درگیر مشکل بهداشتی (عفونت رحم) شود، احتمال ابتلای جنین به اختلال ADHD افزایش پیدا می‌کند. در واقع، می‌توان شرایط نامناسبی را که مادر در دوران بارداری و زایمان تجربه می‌کند تا حد زیادی عامل اصلی بیش‌فعالی نوزادان معرفی کرد.

متخصص اعصاب و روان با بیان اینکه عملکردهایی مانند توجه و تمرکز در نواحی مختلفی از مغز کنترل می‌شوند، در افراد مبتلا به اختلال بیش‌فعالی، این مناطق دست‌خوش تغییر و آسیب شده‌اند، گفت: نوزادانی که زودتر از ۳۷ هفته به دنیا می‌آیند، بیشتر در معرض خطر ابتلا به ADHD هستند.

او با بیان اینکه جراحت و آسیب به سر نوزاد، نقش مهمی در فعال شدن اختلال بیش‌فعالی (نقص توجه) در نوزادان دارد، اظهار کرد: زمانی که مادر باردار یا نوزاد در ماه‌های اولیه تولد در معرض عوامل پرخطر محیطی مانند سرب و سایر سموم قرار بگیرند، احتمال ابتلای کودک به بیش‌فعالی افزایش می‌یابد.

وی با بیان اینکه اگر مادر در دوران بارداری الکل مصرف کند، این ماده را از طریق بند ناف به جنین منتقل می‌کند، در چنین وضعیتی، جنین در معرض آسیب‌های مختلف از جمله ابتلا به بیش‌فعالی قرار می‌گیرد، افزود: می‌توان یکی از دلایل بیش‌فعالی را ناشی از مصرف الکل و تنباکو توسط مادر دانست که به راحتی به جنین منتقل می‌شود و اثرات آن تا بعد از تولد با نوزاد همراه است.

انتهای پیام