تاریخ را چو نکو بنگریم، درمی‌یابیم که سطر به سطر آن برگرفته از سرگذشت انسان‌هایی است که وقایع بزرگی را با سبک زندگی‌شان برای خود و از همه مهم‌تر نسل‌های آینده رقم زده‌اند. حال برخی از این وقایع به قدری درخشان است که انسان را به مرور دوباره آن در ذهن وامی‌دارد و برخی دیگر به قدری دردناک و شرم‌آور که هرگاه یادی از آن می‌کنیم، دوست نداریم سرنوشت‌مان در آن برهه تاریخی گره می‌خورد و این همان جذابیت تاریخ برای نسل‌های آینده است.

اکثر حوادث و رویدادهای تاریخی علی‌رغم اینکه دربرگیری زیادی برای انسان‌ها به همراه داشته اما نتوانسته است عنصر تازگی را حفظ و کالبد خود را در نسل امروز جای دهد اما برخی از رخدادها و وقایع نیز چون ماهیت انسانی به معنای واقعی کلمه داشته و رنگ و بوی قدرت و جایگاه دنیوی به خود نگرفته، توانسته است از بین سطرهای بی‌شمار تاریخ بیرون آمده و در قرن حاضر نیز بهانه‌ای برای بهتر زیستن و درک عمیق از حقایق زندگی را به نسل امروز منتقل کند.

تجربه نشان داده، تکرار برخی وقایع باعث دلزدگی و لوث معنای واقعی آن شده و در بسیاری از مواقع نیز مسیر به کلی عوض می‌شود اما برخی رخدادها نه تنها غبار تاریخ بر آن تاثیر نمی‌گذارد، بلکه هر سال رنگ و بوی تازگی از آن به مشام هر انسان آزادی‌خواهی می‌رسد و امروز همان روز است، آری روز واقعه. امروز روز واقعه‌ای است که به دست مردم زنجان رقم می‌خورد و خودِ تاریخ نقش چندانی در آن ندارد؛ چرا که زنجانی‌ها در روزی چون امروز، خود تاریخ‌ساز می‌شوند.

دهمین میراث معنوی کشور به نام زنجانی‌ها ثبت شده است، میراثی که سابقه آن به قدمت یک تاریخ باز می‌گردد، تاریخی که از سال ۶۱ هجری قمری آغاز شده و تا به امروز تداوم دارد اما تداوم آن در خطه‌ای چون زنجان که میراث معنوی خود را با عنوان پایتخت شور و شعور حسینی مزین کرده است، تداوم در حد جشن‌های خیابانی نیست، بلکه این خلق یک واقعه تاریخی و تکرار دردهایی است که قرن‌ها پیش آلام آن بر پیکر پاک‌ترین انسان‌ها نشست و امروز در دل مردمان این دیار، دلدادگی می‌کند.

امروز یوم‌العباس بود، واژه‌ای که بالاتر از هر احترام و وفاداری است. روزی به نام علمدار کربلا و نامی که برای همیشه تاریخ جاودانه ماند تا در چنین روزی دوباره از نای مردم این دیار سرباز زده و مَشک تیر خورده‌اش یادآور مشق عشق به سالار شهیدان باشد. امروز روز واقعه است، روزی که مردم زنجان در صحنه واقعی روزگار، سناریویی که قرن‌ها پیش در نینوا به رشته تحریر درآمد را دوباره بازخوانی کرده و بدون تحریف و بدعت که آفت امروز عزاداری‌ها است، به منصه ظهور گذاشتند.

مردم پایتخت شور و شعور حسینی در یوم‌العباس امسال نوای «گینه قانلار جؤشوب، یار آدی دللرده دی / عشق علمدارینون، پرچمی اللرده دی / عاشقِ فضلی یم / من ابوالفضلی یم / یا ابوالفضل» سر دادند تا ثابت کنند سر دادن را از عباس آموخته‌اند و هیچ‌گاه اجازه نخواهند داد تاریخ برای بهترین و پاک‌ترین انسان‌ها باز هم به گونه‌ای دیگر رقم بخورد؛ چرا که تا «یوم‌العباس» است، تورق تاریخ به دست زنجانی‌ها رقم خواهد خورد.

انتهای پیام