«محمد صحرایی» در کتاب تاریخ دفاع مقدس در استان ایلام روایتی از حملات هوایی را ارائه کرده که خواندنی و ارزشمند است:

با شروع جنگ،  بخش عظیمی از مردم ایلام آواره شده به کوه‌ها، روستاها و دیگر شهرهای استان پناه بردند. مردان و جوانان، اعضای خانواده خود را به نقاط امن منتقل کرده و خود در جبهه‌های جنگ به مبارزه با دشمن و دفاع از کشور می‌پرداختند غافل از این‌که دشمن بعثی فقط به جبهه جنگ اکتفا نمی‌کند و دامنه جنگ را با بمباران هوایی و حمله موشکی به دیگر نقاط، حتی روستاها و شهرهایی که بسیار دورتر از صحنه جنگ هستند، می‌کشاند مخصوصاً هنگامی که فشار نیروهای خودی طی عملیات‌های بزرگ و منظم، زیاد و خطوط دفاعی دشمن شکسته می‌شد.

از آنجا که عمده‌ترین و قدرت‌مندترین یگان‌های نظامی عراق در طرح احتیاط بودند یا در حین عملیات و پس از آن و یا روزهای بعد، عراق با بمباران سنگین و حتی حملات موشکی بیشترین پاتک‌ها را انجام می‌داد در این حال برای اینکه به لحاظ روحی و روانی جبهه‌ها را دچار رکود و سستی کند شهرها و روستاهای استان ایلام را مورد حمله هوایی قرار می‌داد.

 چه بسیار زنان و کودکانی که به تصور خود در مناطق امن زندگی می‌کردند و از صحنه جنگ به دور بودند اما دشمن متجاوز با حملات موشکی و بمباران هوایی حریم و فضای امنی برای آنان باقی نمی‌گذاشت.

از ۳۱ شهریور ماه ۱۳۵۹ تا ۱۹ مرداد ۱۳۶۷ ،  جمعاً ۴ هزار ۷۶۹ حمله هوایی به شهرها و حریم هوایی ایران صورت گرفت که ۱۷ هزار و ۷۷۴ نفر شهید و ۵۹ هزار و ۹۹ نفر مجروح را به دنبال داشت.

 در استان ایلام حدود ۲۹۴ حمله هوایی ذکر شده است که معادل بیش از ۶ درصد کل بمباران‌ها و حملات هوایی رژیم بعث عراق به ایران بوده است این حملات منجر به شهادت ۹۹۳ نفر و مجروح شدن دو هزار و ۴۶۳ نفر شده است یعنی هر حمله هوایی به طور میانگین بیش از ۳  نفر شهید و بیش از ۸ نفر مجروح داشته است.

شهر ایلام و حومه آن چه به جهت تعداد حملات، چه آمار شهدای بمباران و چه تعداد مجروحین بیشترین خسارات و تلفات انسانی را متحمل شده است به گونه‌ای که ۶۰ درصد حملات هوایی مربوط به شهر ایلام و حومه آن بوده است.

در بسیاری از این حملات و بمباران‌های هوایی ساختمان‌های مسکونی، مغازه‌ها، بیمارستان‌ها، واحدهای آموزشی و حتی خیابان‌ها و فضاهای ورزشی مورد هدف قرار می‌گرفت که منجر به تلفات انسانی و خسارات گسترده‌ای می‌شد.

 یکی از دلایل بالا بودن تعداد حملات هوایی رژیم عراق به استان ایلام، نداشتن پوشش پدافندی مناسب و عدم استقرار سامانه ضد هوایی بوده است به طوری که هر وقت هواپیماهای عراقی اراده می‌کردند و یا موفق به بمباران اهداف خود در دیگر مناطق نمی‌شدند شهرها و نقاط مختلف استان ایلام را به سهولت آماج بمباران خود قرار می‌دادند.

معروف بود که هرگاه هواپیماهای عراقی نتوانند منطقه‌ای را بمباران کنند برگشته و بمب‌های خود را بر روی مناطق و مردمان بی‌گناه استان ایلام می‌ریزند.

 هنوز خاطره بمباران زمین فوتبال چوار که تعدادی از مهاجران جنگی در آنجا مشغول بازی بودند و اینکه چگونه شادی آن جمعیت به عزای ماندگار تبدیل شد از یادها نرفته است، هنوز مهاجران دهلران و مردم آبدانان از یاد نبردند که چگونه در این حملات زنان و کودکانشان و دیگر مردم در خاک و خون غلطیدند.

 تجاوز به حریم هوایی استان قبل از شروع جنگ تحمیلی و در تاریخ بیستم شهریور ۱۳۵۹ با ورود چند فروند هواپیمای عراقی به حریم هوایی دهلران و تکرار آن در دیگر نقاط استان آغاز شد و در دوران جنگ تحمیلی با شدت تداوم یافت با این حجم حملات هوایی دیگر هیچ نقطه‌ای از استان ایلام امنیت نداشت.

 آوارگانی که پس از پناه بردن به مناطق دیگر، باز هم مورد هجوم و بمباران هواپیمای عراقی (به عنوان نمونه در چوار، ماربره، آبدانان و ...) قرار می‌گرفتند هیچ جایی برای سکونت نمی‌یافتند.

انتهای پیام