دکتر «افشین مقدسی» در گفت‌وگو با ایسنا اظهار کرد: عدم تحرک بدنی، به عنوان بزرگترین مشکل بهداشت عمومی قرن بیست و یکم و به عنوان عامل خطرساز توسعه بسیاری از بیماری مزمن شناخته می‌شود، به عبارتی، بین میزان تحرک بدنی و وضعیت سلامتی یک رابطه‌ خطی وجود دارد. 
استادیار حرکات اصلاحی و آسیب‌شناسی ورزشی گفت: افرادی که یک شیوه زندگی فعال و متناسب دارند، زندگی طولانی‌تر، سالم‌تر، بدون بیماری یا بیماری کمتری را تجربه می کنند. در مقابل، عدم تحرک بدنی مجموعه‌ای از اثرات مضر را برای سلامتی به همراه دارد. پیش‌بینی می‌شود افرادی که کم تحرک هستند و آمادگی بدنی ندارند به طور قابل توجهی دچار بیماری‌های مزمن و غیر واگیر می‌شوند و در سنین پایین‌تری می‌میرند. 
عضو هیئت علمی دانشگاه پیام نور ایلام تصریح کرد: طبق مطالعات انجام شده تقریباً ۸۰ درصد از علت مرگ‌ومیرها در کشورهای کم درآمد و یا با درآمد سطح متوسط، ناشی از بیماری‌های غیرواگیر است. از طرفی شاهد این هستیم که سال‌ها تحقیق شواهد غیرقابل انکاری را در مورد سودمندی ورزش در پیشگیری از بیماری‌های مزمن غیرواگیر از جمله دیابت، سرطان (به ویژه سرطان پستان و روده بزرگ )، فشار خون بالا، افسردگی، پوکی استخوان، آلزایمر و بیماری عروق کرونری و کاهش چشم‌گیر میزان مرگ و میر به ویژه مرگ و میرهای ناشی از بیماری‌های قلب و عروق ارائه داده است.
مقدسی افزود: یکی دیگر از مزایای شرکت در ورزش و فعالیت بدنی منظم بحث بهبود کیفیت زندگی و ظرفیت عملکردی افراد سنین مختلف و بیماران است. 
وی ادامه داد: بیمارانی که سبک زندگی فعالی دارند، قادرند ظرفیت عملکردی بالایی را در بیشتر عمر خود حفظ کنند. در نقطه مقابل، بیمارانی قرار دارند که بی‌تحرک هستند، این افراد به طور قابل پیش‌بینی از بیماری مزمنی که به آن مبتلا هستند، رنج می‌برند و ظرفیت عملکردی آن‌ها به طور قابل توجهی تحت تأثیر بیماری قرار می‌گیرد. به همین دلیل، این بیماران اغلب وارد مرحله‌ای می شوند که آن را «بقای ناکارآمد» می‌نامند، یعنی بیمارانی که به دلیل کیفیت زندگی و ظرفیت عملکردی بسیار پایین، زنده هستند اما واقعاً زندگی نمی‌کنند و از زندگی لذت نمی‌برند.  
استادیار حرکات اصلاحی و آسیب‌شناسی ورزشی ادامه داد: نکته دیگری که می‌توان به آن اشاره کرد در خصوص هزینه‌های مراقبت‌های بهداشتی است که به طور عمده تحت تأثیر سطح فعالیت بدنی بیمار قرار دارد. طبق بررسی‌های انجام شده هزینه مراقبت از بیماران فعال به طور قابل توجهی کمتر از بیماران غیر فعال است. بیماران فعال تقریباً ۳۰ درصد هزینه‌های مراقبت‌های بهداشتی کمتری نسبت به بیماران غیرفعال دارند.
انتهای پیام