به گزارش ایسنا، برنامه درسی دو ساله زبان اشاره انگلیسی شامل دست‌کم ۷۵۰ نشانه است و مخصوص دانش‌آموزانی است که هیچ دانش قبلی از این زبان ندارند. در پایان دوره، دانش‌آموزان باید بتوانند به‌ طور موثر با زبان اشاره انگلیسی ارتباط برقرار کنند.

در این دوره دانش‌آموزان همچنین تاریخچه زبان اشاره انگلیسی، اهمیت زبان‌های اشاره و چگونگی شکل‌گیری این زبان را یاد می‌گیرند.

گنجاندن زبان اشاره انگلیسی در برنامه درسی، یک پیروزی برای افرادی است که سعی داشتند استفاده از این زبان را فراتر از جامعه ناشنوایان گسترش دهند.

وزارت آموزش انگلیس اعلام کرد مدارس انگلیسی در حال حاضر نیز قادر به آموزش زبان اشاره انگلیسی به‌ عنوان بخشی از برنامه درسی هستند اما گنجاندن این زبان به‌ عنوان بخشی از برنامه برای دانش‌آموزان ۱۵ و ۱۶ ساله دوره GCSE که همه آنها را در بر می‌گیرد، می‌تواند مدارس بیشتری را برای آموزش گسترده‌تر تشویق کند.

افزودن زبان اشاره انگلیسی در برنامه گواهی عمومی آموزش ثانوی (GCSE) به‌دلیل اقدامات «دنیل جیلینگز» معرفی می‌شود. این جوان ۱۷ ساله از ۱۲ سالگی برای این موضوع فعالیت می‌کرد.

جیلینگز ناشنوا است و گوش او فاقد بخش حلزونی است، به این معنی که نمی‌ توان برای او کاشت (ایمپلنت) حلزون شنوایی داشت. او تلاش کرد تا زبان اشاره انگلیسی در کنار فهرست بزرگ زبان‌های خارجی در برنامه گواهی عمومی آموزش ثانوی قرار گیرد.

جیلینگز در آن زمان سوژه یک مستند بود و به زبان اشاره انگلیسی برای بیش از ۲۰ نماینده پارلمان صحبت می‌کرد. پس از این کارزار، دولت انگلیس طرح گنجاندن زبان اشاره انگلیسی را در برنامه گواهی عمومی آموزش ثانوی (GCSE) در سال ۲۰۱۹ آغاز کرد و اکنون به‌ طور کامل نهایی شده است.

بر اساس گزارش یورونیوز، طبق گزارش انجمن ناشنوایان انگلیس، حدود ۸۷ هزار نفر در این کشور ناشنوا هستند و حدود ۱۵۱ هزار نفر در انگلیس از زبان اشاره انگلیسی استفاده می‌ کنند.

همچنین زبان‌ های اشاره در هر کشور، مختلف است و گاهی در یک کشور چند زبان اشاره وجود دارد به‌ طوری که زبان اشاره اسپانیایی بیشتر در مرکز شبه جزیره ایبریا استفاده می‌شود اما زبان‌های اشاره متمایز برای مناطق کاتالان، والنسیا، گالیسی و باسک نیز وجود دارد.

انتهای پیام