به گزارش ایسنا، ایالت اوهایو که خانه «برادران رایت» بوده است، به عنوان محل تولد هوانوردی شناخته می‌شود، اما این ایالت اکنون خانه اهداف جدی برای پروازهای فضایی نیز به شمار می‌رود.

به نقل از اسپیس، ناسا و شرکت «سیرا اسپیس»(Sierra Space) طی یک رویداد در روز اول فوریه، امکان نگاه از نزدیک به هواپیمای فضایی «دریم چیسر»(Dream Chaser) را برای خبرنگاران فراهم کردند. دریم چیسر یک هواپیمای فضایی خصوصی است که در اواخر سال جاری میلادی، اولین ماموریت خود را به مقصد «ایستگاه فضایی بین‌المللی»(ISS) آغاز خواهد کرد.

این رویداد در «تاسیسات آزمایش نیل آرمسترانگ»(Neil Armstrong Test Facility) ناسا برگزار شد. هواپیمای رباتیک دریم چیسر و ماژول محموله آن شامل وسایل نقلیه موسوم به «تنسیتی»(Tenacity) و «شوتینگ استار»(Shoting Star) به ترتیب -همان طور که هنگام پرتاب خواهد بود- به صورت عمودی روی هم قرار گرفتند. این دو محموله روی هم ۱۶.۸ متر ارتفاع داشتند که تقریبا معادل ارتفاع یک اتوبوس مدرسه بود.

«تام مارشبرن»(Tom Marshburn) فضانورد سابق ناسا که اکنون مدیر ارشد پزشکی شرکت سیرا اسپیس است، در این رویداد گفت: برای محقق شدن رویاهای جسورانه، به اقدامات جسورانه، سرسختی، پشتکار، اعتمادبه‌نفس، عزم و اشتیاق نیاز است. بنابراین، ما محصولات خود را براساس این ویژگی‌های مورد نیاز برای عبور کردن از روزهای سخت نامگذاری می‌کنیم.

وی افزود: ساختن تنسیتی یک کار سخت بود. چیزهای زیادی را به طور جمعی یافته‌ایم که همیشه در اولین مرتبه درست کار نمی‌کردند. ما تجربیات زیادی را نیز یاد گرفتیم که تنسیتی در شش سال گذشته پشت سر گذاشته است.

اولین ماموریت مورد انتظار تنسیتی، محموله را برای ناسا به ایستگاه فضایی بین‌المللی منتقل می‌کند. این مأموریت نمایشی بدون سرنشین، به پیشرفت علم در فضا کمک خواهد کرد و اقتصاد رو به‌ رشد را در مدار پایین زمین ادامه خواهد داد.

پیش از آغاز سفر افتتاحیه، تنسیتی و شوتینگ استار باید آزمایش‌های گوناگونی را انجام دهند. این آزمایش‌ها در تاسیسات آزمایش نیل آرمسترانگ انجام می‌شوند. فضاپیماها در مرکز ارتعاش مکانیکی ناسا در حال پشت سر گذاشتن مراحل آزمایش خود هستند. این آزمایش‌ها، وسایل نقلیه را در معرض محیط‌های ناملایم گوناگونی قرار می‌دهند که قرار است در ماموریت خود تجربه ‌کنند. از جمله این آزمایش‌ها، لرزش‌هایی است که هنگام پرتاب بر فراز موشک «ولکان قنطورس»(Vulcan Centaur) شرکت «ائتلاف پرتاب و راه‌اندازی»(United Launch Alliance) به آنها وارد می‌شود.

«تام وایس»(Tom Vice) مدیر اجرایی سیرا اسپیس در رویداد روز اول فوریه گفت: ما همه آزمایش‌ها مانند آزمایش‌های توسعه، خودکارسازی و آیرودینامیک را در شش سال گذشته انجام داده‌ایم. آزمایش‌های باقی‌مانده، آزمایش‌های محیطی هستند که شرایط روی سکوی پرتاب را شبیه‌سازی می‌کنند. این آزمایش که با شبیه‌سازی کردن محیط فضا و خلاء فضا انجام می‌شود، قرار است در محفظه خلاء حرارتی انجام شود.

سیرا اسپیس یک قرارداد چند ساله را در سال ۲۰۱۶ از ناسا دریافت کرد تا حداقل شش ماموریت را به ایستگاه فضایی بین‌المللی برساند. براساس اطلاعیه اخیر ناسا، این بخشی از تلاش مداوم برای افزایش دادن گزینه‌های تامین تجاری در مدار پایین زمین است.

ناسا همچنان به همکاری با بخش خصوصی صنعت آمریکا برای رساندن بار و فضانوردان به ایستگاه فضایی بین‌المللی ادامه می‌دهد. برای مثال، ناسا در سال ۲۰۱۴ قراردادهای تجاری سرنشین‌دار را با شرکت‌های «بوئینگ»(Boeing) و «اسپیس‌ایکس»(SpaceX) امضا کرد. شرکت اسپیس‌ایکس پیشتر هفت مأموریت عملیاتی سرنشین‌دار را به ایستگاه فضایی بین‌المللی پرتاب کرده و در حال آماده شدن برای هشتمین ماموریت است. از سوی دیگر، بوئینگ قصد دارد اولین پرواز آزمایشی سرنشین‌دار را برای کپسول «استارلاینر»(Starliner) خود در بهار سال جاری انجام دهد.

مقامات ناسا و حامیان اکتشاف می‌گویند که مشارکت فزاینده ناسا با شرکت‌های خصوصی در تامین مجدد اقلام مورد نیاز ایستگاه فضایی بین‌المللی می‌تواند بازدهی علمی آن را تا حد زیادی افزایش دهد.

مارشبرن گفت: آنها در حال هموار ساختن راه برای پژوهش در گرانش صفر هستند که ایستگاه فضایی بین‌المللی در حال حاضر انجام می‌دهد. بسیاری از مردم نمی‌دانند که ساختار سلول‌های انسان‌ و باکتری‌ها در شرایط بی‌وزنی تغییر می‌کند و نحوه واکنش آنها را تغییر می‌دهد. ناسا موفق شده است تا اقداماتی را از جمله آزمایش واکسن‌های جدید، رشد بلور و انواع کارهایی که در شرایط بی‌وزنی امکان‌پذیر هستند، انجام دهد. من باور دارم که ما هنوز اولین گام‌ها را به سوی یک دنیای کاملا جدید برداشته‌ایم و به محض آغاز شدن پرواز، می‌توانیم اقدامات لازم را انجام دهیم.

اگرچه شوتینگ استار به نام خود وفادار خواهد ماند و پس از انجام دادن یک ماموریت که تنها ماموریت آن است، در جو زمین خواهد سوخت اما تنسیتی فرود خواهد آمد و برای یک پرواز دیگر آماده خواهد شد. در واقع، این هواپیمای فضایی برای پرواز کردن در ۱۵ ماموریت طراحی شده است.

تنسیتی در اولین پرواز خود بیش از ۳۵۴۰ کیلوگرم محموله را حمل خواهد کرد اما در ماموریت‌های آینده می‌تواند تا ۵۲۱۵ کیلوگرم بار را حمل کند. این هواپیمای فضایی به گونه‌ای طراحی شده است که بیش از ۱۵۹۰ کیلوگرم محموله و نمونه‌های آزمایشی را به زمین بیاورد. این در حالی است که بیش از ۳۹۵۰ کیلوگرم زباله را می‌توان در ماژول محموله جای داد و هنگام ورود مجدد دفع کرد.

هدف سازندگان دریم چیسر، ساخت یک وسیله قابل استفاده مجدد و بسیار قابل اعتماد بود. وایس گفت: ما این وسیله نقلیه را طوری طراحی کردیم که از یک سوخت بسیار خاص استفاده کند. این سوخت، پراکسید هیدروژن و نفت سفید تصفیه شده است؛ به طوری که از مواد خطرناک استفاده نشود. بنابراین، این یک سوخت بسیار منحصربه‌فرد است. ما باور داریم که توانایی چندین بار پرواز کردن با یک وسیله نقلیه به ما امکان می‌دهد تا در هر بار پرواز کردن، ردپای زیست‌محیطی کمتری را داشته باشیم.

پرتاب تنسیتی و شوتینگ استار در حال حاضر برای نیمه اول سال جاری میلادی از مجتمع پرتاب فضایی ۴۱ در «پایگاه نیروی فضایی کیپ کاناورال» در فلوریدا برنامه‌ریزی شده است. پس از بلند شدن دریم چیسر از زمین، گروه‌هایی از مرکز کنترل ماموریت سیرا اسپیس در کلرادو، مرکز فضایی کندی ناسا در فلوریدا و مرکز فضایی جانسون ناسا در هیوستون با یکدیگر همکاری خواهند کرد تا پرواز آن را کنترل کنند و نمایش‌هایی را در مدار انجام دهند تا این سیستم برای ماموریت‌های آینده تایید شود.

انتهای پیام