به گزارش ایسنا، ارگانوئیدهای کوچک قلب انسان که از نظر اندازه و رشد مشابه قلب جنین هستند، به طور فزاینده‌ای پیچیده‌تر و واقعی‌تر می‌شوند.

به نقل از  مدیکال اکسپرس،‌ گروه تحقیقاتی دانشگاه ایالتی میشیگان که این قلب‌های کوچک را ایجاد کرده است، برای اولین بار یافته‌های خود را در سال ۲۰۲۰ منتشر کرد. آنها به سرعت در این زمینه به یک رهبر جهانی تبدیل شدند و آخرین پیشرفت‌های آنها در مجله Nature Communications و Stem Cell Reports منتشر شده است.

آیتور آگویر (Aitor Aguirre)، دانشیار مهندسی پزشکی و رئیس بخش زیست‌شناسی رشدی و سلول‌های بنیادی توضیح می‌دهد که معرفی مدل‌های واقع‌بینانه از قلب برای کشف راه حل‌های مؤثر و قابل ترجمه بالینی برای بیماری‌های قلبی عروقی ضروری است.

تخمین زده می‌شود که سالانه ۲۱ میلیون مرگ و میر مربوط به این بیماری رخ می‌دهد و این تعداد در حال افزایش است.

آگویر می‌گوید: اگرچه تصور می‌شود ۹۰ درصد از بیماری‌های قلبی عروقی قابل پیشگیری هستند، اما به دلیل اصلی مرگ و میر در جهان توسعه‌یافته امروز تبدیل شده‌اند. به لطف پیشرفت‌های فناوری سلول‌های بنیادی و مهندسی زیستی، ما می‌توانیم قلب انسان‌ها را رشد دهیم و مطالعه کنیم. این امر با کمک به درک مکانیسم‌های بیماری، رویکردهای پزشکی برای درمان و پیشگیری از بیماری‌های قلبی و مشکلات همراه با تولد را متحول خواهد کرد.

وی افزود: در آینده انتظار داریم که بیماران کمتری به درمان نیاز داشته باشند و برای کسانی که نیاز به درمان دارند، تولید داروهای جدید زمان کمتری می‌برد؛ به‌ویژه برای نقص‌های همراه با تولد که در آنها پیشگیری بهترین راه‌حل است. به همین دلیل است که ارگانوئیدهای کوچک قلب واقعا می‌توانند رویکرد ما در مراقبت‌های بهداشتی را تغییر دهند.

آگویر توضیح داد که به عنوان مثال، شرکت‌های داروسازی در صورتی که داروها باعث سمیت قلبی شوند، داروها را از بازار خارج خواهند کرد. پیش‌بینی مسمومیت می‌تواند باعث صرفه‌جویی در هزینه، زمان و کاهش خطر شکست دارو شود.

ارگانوئیدهای کوچک قلب با سلول‌های بنیادی پرتوان اهدایی از بزرگسالان ساخته شده‌اند. پیچیدگی سلولی و ارتباط فیزیولوژیکی آنها امکان مطالعه رشد و بیماری قلب انسان را فراهم می‌کند.

آگویر می‌گوید: ما با استفاده از این ارگانوئیدها مدلی را برای مطالعه اثرات دیابت مادر در هر مرحله از رشد قلب جنین ایجاد کردیم. ما می‌توانیم از علم برای دقیق‌تر کردن عملکرد بالینی استفاده کنیم.

انتهای پیام