این محوطه نخستین بار در سال ۱۳۴۷ با تلاش دکتر سرفراز شناسایی شد. سپس در دهه ۷۰ توسط دکتر رهبر، کاوشهایی انجام شد که نتیجه آن روشن شدن زوایای تاریک اقوام الیمایی و کشف چندین آرامگاه مربوط به سلاطین آن‌ها بود. همچنین دکتر مقدم نیز در دهه ۸۰ طی بررسی‌های خود در دشت میانآب این منطقه را بررسی کرد.
به گزارش ایسنا، بنابر اعلام پایگاه میراث‌ملی شهر تاریخی دستوا، گمانه‌زنی‌های باستان‌شناسی به‌منظور تعیین عرصه و حریم در دهه ۹۰ صورت گرفت اما به دلیل وجود نواقصی به تایید نرسید و مصوب نشد. با پیگیری‌ها و جلسات صورت گرفته از سال ۱۴۰۲ تاکنون این مهم (گمانه‌زنی) توسط دکتر درخشی به عنوان سرپرست هیات باستان‌شناسی با نظارت این پایگاه، در یک بازه زمانی حدودا ۲ ماهه به منظور اصلاح و رفع نواقص نقشه‌های قبلی در حال انجام است.
تلاش پایگاه میراث ملی شهر تاریخی دستوا و تیم باستان‌شناختی بر این است تا با توجه به موقعیت قرارگیری این محدوده در میان زمین‌های کشاورزی از یک طرف و همچنین گسترش ساخت‌وسازها به سمت عرصه اثر از طرف دیگر، با بیشترین تعامل اهالی و کشاورزان محلی، ضمن انجام یک کار هدفمند و دقیق باستان‌شناختی و جلوگیری از تحمیل کمترین هزینه و آسیب به محدوده، بهترین نتیجه در راستای تبیین و ترسیم خطوط عرصه و حریم براساس گمانه‌های ایجادشده صورت گیرد تا از ساخت‌وسازهای بیشتر در آن محدوده ممانعت به عمل آید و بتوان این محوطه ارزشمند را برای پژوهش‌های احتمالی بیشتر در آینده حفظ کرد.
در محوطه‌های ثبت ملی و جهانی، تعیین عرصه و حرائم به این منظور انجام می‌گیرد که متولی اثر تاریخی براساس ضوابط قانونی تبیین و مصوب شده برای حفظ و صیانت از آن اقدام کند؛ از همین‌روی، تهیه این نقشه و تبیین ضوابط آن در نهایت، باعث حفظ موجودیت و یکپارچگی محدوده شده و همه فعالیت‌ها و کاربری‌ها مشخص می‌شوند.
دستوا شهری تاریخی و پایتخت حکومت الیمائی‌ها بوده که در سه کیلومتری جنوب‌شرقی شهر شوشتر واقع شده است. این اثر در تاریخ ۲۰ تیر ۱۳۴۷ با شماره ثبت ۴۲۱ با عنوان شهر قدیم دستوا در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
انتهای پیام
نظرات