مائده هاشمی در گفت‌وگو با ایسنا به مناسبت ۸ مارس، روز جهانی زن با اشاره به فعالیت زنان در عرصه شعر طی سالیان اخیر اظهار کرد: وقتی که به مجامع و کنگره‌های شعر نگاه می‌کنیم متوجه نقش کمرنگ زن‌ها در این عرصه می‌شویم که این موضوع می‌تواند دلایل مختلفی داشته باشد. طبق مشاهدات وقتی یک خانم درگیر زندگی شخصی می‌شود و اگر بخواهد در همین حین درس خود را نیز ادامه دهد وقت و ذهن او کاملا گرفته می‌شود، درحالیکه سرودن شعر نیازمند تمرکز و ذهن باز است و این موضوع باعث می‌شود که نتواند پا به پای مردان در این عرصه فعالیت مستمر داشته باشد.

شاعر برگزیده کنگره شعر و داستان انقلاب خاطرنشان کرد: به نظرم علی‌رغم اینکه نقش زن در جامعه پررنگ شده اما هنوز هم در بسیاری از مجامع و محافل ادبی آقایان مشغول فعالیت هستند و اهمیت بیشتری به آن‌ها داده می‌شود. بانوان شاعر نیز معمولا نه تنها خود را باور نداشته، بلکه رشد بقیه بانوان را نیز باور ندارند و موقعیت‌هایی مشاهده کرده‌ام که خانم شاعری گفته ما شاعر خوب زن نداریم در صورتیکه خودش شاعر خوبی بوده است. البته که تلاش آقایان نیز در این زمینه بیشتر بوده است.

وی تصریح کرد: بستر فعالیت برای خانم‌ها نسبت به گذشته بیشتر فراهم شده و آقایان نیز متوجه این موضوع شده‌اند که باید جایگاهی در شعر برای شعر زنان وجود داشته باشد. در گذشته نگاه‌ها محدودتر بود اما با توجه به پررنگ‌تر شدن نقش زن در جامعه نسبت به دهه ۴۰ و ۵۰، این مسئله بر فعالیت آن‌ها در عرصه شعر نیز تاثیر گذاشته است.

شاعر برگزیده کنگره شعر و داستان انقلاب در خصوص تفاوت شعر زنان و مردان عنوان کرد: زن ذاتا لطیف است و حال آرامی دارد و این لطافت و ظرافت باید در شعر او نمایان باشد. خیلی کم می‌بینیم که یک شاعر زن درباره مرد بنویسد و بخواهد او را توصیف کند. شاعران مختلف مرد درباره ویژگی‌ها و فعالیت‌های زنان نوشته‌اند و معشوقه زن را در شعر خود توصیف کرده‌اند اما این را مشاهده نکرده‌ام که یک زن آنقدر جسارت داشته باشد که بتواند یک مرد را در شعر خود به تصویر بکشد.

هاشمی بیان کرد: نگاهی که یک زن به جهان اطراف خود دارد متفاوت با نگاه مرد است و این به ذات این دو جنسیت برمی‌گردد و چه خوب می‌شود اگر این نگاه متفاوت خود را در شعر نشان بدهد. ما شعرهای مختلفی از زنان می‌بینیم که درباره فعالیت‌ آن‌ها در خانه مثل آشپزی کردن، خیاطی کردن و زندگی روزمره‌شان نوشته شده اما کافی نیست؛ چراکه زن به این موارد خلاصه نمی‌شود اما به نظرم هنوز ما زنان نیز نتوانستیم آن را کشف کنیم.

وی در خصوص حس مورد سوژه قرار گرفتن یک زن توسط مرد شاعر و حضور واقعی او در شعرهای مرد اظهار کرد: مانند طعم خرمالو است، یعنی هم گس بودن را در خود دارد و هم شیرین بودن را، اما ممکن است شیرینی آن دل را بزند. اینکه در واقعیت یک زن سوژه سرودن شعر یک مرد قرار بگیرد هم می‌تواند خوب باشد و هم نه؛ شاید یک نفر که از بیرون فضای شعر نگاه کند بگوید چقدر خوب است یک نفر برای یک دختر شعر بنویسد اما هر شعری داستانی دارد که یا آن داستان خوش است یا غمگین. اینکه شعر راجع به تو نوشته شود و در تاریخ ماندگار شود ممکن است برای یک زن خوشایند نباشد.

این شاعر در خصوص آینده شعر زنان خاطرنشان کرد: راه برای فعالیت خانم‌ها باز شده و مسیر برای رشد آن‌ها هموارتر شده و حتی جلسات شعر ویژه بانوان وجود دارد که هم‌اکنون به صورت هفتگی در حال فعالیت است. نمی‌توان گفت که زنان می‌توانند در آینده جایگاه مردها را در شعر بگیرند، اما قطعا به مرور زمان جایگاه خود را پیدا می‌کنند و در سطح خود به شکوفایی خواهند رسید.

انتهای پیام