حسین فیروزه در گفت و گو با ایسنا با انتقاد از عملکرد حوزه هنری خراسان رضوی بیان کرد: حوزه هنری حتی یک اثر یا یک پروژه در قوچان نداشته است و بنیاد حفظ ارزشهای دفاع مقدس در این شهرستان عملاً یک اداره است و بهعنوان کسی که در این حوزه کار جدی انجام میدهم هیچ اقدام مهمی در این حوزه ندیدم.
وی اظهار کرد: کار این نهادها فقط نصب بنر نیست ما گنجینههای عظیمی در شهرستان داریم که خاطرات شنیدنی دارند که بخش مهمی از این خاطرات میتواند به ناگفتههای جنگ و ارزشهای معنوی آن بپردازد که نظیر اینها را کم داریم.
کارگردان فیلم مستند کوتاه بدون مرز بیان کرد: متأسفانه در شهرستان ندیدیم که حتی در این حوزه حتی در حد یک جلد کتاب به آن پرداخته شود، علیرغم اینکه قوچان ظرفیتهای زیادی در این حوزه دارد از بعد پژوهشگران و نویسندگان و ادارات و مسئولین ذیربط ضعف داریم.
این هنرمند قوچانی با تأکید بر اینکه فرصت برای ثبت تاریخ شفاهی محدود است، گفت: برای تاریخ شفاهی انقلاب اسلامی تقریباً فرصت را از دست دادهایم و خیلی از عزیزان در قید حیات نیستند اما در مورد دفاع مقدس هنوز دیر نشده و اگر تلنگری به مسئولین نخورد و در این حوزه کار انجام ندهند ما قطعاً دستخالی از این حوزه خواهیم رفت هرچند که بسیار در این حوزه دستاورد داشتهایم.
وی افزود: با همکاری حوزه هنری خراسان شمالی چندین کار در این بخش انجام دادهام همچون کتاب ناجیان آبادان که در آن به اولین یگان اعزامی ارتش از کشور به مناطق عملیاتی پرداخته شده که گردان ۱۵۸ قوچان بوده است و نقش بسیار مهمی در آزادسازی بهمنشیر و سقوط محاصره کامل آبادان داشته است.
این کارگردان با انتقاد از عدم فعالیت مسئولین و سازمانها در حوزه تاریخ شفاهی این شهرستان، گفت: متأسفانه در شهرستان ما به تاریخ شفاهی خصوصاً تاریخ شفاهی انقلاب اسلامی، دوران دفاع مقدس، آیینهای مذهبی ویژه منطقه و خصوصاً آیینهای عاشورایی توجهی نشده است.
وی افزود: در استانها و شهرستانهای همجوار هرساله حداقل یک اثر با موضوع دفاع مقدس منتشر میشود، از سویی سالانه بیش از ۱۳ هزار جلد کتاب در حوزه دفاع مقدس توسط ناشرهای تخصصی این حوزه منتشر میشود ولی متأسفانه سهم قوچان صفر است و این مربوط به یک سال گذشته نیست بلکه در سه دهه اخیر از این ظرفیت نتوانستهایم استفاده کنیم.
فیروزه در ادامه به موضوع فیلم مستند کوتاه بدون مرز اشاره کرد و گفت: موضوع فیلم بحث عاشورا و پیامی است که از آن در زندگی ما جاری است، در سالهای گذشته چند تن از فیلمسازان خوب و مطرح کشور همچون خانم آبیار و آقایان میر کریمی، مجیدی، شعیبی و... جشنوارهای به نام مسیر دهم را به محوریت عاشورا و عزاداری اباعبدالله الحسین راهاندازی کردند.
وی افزود: امسال این جشنواره با محوریت «از حسین آموختن» و «حسین فراتر از مرز» بود که فیلمسازان باید برای شرکت در این جشنواره آثاری با این محور تولید میکردند و ازآنجایی که در سالهای گذشته در این جشنواره شرکت و به مقامهایی دست پیدا کرده بودم این بار هم با توکل به خدا و مدد از اهلبیت چند اثر در این حوزه تولید شد.
فیروزه تصریح کرد: ازآنجاییکه ظرفیت فرهنگی شهرستان را میشناختم مجدد به سراغ برخی از مجموعهها رفتم و درنهایت خوشبختانه یا متأسفانه تنها جایی که از این مسئله استقبال کرد دانشگاه صنعتی قوچان بود، البته این موضوع برای مسئولین دانشگاه صنعتی جای تبریک و برای مسئولین شهرستان جای تأمل دارد.
این پژوهشگر در تشریح موضوع مستند کوتاه بدون مرز، گفت: موضوع این فیلم به عزاداری ساکنان روستای فیروزه اختصاص دارد. این روستا بعد از قرارداد آخال در ۱۳۰ سال پیش طی یک توافقنامه غیرقانونی توسط ناصرالدینشاه به روسها واگذار میشود و مردم روستا مخالف این قضیه بودند و سعی میکنند روستا را تحویل ندهند که از حاکمان منطقه درخواست کمک میکنند.
وی افزود: چون حکومت مرکزی این روستا را بخشیده بوده و به دلیل اینکه این منطقه درهای بوده و امکان ورود ارتش سنگین روسیه وجود نداشته درنهایت بعد از ۶ سال و به روایتی بعد از ۱۲ سال مقاومت در مقابل حکومت روسیه تزاری در نهایت از طرف نیروهای قاجار و روس محاصره میشود و روستا سقوط میکند.
فیروزه تأکید کرد: پس از سقوط حکومت تزار روسیه و با تشکیل حکومت جدید شوروی به همسایگان خود ازجمله ایران پیغامی میفرستد که حاضریم بخشهایی که به صورت غیرقانونی به جز قراردادهای رسمی از خاک ایران جداشده باز پس داده شود ولی متأسفانه در دوره پهلوی دوم در سال ۱۳۳۳ طی قراردادی رسمی در ازای گرفتن ۲۳ تن طلا از مرز بازرگان روستای فیروزه بهصورت رسمی از خاک ایران جدا میشود.
وی با تأکید بر اینکه موضوع جدایی روستای فیروزه از خاک ایران یکی از نکات مهمی است که باید به آن پرداخته شود، گفت: تنها نقاطی که در دوره پهلوی از ایران جدا شده مربوط به مناطقی از حاشیه جنوبی خلیج فارس نیست بلکه در این دوره ۶ نقطه دیگر هم از خاک ایران جداشده که یکی از این اراضی روستای فیروزه شهرستان قوچان بوده است که متأسفانه حتی مردم منطقه هم به خوبی اطلاع ندارند.
وی افزود: در سالهای نزدیک به فروپاشی حکومت شوروی و همزمان با ممنوعیت عزاداری مردم روستا که مراسم مذهبی خود به ویژه عزاداری ماههای محرم و صفر را برگزار میکردند یک سال بعد از تخریب مسجد توسط حکومت مجدد تصمیم میگیرند مقابل حکومت بایستند و مراسم مذهبی خود را به هر قیمتی برگزار کنند که توان سنگینی داشت و تعدادی از اهالی روستا به شهادت رسیدند.
این پژوهشگر خاطرنشان کرد: طبق روایتی پیکر افرادی که به دار آویخته شده بودند تا ماهها اجازه دفن نداشتند ولی سالهای بعد هم مراسم را برگزار میکنند و درنهایت کرمانجهای شیعه از روستا بیرون میشوند و بعد از تشکیل دولت ترکمنستان هماکنون این روستا محل زندگی رئیسجمهور و برخی از افراد دارای نفوذ این کشور است.
انتهای پیام
نظرات