به گزارش ایسنا، وزنه‌برداری ایران در دو رویداد حساس ورزش ایران نتوانست نتیجه قابل قبولی بگیرد تا نگرانی‌ها برای این رشته پرافتخار و همیشه مدعی بیشتر شود. وزنه‌برداری در بازی‌های آسیایی هانگژو هفت نماینده مرد داشت که حاصل آنها یک نقره علی داوودی در فوق سنگین بود.

در مسیر کسب سهمیه المپیک هم ایران از بین سه سهمیه مردان، دو سهمیه گرفت و در المپیک هم موفق نشد مدال بگیرد. مصطفی جوادی در دسته ۸۹ کیلوگرم و علی داوودی در دسته فوق سنگین در حالی که برای گرفتن مدال برنز شانس داشتند، سرنوشت‌سازترین وزنه‌های خود را انداختند و به مدال نرسیدند. به این ترتیب وزنه برداری بعداز ۱۶ سال همانند المپیک ۲۰۰۶ پکن خاطره تلخ مدال نگرفتن در المپیک را تکرار کرد.

کشتی، وزنه‌برداری و تکواندو سه رشته‌ مدال‌آور ایران در بازی‌های المپیک هستند که در این دوره تکواندو توانست پدیده باشد و حاصل حضور چهار ورزشکارش یک طلا، دو نقره و یک برنزبود. کشتی هم با هشت مدال (۲ طلا، ۴ نقره و ۲ برنز ) بار مدالی کاروان را بر دوش کشید. در این میان وزنه‌برداری دست خالی ماند.

با توجه به حریفان اسم و رسم‌داری که جوادی و داوودی داشتند، مشخص بود دو نماینده ایران چاره‌ای جز افزایش رکورد نداشتند و بارها هم در این مورد صحبت شد اما در المپیک پاریس دو نماینده ایران نتوانستند حساس‌ترین وزنه‌هایی که می‌توانست آنها را به مدال برساند، بزنند. 

علی داوودی در دسته فوق سنگین در یک‌ضرب خوب کار کرد و توانست وزنه ۲۰۵ کیلوگرم را صحیح بزند. در دوضرب  هم تا آستانه مهار کامل وزنه ۲۵۷ کیلوگرم پیش رفت که ان ر از دست داد و حسرت این وزنه که می‌توانست برنز را به همراه داشته باشد، با او خواهد ماند.

مصطفی جوادی متفاوت از قهرمانی جهان ۲۰۲۳ عربستان بود و به نظر می‌رسید سرحالی و آمادگی قهرمان جهان را در المپیک ندارد. جوادی بعد از رقابتش با رسانه‌ها گفت‌وگو نکرد تا در مورد شرایطش صحبت کند و خودش بهتر از هر کسی می‌تواند عنوان کند چه  اتفاقی رخ داد که نتوانست در المپیک موفق ظاهر شود.

وزنه‌برداری در ادوار مختلف المپیک جزو سه رشته اصلی مدال‌آور ایران بود و ناکامی در المپیک پاریس اتفاق تلخی برای آن محسوب می‌شود که نباید به سادگی از کنارش گذشت.

 سجاد انوشیروانی و بهداد سلیمی و بقیه قهرمانانی که دور هم جمع شده‌اند، خود از نسل‌های طلایی وزنه‌برداری بودند و توقع می‌رود نسلی مانند آنچه خودشان به آن تعلق داشتند را بسازند. در واقع وزنه‌برداری باید راهی را برود که تکواندو رفت و به بهترین رشته در المپیک پاریس نیز تبدیل شد.

فدراسیون کار زیادی دارد و ابتدا باید تکلیف ادامه همکاری نواب نصیرشلال با تیم ملی را مشخص کند چون طبق گفته‌های خود سرمربی احتمال دارد که او به همکاری پایان دهد. همچنین فدراسیون وزنه‌برداری باید بررسی کند چرا دو چهره شاخص وزنه‌برداری ایران نتوانستند در المپیک موفق باشند و افزایش رکورد آنها تا چه اندازه قابل قبول بوده است؟ عملکرد فنی سرمربی هم نیاز به بررسی دارد که تا چه اندازه توانسته در افزایش رکورد نمایندگان ایران موفق باشد. همه مسائل المپیک پاریس باید بررسی شود و نباید توسط فدراسیون به فراموشی سپرده شود.

قطعا فدراسیون انوشیروانی باید  سخت‌تر از دیروز برای ساختن دوباره وزنه‌برداری تلاش کند چراکه این رشته در مهمترین رویداد ورزشی جهان شکست خورد و انتظار است این شکست به بهترین شکل جبران شود.

انتهای پیام