به گزارش ایسنا، به نقل از جهان نیوز، به تازگی شاهد حمله گسترده نیروهای امنیتی آلمانی به مرکز اسلامی‌هامبورگ بوده‌ایم. رویدادی که با بازتاب‌های گسترده‌ای همراه شده و وزارت خارجه کشورمان نیز با احضار سفیر آلمان در تهران، اعتراض رسمی ایران به این موضوع را به طرفِ آلمانی منتقل کرده است.

سال گذشته نیز نیروهای آلمانی به مرکز اسلامی‌هامبورگ و شمار دیگری از مراکز اسلامی شبیه به آن در آلمان حمله کردند. در این راستا، وزارت کشور آلمان مدعی شده که مرکز اسلامی‌هامبورگ در نوع خود ترویج کننده تفکرات افراط گرایانه است و باید با آن برخورد شود. با این همه، در رابطه با این موضوع، اینطور به نظر می رسد که برلین با تناقض‌های جدی رو به رو است که البته توان لاپوشانی آن را نیز نداشته و همین مساله سبب شده تا یورش نیروهای امنیتی آلمانی به مرکز اسلامی‌هامبورگ به یک رویداد عاری از منطق و حتی رسوایی برای دولت آلمان تبدیل شود.
در این زمینه به طور خاص می توان به ۳ نشانه مهم و محوری نیز اشاره کرد.

یک: غرب و دروغ بزرگِ تعهد به آزادی بیان، اندیشه و دموکراسی
یکی از انتقادات جدی که در در رابطه با حمله اخیر نیروهای امنیتی آلمانی به مرکز اسلامی‌هامبورگ مطرح شده این بوده که این اقدام در نقطه مقابلِ ادعاهای دور و دراز دولت این کشور در حمایت از آزادی بیان، اندیشه و دموکراسی است. البته که دولت‌های غربی تاکنون در موارد متعددی نفاق و ریاکاری خود را در طرح شعارهای مختلف با محوریت موضوعات مذکور نشان داده اند با این حال، در ماجرای اخیر حمله نیروهای امنیتی آلمانی به مرکز اسلامی‌هامبورگ، بار دیگر این نفاق و دورویی پیش چشم همگان قرار گرفته است.

گویی استانداردهای دوگانه غربی‌ها در مساله تعهد به آزادی بیان و اندیشه و تحمل افکار غیرهمسو، آشکارتر از هر زمان دیگری شده است. موضوعی که در نوع خود می تواند برای دیگر ملت‌های جهان، تا حد زیادی آگاه بخش و روشنگر باشد.

دو: دست‌های خالی دولت آلمان در حمله به مرکز اسلامی‌هامبورگ
یکی از دیگر نکاتی که هم در حمله سال گذشته نیروهای امنیتی آلمان به مرکز اسلامی‌هامبورگ جلب توجه می کرد و هم در حمله کنونی قابل مشاهده است، این نکته می باشد که در هر دو حمله، دستگاه‌های امنیتی آلمان و دولت این کشور، هیچ سند و مدرکی را در راستای ادعاهای دور و دراز و مغرضانه خود علیه مرکز اسلامی‌هامبورگ و نهادهای وابسته به آن ارائه نکرده اند.

به نظر می رسد که اگر دولت آلمان در این رابطه اسناد متقن و کافی را در اختیار داشت، هیچ تردیدی را به خود راه نمی داد و جراین‌های سیاسی و رسانه‌ای همسو با این دولت، جنجال‌های گسترده‌ای را در این رابطه به راه می انداختند. با این حال، دستِ برلین در ماجرای حمله به مرکز اسلامی‌هامبورگ خالی است و همین مساله نیز به یک چالش جدی برای دولت آلمان تبدیل شده است.
 

سه: نقشِ آشکار اسرائیل در حمله به مرکز اسلامی‌هامبورگ
یکی از نکاتی که در جریان حمله سال گذشته نیروهای امنیتی آلمانی به مرکز اسلامی‌هامبورگ جلب توجه می کرد این بود که وزارت کشور آلمان و وزیر کشور وقتِ آن اعلام کردند که در کشورشان جایی برای توسعه تفکرات ضدصهیونیستی وجود ندارد. پیشتر نیز بارها و بارها گزارش‌های مختلفی دال بر نفوذ عمیق لابی‌های صهیونیستی در آلمان و اعمال نفوذ آن‌ها بر تحرکات برلین در مقابله با نهادها و شخصیت‌ها و جریان‌های اسلامی منتشر شده است.

این در حالی است که دولت آلمان اعلام کرده محرک اصلی اش در حمله به مرکز اسلامی‌هامبورگ، مبارزه با افراط گرایی است. این موضع گیری در شرایطی صورت می گیرد که رژیم اشغالگر قدس جزو نژادپرست ترین و افراطی ترین و تجاوزکارترین رژیم‌های جهان است. این رژیم هدفِ بیشترین قطعنامه‌های حقوق بشری شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد بوده و البته که مقام‌های ارشد آن نیز دیر یا زود با حکم بازداشت بین المللی دیوان لاهه به دلیل ارتکاب به جنابت علیه بشریت در قالب جنگ غزه رو به رو خواهند شد. بگذریم که این رژیم از سوی نهادهای وابسته به سازمان ملل متحد به عنوان رژیمی زن‌ستیز و کودکُش معرفی شده و البته که ارتش آن نیز در فهرست سیاه ارتش‌های جنایتکار جهان قرار گرفته است.

حال اینکه دولت آلمان یکچنین رژیمی را افراط گرا نمی داند و به مرکز اسلامی‌هامبورگ با بهانه‌هایی اینچنینی حمله می کند، نشان از آن دارد که دولت آلمان به نوعی به خدمتکار لابی‌های صهیونیستی و منافع آن‌ها تبدیل شده است. البته که دولت آلمان باید توضیح دهد که چرا دومین تامین کننده بزرگ تسلیحات رژیم صهیونیستی در بحبوحه جنگ غزه و کارزار نسل کشی این رژیم در نوار غزه است.  

جنگی که تاکنون منجر به کشته، مجروح و مفقود شدن بیش از ۱۰۰ هزار غیرنظامی فلسطینی شده و البته که از نظر نرخ کشتار غیرنظامیان نیز عنوان مرگبارترین جنگ قرن بیست و یکم جهان را یدک می کشد. مسائلی از این دست همه و همه نشان می‌دهند که تا چه اندازه دولت آلمان در ماجرای حمله به مرکز اسلامی‌هامبورگ، با طرح ادعاهای واهی، فرار رو به جلو می کند.

انتهای پیام