محمد مهدی فرقانی در گفت و گو با ایسنا ضمن بیان این مطلب به اهمیت برقراری تعامل دولتمردان با رسانه ها پرداخت و گفت: اصل تعامل دولتمردان با رسانه ها به عنوان نمایندگان افکار عمومی یک اصل بدیهی و پذیرفته شده بین المللی است؛ چرا که رسانه ها واسطه ای بین دولتمردان و جامعه هستند و باید بتوانند مطالبات، خواسته ها و نظرات کف جامعه را به مسئولان منتقل کنند و متقابلا برنامه ها و سیاست های آنها را نیز به صورت واقعی به جامعه بازتاب دهند.

وی در ادامه تصریح کرد: به نظر می رسد سیاست رسانه ای اغلب دولت ها در کشور اساسا بیشتر متکی بر پروپاگاندا و تبلیغات است و اغراق و بزرگنمایی سیاست ها تحت تاثیر این سیاست قرار گرفته است در نتیجه این تعامل تاثیر لازم را در بین افکار عمومی ایجاد نخواهد. چون مردم به صورت واقعی نتایج این سیاست ها را در زندگی روزمره خود مشاهده می کنند و اگر در عمل مشاهده کنند که دستاوردها متناقض و مغایر با آنچه که دولتمردان در تبلیغات عمومی خود مطرح می کنند، طبیعتا دیوار اعتماد بین مردم و مسئولان فرو می ریزد.

رییس سابق دانشکده ارتباطات دانشگاه علامه طباطبایی خاطرنشان کرد: تعاملی که باید بین رسانه ها و دولتمردان باشد به این معنا نیست که صرفا دولتمردان یک سری داده به رسانه ها بدهند و تصور کنند تعامل صورت گرفته است چرا که تعامل باید عینی و مبتنی بر واقعیت باشد. 

فرقانی به نقش روابط عمومی دستگاه ها و نهادها در برقراری تعامل با رسانه ها اشاره کرد و گفت: متاسفانه روابط عمومی ها دستگاه ها کشور ما در اغلب موارد از معنای واقعی خود تهی شده و به نوعی منافع و مصالح مجریان سازمان را نمایندگی می کند و هدفشان حفظ جایگاه و قدرت مدیران است. در نتیجه در مواردی روابط عمومی بجای نمایندگی ارتباطی سازمان به نمایندگان پروپاگاندای سازمان تبدیل شده اند.

استاد دانشگاه علامه طباطبایی خاطرنشان کرد: وظیفه اصلی بخش روابط عمومی باید ایجاد پل ارتباطی بین سازمان و مردم باشند. بر این اساس باید منتقل کننده صادق واقعیت ها به جامعه باشند، در این صورت است که می توانند بر سیاست های سازمان خود اثر مثبت بگذارند و جلوی بروز بسیاری از حواشی را بگیرند. این در حالی که در بسیاری از موارد انتظار مدیران روابط عمومی ها آنها را از نقش اصلی خود دور و تبدیل به پوستر تبلیغاتی سازمان کرده است.

وی تاکید کرد: وقتی صحبت از ارتباطات می شود منظور این است که انتقال محتوی سازمان مبتنی بر واقعیت و عینیت باشد اما وقتی صبحت از تبلیغات می شود حتما بزرگنمایی، اغراق و دروغ نیز در آن محتوی شکل می گیرد. بنابراین باید تلاش شود روابط عمومی سازمان ها به جایگاه اصلی خود برگردند و یک راوی صادق از واقعیت های محیط کار خود با رسانه ها و افکار عمومی باشند.

انتهای پیام