به گزارش ایسنا، همشهری نوشت: به‌گزارش هلث‌لاین، در این تحقیق همچنین مشخص شد دونده‌های مسن‌تر و ورزشکاران استقامتی نسبت به افراد جوان‌تر که ورزشکاران قدرتی بودند یا از نظر بدنی فعال بودند، توده چربی کمتری داشتند. محققان همچنین دریافتند کسانی که در طول زندگی خود به تمرینات مقاومتی پرداختند نسبت به افرادی که در دوی سرعت و مسافت طولانی شرکت می‌کردند، بهتر توانسته بودند توده عضلانی خود را حفظ کنند.

تمرین‌کنندگان قدرتی مسن‌تر علاوه بر این مقدار به طرز عجیبی توده عضلانی مشابهی با همتایان جوان‌تر خود داشتند.نویسندگان این تحقیق در این‌باره توضیح دادند که به‌طور طبیعی هر چه سن بالا می‌رود چربی در بدن افراد افزایش می‌یابد و توده عضلانی بدن کم می‌شود. از آنجا که مشخص است ورزش منظم می‌تواند به جلوگیری از این امر کمک کند، محققان تصمیم گرفتند به وضعیت جسمانی و بدنی ورزشکاران رقابتی که با افزایش سن به ورزش ادامه داده‌اند، نگاه کنند. این به آنها اجازه می‌دهد مشاهده کنند چه بخشی از تغییرات در ترکیب بدن مختص پیری است و قابل پیشگیری نیست. به همین منظور محققان ۲ گروه سنی را بررسی کردند: جوان (۲۰-۳۹سال) و مسن‌تر (۸۹-۷۰ سال). ورزشکاران مرد رقابتی و افراد سالم و هم‌سن و سال در این مطالعه وارد شدند. نوع فعالیت‌های ورزشی هم در ۳حوزه قدرتی، سرعتی و استقامتی طبقه‌بندی شدند.

پس از تجزیه و تحلیل داده‌ها، آنها دریافتند افرادی که مادام‌العمر ورزشکار بوده‌اند، نسبت به افرادی که فقط به‌طور تفریحی یا موقت و غیرمداوم به فعالیت ورزشی می‌پردازند، چاقی سارکوپنی کمتری دارند. با این حال، حتی ورزشکاران مسن‌تر نسبت به افراد جوان‌تر مقداری افزایش در توده چربی داشتند که باعث شد محققان به این نتیجه برسند که ورزش نمی‌تواند به‌طور کامل اثرات پیری بر چربی و توده عضلانی را کاهش دهد، اما افرادی که ورزش می‌کنند به نسبت افراد غیرورزشکار در سنین پیری توده عضلانی کمتری از دست می‌دهند و حجم کمتری از چربی خواهند داشت.دکتر سیمون واکر، نویسنده اصلی این مطالعه، در یک بیانیه مطبوعاتی گفت که این یافته‌ها به او کاملا برای ادامه دویدن انگیزه می‌دهد.

انتهای پیام