دکتر مریم قائمی، عضو هیات علمی پژوهشگاه ملی اقیانوس‌شناسی و علوم جوی در گفت‌وگو با ایسنا، در خصوص این تحقیق گفت: مناطق حفاظت شده دریایی‎ (MPAs) ‎یکی از ابزارهای سیاستی برای حفاظت از تنوع زیستی دریایی و استفاده پایدار از منابع ‏دریایی است‎.‎‏ آلودگی‌های شیمیایی مختلف یکی از عوامل تهدیدکننده شناخته شده برای‎ ‎مناطق حفاظت شده به شمار می‌روند.

وی با بیان اینکه بیشتر ‏آلودگی‌های وارد شده به‎ ‎این مناطق از منابع خشکی سرچشمه می‌گیرند، اظهار کرد: این در حالی است که مناطق حفاظت شده واقع در مسیر خطوط ‏کشتیرانی یا تأسیسات صنعتی و بندری، شهرها و دهانه رودخانه‌ها، آلودگی‌های قابل توجهی را تجربه می‌کنند‎.

قائمی یادآور شد: مطالعات اخیر ‏در بعضی مناطق دنیا نشان داده است که‎ ‎این مناطق توسط آلاینده‌های سمی مورد تهدید قرار گرفته‌اند. لذا، نظارت مستمر بر ‏پارامترهای کیفی و آلایندگی آب و رسوب در‎ ‎مناطق حفاظت شده دریایی به منظور ایجاد داده‌های پایه اکولوژیکی و ارزیابی روند ‏عملکرد در طول زمان و در نهایت سیاستگذاری‌های مؤثر ضروری است‎.

رئیس ایستگاه اقیانوس‌شناسی خلیج فارس ‎با اشاره به مقاله منتشر شده با تاکید بر اینکه این مطالعه، این تحقیقات را پژوهش جامع در زمینه بررسی توزیع، شناسایی منابع احتمالی و ارزیابی خطرات اکولوژیکی آلودگی فلزات ‏سنگین و‎ ‎آلاینده‌های آلی پایدار (از جمله هیدروکربن‌های آروماتیک چند حلقه‌ای‎ (PAHs)‎، هیدروکربن‌های نفتی کل ‏‎(TPHs)‎، بی‌فنیل‌های پلی کلره‎ (PCBs)‎‏) در رسوبات‎ ‎مناطق حفاظت شده دریایی استان بوشهر شامل مناطق حفاظت شده «‏مند» و «حله»، «پارک ملی نایبند» و «پارک ملی نخیلو» دانست.

وی اظهار کرد: نتایج بررسی‌ها نشان داد که میزان برخی از آلاینده‌های آلی پایدار در‎ ‎رسوبات‎ ‎مناطق حفاظت شده دریایی استان بوشهر قابل ‏توجه است.‏‎ ‎مناطق حفاظت شده دریایی «مند» و «حله» از جمله مناطق مورد تهدید از حیث آلاینده‌های مورد بررسی از جمله ‏‎ ‎PAHs، ‏TPHs ‎ و فلزات سنگین است.

قائمی اضافه کرد: با توجه به اینکه این مناطق، زیستگاه بسیاری از پرندگان مهاجر هستند و فعالیت‌‏های‎ ‎آبزی پروری، کشاورزی و ماهیگیری منابع اصلی امرار معاش جمعیت بومی است،‎ ‎شناخت منابع آلاینده و نظارت مستمر به ‏منظور پیشگیری و کاهش تهدیدات اکولوژیکی و اجرای سیاست‌های کارآمد برای جلوگیری از ورود آلاینده‌ها به آب و رسوبات ‏این مناطق ضروری به نظر می‌رسد.

به گفته وی، بر اساس یافته‌های این تحقیق، می‌توان نتیجه گرفت که برنامه‌ها و سیاست‌های حفاظتی برای حفاظت از برخی مناطق ‏دریایی حفاظت‌شده استان بوشهر نیاز به بازنگری دارند.

عضو هیات علمی پژوهشگاه اقیانوس‌شناسی خاطر نشان کرد: از نتایج به دست آمده که اطلاعات پایه‌ای را در مورد میزان آلودگی‌‎های آلی پایدار در رسوبات ارائه می‌دهد، می‌توان به عنوان یک ابزار ارزیابی و مرجعی برای مطالعات آینده در مناطق حفاظت ‏شده استفاده کرد.

وی تاکید کرد: برای داشتن درک کاملی از وضعیت و فشارهای وارده بر این مناطق دریایی، ادامه برنامه‌های پایش آلودگی در ‏این محیط‌ها توصیه می‌شود.‏‎ ‎چنین اطلاعاتی در نهایت برای توسعه چارچوب‌های نظارت مبتنی بر دانش و ارزیابی اثرات ‏زیست‌محیطی آلاینده‌های ورودی به این مناطق مفید خواهد بود.‏

به گزارش ایسنا، این مقاله با همت دکتر مریم قائمی عضو پژوهشگاه ملی اقیانوس‌شناسی و علوم جوی و با همکاری فرشید سلیمانی و سارا غلامی‌پور با عنوان «پروفایل فلزات سنگین و آلاینده‌های آلی پایدار در رسوبات مناطق حفاظت شده دریایی: شمال خلیج فارس» منتشر شده است. این پژوهش با حمایت مادی و معنوی پژوهشگاه ملی اقیانوس‌شناسی و علوم جوی ایران‎ ‎و صندوق ملی محیط زیست ایران‎ ‎‏(پروژه شماره 1020571/9310) انجام شده است.

انتهای پیام