به گزارش ایسنا، یکشنبه‌شب در فینال یورو ۲۰۲۴ که در ورزشگاه المپیک برلین برگزار شد تیم ملی فوتبال اسپانیا با نتیجه دو بر یک انگلیس را شکست داد. یکی از گل‌های اسپانیا را نیکو ویلیامز، وینگر ۲۲ساله باسکی، به ثمر رساند. داستان شگفت‌انگیز خانواده او تداعی‌کننده قدرت روح و باور انسان است.

والدین نیکو، فلیکس و ماریا، در غنا با هم آشنا شدند و شرایط بسیار سختی را تجربه می‌کردند و برای رهایی از مشکلات تصمیم گرفتند در جستجوی زندگی بهتر به اروپا بروند. تنها فرصت موجود برای آنها ملیلیه، شهری خودمختار در شرق مراکش، بود. برای رسیدن به آنجا والدین ستاره اسپانیا بیش از ۳۰۰۰ کیلومتر را با پای پیاده طی کردند.

ایناکی، برادر بزرگ‌تر نیکو که او نیز فوتبالیست است و برای تیم ملی غنا بازی می‌کند، درباره ماجرای ورودشان به اسپانیا گفت: همیشه این را از مادرم می‌پرسیدم که آنها چگونه به اسپانیا آمدند اما او از پاسخ‌دادن طفره می‌رفت. می‌دانم پدرم  مشکل راه‌رفتن دارد و بعدا فهمیدم مشکل او به این دلیل است که با پای برهنه روی شن‌های صحرا در دمای ۴۰-۵۰ درجه راه می‌رفت. گاهی سوار کامیون بی‌سقفی می‌شدند و گاهی روزها پیاپی راه می‌رفتند. عده‌ای در راه جان باختند و در همان صحرا به خاک سپرده شدند. دزدی، تجاوز و کلاهبرداری از سوی کسانی که مردم را همراهی می‌کردند نیز وجود داشت.  

مادرم فقط گفت: اگر می‌دانستم مسیر چگونه است، در خانه می‌ماندم.

در ملیلیه آنها را به زندان مهاجران فرستادند و باید بازگردانده می‌شدند اما یک وکیل از یک موسسه خیریه توصیه کرد که آنها تمامی مدارک قبلی‌شان را دور بریزند و هویت جدیدی پیدا کنند. او به خانواده ویلیامز گفت تنها شانس این است که بگویید از کشوری هستید که در آن جنگ رخ داده است. آنها اسناد غنایی خود را پاره کرده و گفتند که از لیبریا آمده‌اند (لیبریا گرفتار جنگ داخلی بود) و درخواست پناهندگی سیاسی کردند.

خانواده ویلیامز در باسک مستقر شدند؛ باسکی که سال‌ها برای استقلال از اسپانیا جنگیده است.

ویلیامزها برای رهایی از فقر به هر شغلی روی آوردند. پدر خانواده سال‌ها برای کار به لندن رفت و در آنجا هر کاری را انجام داد: نظافت، نگهبانی یک مرکز خرید و خدمه ورزشگاه. او تنها پس از اینکه پسر بزرگش ایناکی اولین قرارداد حرفه‌ای خود را با اتلتیک بیلبائو امضا کرد، توانست به طور کامل به اسپانیا بازگردد و دیگر کار نکند.

در حال حاضر هر دو برادر در اتلتیک بیلبائو بازی می‌کنند. با این تفاوت که نیکو در تیم ملی اسپانیاست و ایناکی در تیم ملی غنا.

اتلتیک بیلبائو باشگاهی با سنت‌های چند صدساله است که فقط بازیکنان فوتبالی که در باسک به دنیا آمده‌اند یا ریشه‌های باسکی دارند اجازه بازی در آن را دارند. به همین دلیل اتلتیک به هیچ وجه تمایلی به از دست دادن بازیکنانش ندارد. بر خلاف سایر تیم‌های لالیگا، آنها نمی‌توانند به‌سادگی وارد بازار نقل و انتقالات شوند و هر بازیکنی را که می‌خواهند بخرند.

ایناکی ویلیامز اکنون ۱۰ سال است که در اتلتیک بازی می‌کند و قرار نیست جایی برود. قرارداد او تا تابستان ۲۰۲۸ اعتبار دارد. استقامتی که ایناکی از پدرش به ارث برده بود به او اجازه داد تا رکورد شگفت‌انگیزی را ثبت کند.

به این رکورد توجه کنید:

از آوریل ۲۰۱۶ تا ۲۹ ژانویه ۲۰۲۳، به مدت شش سال و ۹ ماه و ۲۲ روز، ویلیامز در تمام بازی‌های اتلتیک بازی کرد و حتی یک بازی را هم به هیچ دلیلی از دست نداد. در لالیگا اینیاکی در تمام فصول ۲۰۱۷-۲۰۱۶، ۲۰۱۸-۲۰۱۷، ۲۰۱۹-۲۰۱۸، ۲۰۲۰-۲۰۱۹، ۲۰۲۱-۲۰۲۰ و  ۲۰۲۲-۲۰۲۱ هر کدام ۳۸ بازی در مسابقات لالیگا انجام داد!

ایناکی غنا را برای تیم ملی خود انتخاب کرد که در حال حاضر ۱۷ بازی برای آن انجام داده است. نیکو، برخلاف برادرش، تصمیم گرفت برای تیم ملی اسپانیا بازی کند و در حال حاضر، همراه با لامینه یامال ستاره‌های آینده‌دار این تیم هستند. حالا همه از نیکو صحبت می‌کنند؛ زننده گل فینال یورو و قهرمان اروپا.

انتهای پیام