عباس حبیب‌زاده عضو هیات علمی گروه علوم تربیتی دانشگاه قم در گفت‌وگو با ایسنا، در رابطه با پذیرش بومی دانشجویان و ارتباط دانشگاه با خانواده اظهار کرد: اگر بخواهیم پذیرش بومی دانشجویان را از حیث عدالت آموزشی مورد توجه قرار دهیم این روش نمی‌تواند عدالت آموزشی را محقق کند؛ زیرا عدالت آموزشی به این معناست که فرصت تحصیل برای هر فرد به تناسب توانایی‌ها و استعدادهایی که دارد، فراهم شود.

وی ادامه داد: در مسئله بومی‌گزینی دانشجویان این احتمال وجود دارد یک فرد متوسط به لحاظ توانایی و استعداد، به واسطه بومی بودن در تهران در بهترین دانشگاه پذیرش شود و فرد دیگری که به مراتب استعداد بالاتری دارد به دلیل محدودیت بومی‌گزینی از امکان تحصیل در آن دانشگاه محروم شود.

عدالت آموزشی؛ چالش بومی گزینی دانشجویان

حبیب‌زاده عدالت آموزشی را یکی از چالش‌های بومی گزینی دانشجویان عنوان کرد و گفت: سند دانشگاه اسلامی جوانب مختلفی را در بردارد و طبیعتا این امکان وجود دارد که در یک یا دو جنبه نتوانیم به نتیجه ایده‌آل دست پیدا کنیم.

وی با بیان اینکه یکی از مسائلی قابل توجه در سند دانشگاه اسلامی، ارتباط دانشگاه با خانواده است، تاکید کرد: حضور در خوابگاه‌ها، از کنترل خانواده خارج شدن و بحران‌های نوجوانان به لحاظ رشدی از مسائلی است که دانشجویان در ابتدای شروع به تحصیل با آن مواجه هستند؛ سند جامع دانشگاهی اسلامی این ابعاد را کنار هم دیده است لذا اگر چه این سند از حیث عدالت آموزشی با چالش مواجه است اما از بُعد ارتباط دانشگاه با خانواده امکان رسیدن به یکسری اهداف را فراهم کرده است.

این استاد دانشگاه در خصوص لطمات فرهنگی و سیاسی بومی‌گزینی دانشجویان تصریح کرد: با این مسئله که حضور دانشجویان از قومیت‌های مختلف منجر به ایجاد وحدت و همدلی بین اقوام مختلف و تقویت بنیه‌ فرهنگی جامعه می‌شود و لذا نباید بومی‌گزینی کنیم، موافق نیستم؛ زیرا این امر هدف اولویت دار ما نیست.

وی یادآور شد: ما می‌توانیم در قالب انجمن‌های علمی و تشکلات دانشجویی همانند آنچه در اردوهای جهادی دانشجویی رقم می‌خورد زمینه تعامل بین دانشجویان را فراهم کنیم؛ بنابراین این تعاملات نمی‌تواند به عنوان عاملی برای حرکت به سمت پذیرش غیر بومی دانشجویان باشد، زیرا صدمات و لطماتی که دانشجویان غیر بومی متحمل می‌شوند بسیار بیشتر از این است که ما بخواهیم به فکر تعامل فرهنگی باشیم.

این استاد دانشگاه با اشاره به اینکه پذیرش بومی دانشجویان در همسویی دانشگاه با ارزش‌های خانواده بسیار موثر است، گفت: یکی از مسائل جدی در دانشگاه حتی در سطوح پایین‌تر و در مدرسه شکاف بین اهداف و روش‌هایی که خانواده دارد و آن چیزی که نوجوانان و جوانان به دنبال آن هستند و جامعه به آن سمت حرکت ‌می‌کند وجود دارد.

حبیب‌زاده اضافه کرد: طبیعتا اگر ما بتوانیم به سمت پذیرش بومی حرکت کنیم این اختلاف و شکافی که بین دانشجو و خانواده ایجاد شده است را می‌توانیم محدود و حتی کنترل کنیم البته باید برنامه جامعی را مدنظر قرار دهیم؛ زیرا فرد در سنین نوجوانی و جوانی مقاومت‌هایی را در برابر خانواده دارد و تلاش می‌کند که بین خودش و خانواده فاصله ایجاد شود.

وی اظهار کرد: دانشگاه می‌تواند با برنامه‌ریزی و فعالیت‌های جنبی فاصله بین خانواده و دانشگاه را کم کند؛ در مجموع به نظر می‌رسد اگر بتوانیم گزینش بومی را داشته باشیم می‌توانیم ارتباط بین دانشجویان و خانواده را تقویت کنیم و یک جامعه و خانواده سالم‌تر داشته باشیم.

عضو هیات علمی دانشگاه قم در پاسخ به اینکه آیا بومی‌گزینی تنها راه تحقق ارتباط دانشگاه با خانواده است، بیان کرد: راهکارهای دیگری نیز وجود دارد؛ سند دانشگاه اسلامی به عنوان یک سند بالادستی باید مورد توجه ما باشد؛ اما در جزئیات و روش‌ها باید نگاهمان را جامع تر کنیم و در اجرای آن باید گسترده تر عمل کنیم.

حبیب‌زاده یادآور شد: ما می‌توانیم با توجه به رشته تحصیلی برای دانشجویان دوره‌های مهارت‌آموزی کوتاه مدت در یک دانشگاه دیگر تعریف کنیم و حتی فرصت‌های مطالعاتی در سطوح تحصیلات تکمیلی را مدنظر قرار دهیم، برگزاری دوره‌ها در شرکت‌ها و کارخانجات، تعریف دروسی در دانشگاه‌های مجاور سایر استان‌ها با هدف تعامل بین دانشجویان در عین رعایت سند دانشگاه اسلامی(بومی‌گزینی دانشجویان) از جمله مسائلی است که باید مورد توجه قرار گیرد.

این استاد دانشگاه بیان کرد: لطمه‌های انجام برنامه‌های فرهنگی از جمله گزینش بومی دانشجویان به یکباره بسیار بیشتر از فواید اجرای آن است؛ ویژگی اصلی فعالیت‌های فرهنگی اجرای تدریجی آن است اگر این مسئله را مدنظر قرار دهیم فواید اجرای بومی‌گزینی خود را نشان می‌دهد و نیازی به برخی مقررات نیست و خود خانواده، دانشجویان و دانشگاه‌ها به این سمت می‌روند و این شرایط را فراهم می‌کنند.

انتهای پیام