کار کردن در معادن بخصوص زغالسنگ مشقت‌ها و سختی‌هایی دارد که قابل وصف نیست. باید درعمق چند صد متری زمین رفته باشی تا معنای کمبود اکسیژن، سختی تنفس، خطر آوار شدن کوه، گرمای وحشتناک، صورت‌های سیاه و غیره را درک کرده باشی.

البرز مرکزی شاهرگ حیاتی و اقتصادی شهرستان سوادکوه و بخش بزرگی از استان مازندران بود که در جریان خصوصی سازی به سرنوشت تلخی دچار شد و از مجموعه‌ای با هزاران کارگر به معادن کوچک، ناایمن و دارای چند ده کارگر تبدیل شد.

در دهه هفتاد، هشتاد و نود، قریب به اتفاق کارگران و معدنکاران البرز مرکزی باز نشسته شدند. ولی بیشتر از پاداش بازنشستگی، آنچه معدن به آنان داد؛ درد و رنج جسم و بیماری‌های مختلف بود. مشکلات تنفسی، ریوی، قلبی، آسیب‌های مفصلی و غیره از جمله این بیماری‌هاست که در دوران بازنشستگی، با کارگران سابق معدن همراه هستند و نیاز به درمان و مراقبت دارند.

این روزها بازنشستگان معادن زغالسنگ البرز مرکزی استان مازندران با مشکلات بیمه‌ای و درمان روبرو هستند و این اتفاق، در کنار درد و رنج‌های جسمی ناشی از سال‌ها کار سخت در معدن، درد مضاعفی را به آنان تحمیل می‌کند.

«شوکت‌الله آزادی» نائب رئیس کانون بازنشستگان البرز مرکزی مازندران در گفت‌وگو با خبرنگار ایسنا به موضوع درمان بازنشستگان معادن زغالسنگ اشاره کرد و گفت: بر اساس مواد ۸۰ تا ۸۸  فصل نهم آیین نامه استخدامی فولاد، بحث درمان برعهده صندوق بازنشستگی فولاد است. بعنوان مثال واحدهایی مانند فولاد خوزستان، فولاد مبارکه، سنگ آهن یزد و ذوب آهن اصفهان درمان را خودشان بر عهده دارند.

آزادی افزود: در سالهایی که خصوصی‌سازی بر مبنای اصل ۴۴ قانون اساسی انجام می‌شد، واحدهای صنعتی و معدنی هم بر اساس بند ۵۹ قانون بودجه سال ۱۳۹۱ به وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی واگذار شد؛ متاسفانه این واگذاری بدون تصویب مجمع ایمیدرو اتفاق افتاد.

وی ادامه داد: وزارتخانه هم بدون توجه به شرکای اجتماعی خصوصی سازی را انجام داد و با این روند، دولت بدهی سنگینی به صندوق بازنشستگی پیدا کرد.

نایب رئیس کانون بازنشستگان البرز مرکزی مازندران اظهار کرد: دولت برای جبران بدهی، بخشی از سهام سنگ آهن یزد، دخانیات، زغالسنگ کرمان، ۱۷.۵ درصد شرکت سایپا، زغالسنگ طبس، ۷۰ درصد ذوب آهن اصفهان و شرکت سرمایه‌گذاری توسعه معادن و فلزات را جهت تامین منابع حقوق بازنشستگان فولاد به صندوق بازنشستگی واگذار کرد ولی این شرکت‌ها و سهام بدلیل زیان‌ده بودن، نتوانستند موفق شوند و به همین خاطر موضوع بیمه درمانی بازنشستگان دچار چالش شد.

آزادی گفت: با همه مشکلات و موانع، تا سال ۱۳۹۶ صندوق بازنشستگی، بیمه و درمان افراد تحت پوشش این صندوق را عهده‌دار بود. ولی بیش از ۲۰۰ میلیارد ریال بدهی سبب شد تا به‌فکر بیمه واسطه بیفتد.

وی خاطرنشان کرد: کارگران معادن زغالسنگ به نسبت سازمان‌ها و ادارات دیگر، حق بیمه‌ی بیشتری پرداخت می‌کنند و این افزایش حق بیمه بخاطر بیماری‌زا بودن و شرایط سخت کاری اتفاق می‌افتد، تقریبا همان بازنشستگان معادن زغالسنگ بیماری‌های ریوی، تنفسی و مفصل دارند و نیاز است تا بیمه‌ای با پوشش کافی و کامل داشته باشند.

نائب رئیس کانون بازنشستگان البرز مرکزی مازندران گفت: متاسفانه این روزها اخبار خوبی از روند واگذاری بیمه درمانی بازنشستگان به‌گوش نمی‌رسد؛ انتخاب بیمه واسطه که نتواند تعهدات درمانی بازنشستگان را پوشش دهد قطعا باعث سرخوردگی و افزایش رنج جسم و روحی آنان خواهد شد.

این مسئول یادآور شد: کارگران برای تولید و اعتلای کشور در اعماق زمین، سلامتی و جوانی خود را دفن کردند و امروز که به حمایت بیمه نیازمند هستند برای دریافت حداقل‌های آن به چالش خورده‌اند.

انتهای پیام