محمد مهدی بنیادی شاعر و شاهنامه پژوهیست که ۱۴ سال است همنشین حکیم ابوالقاسم فردوسی است و همراه این شاعر پرافتخار ایرانی، لحظه به لحظه با روزگار کیومرث، پادشاهی فریدون، خیزش کاوه آهنگر و کشته شدن رستم و فرمانروایی بهمن پسر اسفندیار زندگی کرده است.

۱۲ جلد کتاب، دسترنج ۱۴ ساله این شاعر و معلم پیشکسوت است که پیشکش رنج‌های ۳۰ ساله حکیم ابوالقاسم فردوسی کرده است. کتاب‌هایی که در مغازه کوچک لوازم التحریری‌اش خاک می‌خورد و صد حیف که تاکنون نتوانسته آنان را به چاپ برساند.

از ۶۳ هزار بیت ۲۰ هزار بیت شاهنامه را به صورت موضوعی دسته‌بندی کرده و با قلم نیش در قالب یک کتاب خطی دست‌نویس کرده است. یکبار نیز شاهنامه را به صورت نثر ساده برای بچه‌ها درآورده است. 

بنیادی سالهاست پا به پای ناجی زبان و ادبیات فارسی از ایران به توران و روم و هند سفر می‌کند و قدم به قدم با فرانک، مادر فریدون همراه می‌شود تا او را به دور از چشم ضحاک بپرورد و پر سیمرغ به دست زال می‌دهد و همراه با رستم بر رخش می‌تازد تا در سمنگان به تهمینه دل دهد و هم نوا شود با او وقتی بر بالین سهراب می‌گوید: «بگو تا چه داری ز رستم نشان، که گم باد نامش ز گردن کشان، که رستم منم گم بماناد نام، نشیناد بر ماتمم زال سام»

این نویسنده و شاعر پیشکسوت و شاهنامه‌پژوه ملایری سال ۱۳۳۰ در کرمانشاه به دنیا آمده و دیپلم ادبی خود را سال ۱۳۵۱ دریافت کرد، در ۱۴ سالگی یعنی سال ۱۳۴۴ نخستین شعر خود را گفته تا امروز که پژوهنده شاهنامه فردوسی است و ۱۲ جلد کتاب را با قلم نیش به رشته تحریر درآورده است.
بنیادی در گفت و گو با ایسنا یکی از کتاب هایش را باز می کند و یک مثنوی پیشکش روان فردوسی بزرگ بپاس رنج هایی که کشیده است، می‌کند که در بخشی از آن اینگونه سروده است: 
بجوش آمد اینک می خسروی، سرودم برای تو این مثنوی
(به نام خداوند جان و خرد)، که فردوسی با خرد پرورد
امید دلم هر چه دارم ز توست، به شاخه گل نوبهارم ز توست
زبانزد به گیتی شده نامه ات، زبان زنده از نام و شهنامه ات
وطن از تو دارد برازندگی، تو دادی به ایرانیان زندگی
زبان زنده از رنج و نام تو شد، سر سرکشان هم بدام تو شد

رئیس اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی ملایر به ۲۵ اردیبهشت ماه بعنوان روز پاسداشت زبان و ادبیات فارسی و بزرگداشت حکیم ابوالقاسم فردوسی اشاره و مطرح کرد: فردوسی یکی از پنج شاعر برجسته ایران است که با ۶۳ هزار بیت بر وزن فعولن فعولن فعل، حماسی‌ترین اشعار را سروده و زبان و ادب پارسی را زنده نگه داشته است.

فرشاد کشاورزیان در گفت و گو با ایسنا با تاکید بر اینکه در شاهنامه کمترین لغات و واژه‌های عربی بکار رفته است، افزود: حکیم ابوالقاسم فردوسی در روستای پاژ از توابع توس در مشهد و در خانواده‌ای از دهاقین توس که دارای ثروت و غنای فراوان بودند، زاده شد، دوران جوانی را در ثروت و خوشی فراوان گذراند اما بدلیل اینکه به کار شاهنامه پرداخت در ۶۵ سالگی دچار تنگ دستی شد و برخی اغنیا از وی حمایت کردند. 

کشاورزیان به این بیت حکیم ابوالقاسم فردوسی «بیفکندم از نظم کاخی بلند که از باد و باران نیابد گزند» اشاره و بیان کرد: این کاخ بلندی که فردوسی بزرگ بوسیله ابیات حماسی شاهنامه پی افکنده در بلندای زمان و تاریخ، زنده تر شده است.

وی افزود: امروز با همکاری فرمانداری ویژه و شهرداری ملایر در مجموعه جهان کوچک برنامه ای به مناسبت پاسداشت زبان و ادبیات فارسی و بزرگداشت حکیم ابوالقاسم فردوسی با حضور شاعرانی از شهرهای همدان، ملایر، تویسرکان، نهاوند و قم برگزار شد.

رئیس اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی ملایر هدف از برگزاری این برنامه را بهره‌مندی از آثار بزرگان شعر و ادب پارسی و معرفی این آثار و نیز معرفی مجموعه جهان کوچک دانست.

فریدون محمودی یکی از شاعران ملایری است که ضمن گرامیداشت یاد حکیم ابوالقاسم فردوسی، گفت: آنچه زبان فارسی دارد و به آن تکلم می‌کند از فرزانه توس است.
محمودی زبان و ادبیان فارسی را حلقه اتصالی در برابر بلایا و مصائب برای همه فرهنگ‌ها در طول اعصار گذشته ایران خواند و افزود: زبان و ادبیات فارسی در اصل استحکام ایران زمین و فرهنگ غالب بر شمشیر بوده است.
مسئول انجمن ادبی سرای سخن شهرستان نهاوند نیز جا پای استاد خود گذاشت و سخنش را با بیت مشهور فردوسی آغاز کرد: «به نام خداوند جان و خرد، کزین برتر اندیشه برنگذرد»
علی علیپور با تاکید بر اینکه ما هر چه داریم از فردوسی داریم، گفت: دیگر شاعران جای خود را دارند اما فردوسی که رنجی سی ساله برد تا زبان فارسی را زنده نگه دارد و در مقابل اعراب بجنگد، جایگاه متفاوتی دارد. 
علیپور در گفت و گو با ایسنا اظهار کرد: انجمن‌های ادبی سراسر ایران با زبان و تفکر فردوسی زندگی می‌کنند.

یکی دیگر از شاعران تویسرکانی نیز به خبرنگار ایسنا، گفت: حکیم ابوالقاسم فردوسی بزرگ‌ترین حماسه سرای ایران است و این افتخار نصیب ایران شده که زبان و ادبیات فارسی را تا قله‌های ترقی ارتقاء دهد و به آنجا برسد که فردوسی می‌گوید: «پی افکندم از نظم کاخی بلند که از باد و باران نیاید گزند»

حسن مالمیر ادامه داد: حکیم ابوالقاسم فردوسی در راه وطن پرستی و وطن دوستی و ارج نهادن به حریم آب و خاک و نوامیس ملت ایران فرموده است که «چو ایران نباشد تن من مباد بر این بوم و بر زنده یک تن مباد»

به گزارش ایسنا، ۲۵ فروردین ماه به همت اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی و شهرداری ملایر، برنامه‌ای با حضور شاعرانی از شهرهای همدان، ملایر، تویسرکان، نهاوند و قم در کنار المان مقبره این شاعر بزرگ ایرانی در مجموعه مینی ورلد ملایر برگزار و از برخی شاعران و شاهنامه پژوهان تقدیر شد.

انتهای پیام