ودیعه سبحان‌نسب آسیب‌شناس گفتار و زبان درگفت‌وگو با ایسنا، عنوان کرد: رشد زبان می‌تواند بر رشد شناختی، عاطفی و اجتماعی اثرگذار باشد به این معنا که در رشد شناختی زبان سیستمی را از کلمات فراهم می‌کند به عنوان نمادهایی برای پردازش اطلاعاتی که در محیط دریافت می‌کنیم.

وی ادامه داد: از طرف دیگر تاثیر زبان بر رشد عاطفی به این شکل است که امروزه ثابت شده عدم ابراز احساسات، عواطف و یا محدودیت در ابراز آن‌ها می‌تواند زمینه ساز افسردگی باشد به این معنا که کلمات به عنوان ابزارهایی برای ابراز احساسات می‌توانند به رشد عاطفی و سلامت روانی کودک کمک کنند.

سبحان نسب اظهار کرد: مطالعاتی که در زمینه مسائل همراه با کودکان دارای کم شنوایی شدید انجام شده نشان داده این کودکان نسبت به کودکان با شنوایی نرمال از مشکلات بیشتری در زمینه اضطراب‌های اجتماعی و مشکلات روان شناختی رنج می‌بردند؛ احساس انزوا و تنهایی، اختلالات خلق و خو در این افراد بیشتر شایع بوده و در این گروه مسائلی همچون طردشدگی و آزارهای جسمانی و جنسی بیشتر شیوع داشته است.

وی در خصوص تاثیر تاخیر رشد زبانی بر رشد اجتماعی، یادآور شد: برای ما این مسئله آشکار است که زبان سیستم مشترکی است که زمینه را برای ارتباطات اجتماعی فراهم می‌کند و کودکان ما از طریق ارتباطات اجتماعی با محیط پیرامون و همسالان خود بسیاری از قوانین اجتماعی را می‌آموزند و رشد می‌کنند؛ بنابراین تاخیر در زمینه رشد زبان می‌تواند به تبع مسائلی از جمله تاخیر در مهارت‌های اجتماعی و ارتباط برقرار کردن و یا در حقیقت مسائلی از قبیل تنهایی، دوری گزینی از اجتماع یا رفتارهای ناسازگارانه با همسالان را موجب شود.

این آسیب‌شناس گفتار و زبان در خصوص بهترین زمان ‌مراجعه برای مداخلات درمانی، تصریح کرد: پدیده نوروپلاستیسیتی در مغز به این معنا است که در مغز ما اتصالات جدیدی از نورون‌ها ایجاد می‌شود و یا اتصالات قبلی به منظور یادگیری و تطابق مغز با محیط تغییر می‌کند لذا در زمینه نوروپلاستیسیتی مسئله‌ای که وجود دارد این است که مبنای یادگیری در انسان‌ها است و از سن تولد تا حدود شش تا هشت سالگی در بیشترین میزان خود است و به تدریج با افزایش سن کاهش پیدا می‌کند و بر این مبنا می‌توانیم بگوییم روند یادگیری و به تبع آن سرعت یادگیری کاهش پیدا می‌کند.

وی ضمن تاکید بر پدیده نوروپلاستیسیتی، بیان کرد: این پدیده اهمیت مداخلات زودهنگام و حتی اقدامات پیشگیرانه را برای ما روشن کند، اقدامات اولیه همچون غربالگری دوران جنینی، مشاورات تغذیه‌ای تا مداخلات سطح دو پیشگیرانه غربالگری‌های نوزادی و مداخلات زودهنگام منتج می‌شود؛ بنابراین می‌توانیم بگوییم هر چقدر زودتر مراجعه به متخصصین گفتار درمانگر صورت بگیرد می‌تواند بیشتر به سود درمان و به تسریع درمان کمک کند.

واکنش والدین در برابر دیر زبان باز کردن کودکان

سبحان نسب، بیان کرد: بر مبنی تجربیات بالینی باید گفت فاکتورهای خطر در کودکان توسط والدین دیر تشخیص داده می‌شود که این به دلیل سطح پایین آگاهی آن‌ها است؛ گاها والدین ابراز می‌کنند که متوجه شدیم چیزی غیر نرمال است و به روند رشد گفتاری فرزندمان مشکوک شدیم منتهی به آن زمان دادیم و چیزی که شاهد هستیم این است که مراجعه حتی توسط والدین تحصیلکرده با تاخیر صورت می‌گیرد.

وی اظهار کرد: امروزه به علت آشکار شدن اهمیت بسیار زیاد مداخله زود هنگام بر مبنای پدیده‌ای تحت عنوان نوروپلاستیسیتی در مغز است که بیان می‌کند، یادگیری کودکان از حین تولد شروع می‌شود و تا حدود شش تا هشت سالگی بر مبنای عصب سازی مغز یادگیری در بیشترین سطح خود قرار دارد؛ در حقیقت مداخله زود هنگام می‌تواند روند درمان را تسهیل و تسریع کند.

این آسیب‌شناس گفتار و زبان، تصریح کرد: امروزه حتی شاهد یگ گام جلوتر از این در کشورهای پیشرفته هستیم چیزی که با عنوان پیشگیری در سطوح اولیه و اقدامات پیشگیرانه سطوح اولیه به آن توجه می‌شود که شامل مراقبت‌ها و مشاوره‌های دوران جنینی و غربالگری‌های این دوران است که در حقیقت می‌تواند به عدم بروز اختلالات رشدی و تکاملی بسیار کمک کند در حقیقت شدت آن اختلال می‌تواند در روند درمان موثر باشد.

سبحان نسب تاکید کرد: آن چیزی که در مراجعات کیلینیکی بیشتر شاهد آن هستیم این است که والدینی را می بینیم که یا دیر از عوامل خطر آگاه شدند و یا مشکوک به وجود ریز فاکتورها و یا رشد کُند و غیر عادی کودکشان شدند منتهی در مراجعه متخصصین گفتار درمانگر و یا دیگر متخصصان حیطه رشدی تاخیر داشتند؛ این مسئله به تبع می‌تواند در کُندی روند و کاهش بازدهی درمان اختلالات رشدی تاثیرگذار باشد.

انتهای پیام