ایرج محرمی در گفت‌وگو با ایسنا، درباره اهمیت پژوهش در حوزه تئاتر با بیان اینکه در هر حوزه‌ای نیاز به پژوهش است و در آن شکی نیست، اظهار کرد: پژوهش جزو ضروری‌ترین ارکان تئاتر محسوب می‌شود زیرا این هنر از آغاز قرن بیستم که رقبای جدی مثل سینما، تلویزیون، رادیو و اینترنت را پیدا کرد سبک‌ها و شیوه‌هایی برای خود ابداع کرد که منجر به ادامه حیات او شد. مکتب‌ها و شیوه‌های تئاتری در قرن بیستم به اندازه طول تاریخ ۲۵۰۰ ساله تئاتر است.

وی با بیان اینکه با قدرت گرفتن فضای مجازی تلاش تئاتر برای ادامه حیات بیشتر شده‌ است، افزود: هر شش ماه یکبار دانش تئاتری به اندازه کل تاریخ تئاتر بیشتر می‌شود و دانش کسی که در این هنر معلومات شش ماه قبل را دارد در اجراهای نو به درد نخورده و باید به روز شود. اگر حوزه تئاتر را به بحش بازیگران، نویسندگان، پژوهشگران، اساتید و... تقسیم کنیم این وظیفه استادان و پژوهشگران است که نتایج خود را سریع و به روز در اختیار هنرمندان قرار دهند و آن‌ها نیز می‌توانند در این حوزه فعالیت کنند تا تئاتر به روز شود که در این صورت نه تنها از دنیا عقب نمانده‌ایم بلکه می‌توانیم مسائلی که در جامعه پدید می‌آید را انعکاس داده و راه‌هایی برای برون رفت پیدا کنیم.

پژوهشگر ‌و مدرس تئاتر زنجانی درباره ورود به تئاتر نیز تصریح کرد: وارد شدن به تئاتر نه تنها هیچ آسیبی برای هیچ‌کس ندارد بلکه اگر فرد در آینده شغل و علایق خود را عوض کند نیز باز تاثیرات روزگاری که در تئاتر بوده تا ابد بر زندگی وی به صورت مثبت ادامه خواهد داشت. همچنین اگر فردی در شرایط جامعه ما بتواند یک تئاتر را با تمام اصول کارگردانی کند یعنی یک مدیر، معلم خوب و دارای روابط عمومی خوبی است. حتی اگر یک فرد مدت کوتاهی در تئاتر فعالیت کند نیز تاثیرات مثبت آن تا آخر زندگی وجود خواهد داشت.

محرمی ادامه داد: برای ورود به تئاتر دو راه وجود دارد، راه اول به این‌صورت است که فرد در سنین نوجوانی وارد هنرستان‌های هنرهای زیبا یا دوره‌های انجمن سینمای جوان شده و بعد در دانشگاه هنر را ادامه داده در کنار استاد و پیشکسوتان تجربه کسب کند. در راه دوم نیز فرد می‌تواند به عنوان اوقات فراغت و کار دوم تئاتر را ادامه دهد، تئاتر هنری است که می‌توان دانش آن را حتی خود به دست آورد و الزامی برای تحصیل در دانشگاه نیست، بسیاری از مترجمان، کارگردانان برجسته و... این درس را از مردم، کتاب‌ها و کتابخانه‌ها گرفته و استادان مستقیمی نداشته‌اند.

وی با بیان اینکه یکی از آسیب‌های تئاتر در زنجان این است که افرادی که تجربه‌های بدی در تئاتر داشته‌اند در زمان تدریس اشتباهات خود را تدریس کرده و موجب می‌شوند هنرجویان تصور کنند هنر همان است و ممکن است بعد مدتی از تئاتر زده شوند، عنوان کرد: امیدوارم ارگان‌های مربوطه همچون فرهنگ و ارشاد اسلامی بر کسانی که در حوزه تدریس فعالیت می‌کنند نظارت داشته باشند.

پژوهشگر و مدرس تئاتر خاطرنشان کرد: مدیریت فرهنگی و هنری استان همچون فرهنگ و ارشاد اسلامی، حوزه هنری، صداوسیما و سایر ارگان‌های مربوطه می‌توانند با هنرمندان تعامل داشته باشند، ولی این ارگان‌ها هنر را جدی نگرفته‌اند زیرا شاهد هستیم برخی جشنواره‌ها ۳۶ دوره برگزار می‌شود ولی نه تنها خروجی ندارد بلکه هیچ تعاملی هم بین نهادها نیست، تئاتر را جدی نگرفته و گاهی عملکرد آن‌ها برعلیه تئاتر است، فقط آمار بیان می‌شود و هیچ مدیری نمی‌تواند ادعا کند چندین هنرمند تربیت کرده زیرا ما آن‌ها را در سطح جامعه نمی‌بینم، نهادهای مربوطه باید تئاتر را جدی گرفته و از حالت شوخی و طنزی که برای آن قائل هستند خارج شوند.

انتهای پیام