تا قبل از سال ۱۲۹۵ هجری شمسی ثبت وقایع حیاتی از جمله ولادت و وفات براساس اعتقادات مذهبی و سنت های رایج در کشور، با نگارش نام و تاریخ ولادت مولود در پشت جلد کتب مقدس از جمله قرآن مجید به عمل می آمد و از افراد متوفی نیز جز نام و تاریخ وفات آنان که بر روی سنگ قبر ایشان نگاشته می شد، اثری مشاهده نمی گردید.

با گسترش فرهنگ و دانش بشری و نیز توسعه روز افزون شهرها و روستاها و افزایش جمعیت کشور، نیاز به سازمان و تشکیلاتی برای ثبت وقایع حیاتی ضرورتی اجتناب ناپذیر می کرد.

به تدریج فکر تشکیل سازمان متولی ثبت ولادت و وفات و نیز صدور شناسنامه برای اتباع کشور قوت گرفت. ابتدا سندی مشتمل بر ۴۱ ماده در سال ۱۲۹۷ هجری شمسی به تصویب هیات وزیران رسید و اداره ای تحت عنوان اداره سجل احوال در وزارت داخله (کشور) وقت به وجود آمد؛ پس از تشکیل این اداره اولین شناسنامه به شماره یک در بخش ۲ تهران در تاریخ ۱۶ آذر ۱۲۹۷ هجری شمسی به نام فاطمه ایرانی صادر شد.

معنای لغوی شناسنامه، ورقه یا کتابچه‌ای است که در آن نام و نام خانوادگی، نام پدر و دیگر خصوصیات شخص ثبت و از سوی اداره ثبت احوال صادر می‌شود.

علی جوکار در گفت و گو با ایسنا در رابطه با تاریخچه فعالیت ثبت احوال در کردستان اظهار کرد: اداره کل ثبت احوال در استان کردستان در تاریخ ۲۰ دی ماه ۱۳۰۵ در سه شهرستان سنندج، بیجار و سقز شروع به فعالیت کرده است.

وی افزود: اولین شناسنامه در سنندج، برای "سید عبدالعزیز شیخ الاسلامی" با تاریخ تولد سال ۱۲۴۴ و "شیخ احمد قیاسی"، با تاریخ تولد سال ۱۲۶۹ در تاریخ ۲۰ دی ماه ۱۳۰۵ تنظیم و صادر شده است.

مدیرکل ثبت احوال استان کردستان بیان کرد که در شهرستان بیجار هم اولین شناسنامه به نام "میرزا ابوالبشر چهل امیرانی" با تاریخ تولد سال ۱۲۳۵ در چهارم اسفندماه ۱۳۰۵ صادر شده است.

به گفته وی، اداره ثبت احوال در شهرستان سقز نیز در سال ۱۳۰۶ تاسیس شده و اولین سند و شناسنامه به نام "علی خان بوداپی" با تاریخ تولد دوم اردیبهشت ۱۲۵۶ در ۱۷ آبان ماه ۱۳۰۷ تنظیم شده است.

جوکار خاطرنشان کرد: تاسیس ثبت احوال شهرستان قروه در سال ۱۳۱۷ بوده و اولین شناسنامه هم به نام "موسی صمدی" متولد اول مهرماه سال ۱۲۷۹ بوده که تنظیم و صادر شده است.

 انتهای پیام