بدون شک بازی‌های بومی و محلی را می‌توان یکی از ظرفیت‌های ویژه فرهنگی هر منطقه برشمرد که علاوه بر آثار روحی و روانی به عنوان یک میراث معنوی توانسته است در نقاط مختلف جهان جاذبه گردشگری مناسبی برای درآمدزایی و توسعه اقتصادی منطقه مورد نظر باشد.

کارشناس حوزه گردشگری ورزشی در همین خصوص به ایسنا گفت: بازی‌های بومی محلی می‌تواند معرف فرهنگ غنی یک کشور باشد.

رضا یوسفی روستاها را خواستگاه بازی‌های بومی و محلی دانست و افزود: علیرغم تاکید بر گسترش بازی‌های بومی و محلی، اما هنوز آن‌گونه که باید به این مهم پرداخته نشده است.

وی با اظهار تأسف از اینکه ساعت ورزش دانش آموزان رنگ و بوی بازی‌های بومی محلی ندارد، بر برگزاری جام‌های مختلف از جمله هفت سنگ و یه قل دو قل و سایر بازی‌های بومی محلی در مدارس تأکید کرد.

بازی‌های بومی و محلی ابزاری برای جذب گردشگر

کارشناس حوزه گردشگری ورزشی بازی‌های بومی و محلی را ابزاری برای جذب گردشگر دانست و عنوان کرد: نوروز و تابستان فرصت‌هایی هستند که می‌شود با انجام بازی‌های بومی و محلی علاوه بر جذب گردشگر بازی‌هایی که درگذر زمان به فراموشی سپرده شده‌اند، رونقی دوباره گیرند.

وی الک دو لک، طناب‌کشی، یه قل دو قل، هفت سنگ، لِی لِی، تیله بازی و خروس جنگی را از مهمترین‌های بازی‌های بومی محلی دانست و اظهار کرد: برخلاف بسیاری از ورزش‌ها بازی‌های بومی محلی به دلیل کم هزینه بودن همه خانواده‌ها می‌توانند ورود کنند.

یوسفی با اظهار تأسف از اینکه هنوز آن‌گونه که باید نتوانسته‌ایم از بازی‌های بومی محلی در جذب گردشگر و تولید شغل و درآمد استفاده خوبی ببریم، گفت: در گذشته نه چندان دور کودکان روستایی با فرا رسیدن نوروز و تعطیلات تابستان با جمع شدن در یک نقطه از روستا اقدام به بازی محلی هفت سنگ، لاستیک و پلخمون بازی و...می‌کردند.

وی با اشاره به اینکه انجام بازی‌های بومی محلی در بین روستائیان کمتر دیده می‌شود، افزود: متأسفانه به دلیل برخی بی‌توجهی‌ها موجب شده بازی‌های بومی و محلی حتی در روستاها که خواستگاه بازی‌های بومی و محلی هستند کنار گذاشته شود.

ضرورت گسترش بازی‌های بومی و محلی در مدارس

کارشناس حوزه گردشگری ورزشی بازی‌های بومی و محلی با تأکید بر اینکه باید تلاش نمود تا بازی‌های بومی و محلی در شهر و روستا همگانی شود، تصریح کرد: با توجه به اینکه امروزه در فضاهای شهری امکان بازی در کوچه‌ها نیست می‌طلبد بازی‌های بومی محلی در مدارس گسترش یابد.

وی با انتقاد از اینکه جشنواره‌های بومی و محلی نباید فقط در سالن‌های ورزشی برگزار شود، اذعان کرد: برگزاری این بازی‌های در سالن‌های ورزشی یکی از آسیب‌هایی است که خود ما به آن دامن می‌زنیم.

یوسفی برگزاری بازی‌های بومی محلی به جای سالن‌ها در معابر عمومی برای زنده نگه داشتن این فرهنگ ضروری دانست و گفت: در فضاهای پارکی می‌شود مکان‌هایی را برای بازی‌های بومی و محلی تدارک دید.

وی خاطرنشان کرد: بازی‌های بومی و محلی جزء فرهنگ و گذشته ما محسوب شده و باید توجه بیشتری صورت گیرد، باید در راستای نهادینه کردن این رشته ورزشی تلاش کرد.

کارشناس حوزه گردشگری ورزشی بازی‌های بومی و محلی افزود: بازی‌های بومی محلی یک آیین ناملموس و یک آیین معنوی هستند که می‌شود برخی از آنها را در فهرست میراث ملی کشور به ثبت رساند.

بازی‌های بومی محلی زاییده فرهنگ و تمدن ایرانی و اسلامی

وی گفت: اگرچه در شرایط کنونی چشم‌پوشی از بازی‌های غیر ایرانی دیگر امکان‌پذیر نیست اما برای تزریق هیجان به جامعه و فراهم کردن حضور تمام اقشار و نسل‌ها، باید تقویت ورزش‌هایی در دستور کار قرار گیرد که زاییده فرهنگ و تمدن ایرانی و اسلامی باشند.

یوسفی با اعلام اینکه بیش از ۹۰ درصد ورزش‌های بومی محلی میان مردان و زنان مشترک هستند، خاطرنشان کرد: قطعاً تلاش برای احیای ورزش‌های محلی و بومی منسوخ شده در شرایط امروزی جامعه با هدف گسترش ورزش همگانی، ضرورتی اجتناب ناپذیر است.

وی در ادامه بر مستند نگاری و معرفی بازی‌های بومی و محلی تأکید کرد و افزود: به رغم اهمیت بازی‌های بومی و محلی اما تاکنون در مستند نگاری حرکت شایانی نداشته‌ایم. بدون شک کارهای پژوهشی در ماندگاری بازی‌های بومی و محلی بسیار تأثیرگذار است.

وی بیان کرد: برای اینکه جوانان کمتر به سمت بازی‌های رایانه‌ای و فضای مجازی بروند باید بازی‌های بومی و محلی رونق پیدا کند، در واقع بازی‌های بومی و محلی به نوعی با آسیب‌ها و مفاسد اجتماعی مقابله می‌کند.

کارشناس حوزه گردشگری ورزشی بازی‌های بومی و محلی خاطرنشان کرد: بازی‌های بومی محلی خراسان رضوی گنجینه ای از نشاط و امید ‌هستند که هیچ گاه از مد نمی افتند.

وی با بیان اینکه بازی‌های بومی و محلی مبتنی بر سبک زندگی ایرانی هستند، افزود: بازی‌های بومی و محلی سرشار از آداب، رسوم و خرده فرهنگ‌هایی است که بیانگر فرهنگ غنی و اصیل مردمان هر دیار است، بازی‌های بومی و محلی، بخشی از این آداب و آیین‌هاست که سرمایه فرهنگی و میراث معنوی ایران محسوب می‌شود.

یوسفی با اشاره به اهمیت بازی‌های بومی و محلی و نقش تأثیرگذار آن در حفظ و بقای خرده‌فرهنگ‌ها، گفت: خانواده‌ها پیش قراولان حفظ، احیا و آموزش بازی‌های بومی و محلی هستند که باید آن را به عنوان یک فرهنگ به نسل بعدی آموزش دهند.

در کشور ما نزدیک ۵۰۰ نوع بازی سنتی و محلی وجود داشته و دارد که برخی از این بازی‌ها با گذشت زمان، در سایه زندگی ماشینی و تغییر شیوه‌های سبک زندگی، فراموش شده‌اند و یا به طور کلی  جامعه با بسیاری از آنها بیگانه شده چه بسا به دلیل  پیشرفت روزافزون انواع تکنولوژی‌ها، بازی‌های بومی محلی جایگاه خود را در میان مخاطبان اصلی خود یعنی نونهالان و نوجوانان و حتی جوانان از دست داده‌اند این در حالی است  که در جامعه ماشینی امروز تنها راه برطرف کردن مشکلات ناشی از کم‌تحرکی، توجه به بازی‌های بومی و محلی و احیای سرمایه‌های عظیم محلی به عنوان بخشی عظیم از گنجینه‌های فرهنگی است  که باید ضمن اهتمام ویژه به این بازی‌ها، آن‌ها را در بین جامعه ترویج دهیم.

انتهای پیام