سیمین کاظمی در گفت‌وگو با ایسنا، با بیان اینکه آسیب‌های اجتماعی پیش از هر چیز محصول فقر و نابرابری هستند، گفت: اعتیاد، بی‌خانمانی و ... مهمترین آسیب‌هایی هستند که سالانه ابعاد گسترده‌تری پیدا می‌کنند؛ پیش از این مواجهه با این آسیب‌ها، متمرکز بر پنهان کردن آن از چشم جامعه بوده است.

وی ادامه داد: در این راستا برخی مسئولان از واژگانی مثل جمع‌آوری استفاده می‌کنند که خود به تنهایی نشان‌دهنده نحوه ناصحیح مواجهه با آسیب‌دیدگان اجتماعی است، یا اینکه سعی شده با رویکرد خیریه‌ای به طور موقت نیازهای آنها مثل سرپناه و غذا را برای مدتی برآورده کرد اما دوباره به فراموشی سپرده می‌شوند این در حالیست که آسیب‌دیدگان اجتماعی، قربانی شرایط اقتصادی و نابرابری‌ها هستند.

این جامعه‌شناس به ارائه راهکارهایی برای کاهش آسیب‌های اجتماعی پرداخت و افزود: برای مصونیت جامعه از آسیب‌های اجتماعی  لازم است در وهله اول وضعیت اقتصادی اصلاح شود. کاهش شکاف طبقاتی، رفع فقر و حل مسأله بیکاری و مسکن پیش نیاز هر نوع برنامه‌ریزی برای آسیب‌های اجتماعی است. به غیر از این‌ موارد هر راه حل دیگری موقتی است. نه مواجهه پلیسی، نه جرم‌انگاری، نه جمع‌آوری و نه رویکرد خیریه‌ای نمی تواند کمک واقعی به حل مسائل و آسیب‌های اجتماعی کمک کند.

وی یادآور شد: اخیراً از رشد اقتصادی و توسعه به عنوان اهدافی جذاب یاد می‌شود که گویا نوشداروی همه مشکلات اقتصادی و اجتماعی خواهد بود، اما واقعیت این است که رشد و توسعه اقتصادی اگر یکسونگر باشد و با هدف برابری و عدالت اجتماعی همراه نباشد، چاره مشکلات فعلی نخواهد بود.

این جامعه‌شناس در همین راستا گفت اگر قرار است، از آسیب‌های اجتماعی پیشگیری شود، لازم است در برنامه‌ها و سیاستگذاری‌ها، برابری و کاهش شکاف طبقاتی درصدر قرار بگیرد و این واقعیت در نظر گرفته شود که رشد اقتصادی و توسعه به تنهایی مشکلات جامعه را برطرف نخواهد کرد.

انتهای پیام