به گزارش ایسنا، الف نوشت؛ بر کسی پوشیده نیست که امانوئل مکرون رئیس جمهور فرانسه در ماه‌های اخیر شرایط پرتنشی را در کرسی ریاست جمهوری کشورش و به طور کلی صحنه سیاسی فرانسه تجربه کرده است. وی در جریان انتخابات چند ماه قبلِ ریاست جمهوری فرانسه، با فاصله کمی از اصلی ترین رقیب خود از جریان راست افراطی فرانسه یعنی مارین لوپن توانست به پیروزی رسد. 

در این راستا، اگرچه مکرون در انتخابات مذکور پیروز شد با این حال، بسیاری از تحلیلگران رشد قابل توجه سبد رای راست‌های افراطی در فرانسه را نیز یک پیروزی بزرگ برای آن‌ها ارزیابی کردند. پیروزی که اصلی‌ترین چالش و تهدید آن متوجه مکرون و جریان‌های سیاسی متحد اوست. 

با این حال،‌اندکی قبل شاهد بودیم که راست‌های افراطی فرانسه در انتخابات پارلمانِ اروپایی بیش از دو برابر حزب متبوع مکرون یعنی حزب رنسانس فرانسه، کسب رای کردند. رئیس جمهور فرانسه نیز برای مقابله با قدرت‌گیری قابل توجه راست‌های افراطی این کشور که در پارلمان فرانسه نیز کرسی‌های قابل ملاحظه ای را در کنترل داشتند، اقدام به منحل کردن پارلمان این کشور کرد. حرکتی که با انتقادات فراوانی از مکرون همراه شد با این حال، وی این بهانه را مطرح کرد که اوج گیری اختلافات در فرانسه راه دیگری را برای وی جز منحل کردن پارلمان باقی نگذاشته بود. 

 جالب اینکه بلوک راست‌های افراطی پیروز انتخابات شده‌اند و جریان متحد مکرون در جایگاه سوم انتخابات قرار گرفته است. موضوعی که بسیاری از تحلیلگران از آن به مثابه تیر خلاص به مکرون و متحدانس سیاسی اش یاد کرده‌اند. شکستی که عملا رئیس جمهور فرانسسه را از بسیاری از جهات در ایستگاه بن بست قرار داده است. 

در این چهارچوب، از یک سو انزوای سیاسی مکرون و متحدانش بیش از پیش آشکار شده است. در حقیقت، افکار عمومی فرانسه با الگوی رای دهی خود در قالب انتخابات‌های اخیر فرانسه نشان داده‌اند که کنار گذاشتن مکرون و متحدانش از صحنه قدرت سیاسی فرانسه را در دستورکار دارند و در این رابطه از جدیت لازم نیز برخوردار هستند. در این چهارچوب، عملا رئیس جمهور فرانسه زین پس با چالش‌های عدیده ای در زمینه پیشبرد دستورکارهای خود در عرصه سیاست داخلی فرانسه رو به رو است. 

دلیل اصلی این موضوع نیز این است که پارلمان فرانسه بر شدت سخت گیریهای خود علیه رئیس جمهور فرانسه خواهد افزود و این مساله یک بحران بزرگ برای مکرون است. از سوی دیگر اینکه به نظر می رسد با نزدیک شدن تدریجی به زمان برگزاری انتخابات ریاست جمهوری فرانسه در سال ۲۰۲۷، بایستی حیات سیاسی مکرون را نیز به نوعی خاتمه یافته تصور کنیم. زیرا هر چه به جلوتر حرکت کنیم، سطح نارضایتی‌ها از وی افزایش خواهد یافت و این مساله می تواند به حذف او و متحدانش از قدرت ختم شود. 

از این رو، مکرون در وضعیت کنونی از هر جهت هم که نگاه کند، عملا در عرصه سیاست فرانسه، در ایستگاه بن‌بست قرار گرفته است. 

انتهای پیام