در حاشیه برگزاری رویداد ملی گردشگری عشایر در شیراز، وارد یکی از سیاه‌چادرهای برپا شده در گذر حافظ شدیم. جایی که متعلق به اهالی شهرستان سیرجان است و آن‌ها به جای واژه سیاه‌چادر، از واژه "پلاس" برای این مکان استفاده می‌کنند.

علی‌جان آبکار که از عشایر رائینی اهل سیرجان است، گفت: عشایر رائینی از استان کرمان هستیم. رائین شهری تاریخی است که بین شهرهای بزرگ کرمان و بم قرار دارد اما عشایر رائینی در دوره‌ای از آنجا کوچ کرده‌اند و حالا در حوالی شهرستان‌های سیرجان و بافت سکونت دارند. استان کرمان یک استان عشایری محسوب می‌شود و دومین استان عشایرنشین کشور است. ایل‌های قرایی، بچاقچی، جبال بارزی، بلوچ، افشار و لورک‌ از جمله عشایرنشینان این منطقه هستند که هر کدام از این‌ها از طایفه‌های مختلفی تشکیل می‌شوند.

وی در خصوص رویداد میز ملی گردشگری در شیراز گفت: حُسن این نمایشگاه این است که فقط عشایر در آن حضور دارند. در گذشته هم جشنواره‌های مشابهی به نام عشایر برگزار شده بود اما فقط عشایر در آن حضور نداشتند اما حالا این رویداد با هدف معرفی توانمندی‌های عشایر برگزار شده است. جایی که عشایر از نقاط مختلف بیایند و بتوانند تولیدات، محصولات و به ویژه فرهنگ خود را ارائه دهند.

آبکار افزود: برگزاری چنین نمایشگاه‌هایی بسیار مطلوب است، چون عشایر به‌خاطر شیوه خاص زندگی‌شان، کمتر به رسانه‌ها و مسئولان دسترسی دارند و این میز ملی گردشگری عشایر، فرصت خوبی برای معرفی آنهاست. مخصوصا در بحث گردشگری عشایری که تقریبا یک مساله نوپا است. به‌خاطر اینکه زندگی عشایری برای مردم شهرنشین چندان آسان نیست، مردم هم کمتر با این نوع زندگی آشنا شده‌اند اما فکر می‌کنم بومگردی عشایری یک نوع زندگی در شرایط کاملا طبیعی است و می‌تواند برای سایر مردم غیرعشایر نیز لذت‌بخش و آموزنده باشد.

او با بیان اینکه انسان با زندگی عشایری یاد می‌گیرد چطور در شرایط سخت چطور زندگی کند، افزود: مردم شاید فکر کنند در زندگی عشایری نه برق است، نه گاز، نه حمام و نه چیزهای دیگر، پس نتیجه می‌گیرند که نمی‌توان با این شرایط زندگی کرد. اما اتفاقا این یک نوع تمرین زندگی در طبیعت و شرایط سخت است که می‌تواند فواید و لذت زیادی برای انسان شهرنشین داشته باشد.

آبکار گفت: خوشبختانه در سال‌های اخیر، توجه مردم به اصالتشان بیشتر شده است. مردم فهمیده‌اند که زندگی‌شان بیش از حد از فضای طبیعی خارج شده و به سمت فضاهای مصنوعی و مجازی رفته است. خوراکی‌های ارگانیک، جای خود را به خوراکی‌های شیمیایی داده و احساس من این است که مردم این چیزها را متوجه شده‌اند و توجهشان دوباره به همان زندگی اصیل جلب شده است. از نظر روحی روانی هم انسان خیلی به طبیعت نیاز دارد. با طبیعت بودن، انرژی مثبت زیادی به آدم می‌دهد و این در زندگی عشایری به خوبی دیده می‌شود.

وی با بیان اینکه زندگی عشایری باید مبتنی بر توسعه پایدار باشد، اظهار کرد: در این میان، حفظ شرایط مناسب رفاهی هم مورد نیاز است. ما در صحبت با معاون وزارت گردشگری نیز مسائلی را مطرح کردیم و انتظار داریم که مسئولان و مردم هم یک نگاه ویژه به گردشگری عشایر داشته باشند. توجهی که منجر به تغییر نگاه، هم در منابع درآمد، هم اشتغال، هم محیط زیست شود و در نهایت به پایداری زندگی عشایری بیانجامد.

این فعال گردشگری ساکن استان کرمان، در پاسخ به این سوال که مردم چگونه می‌توانند از نزدیک با زندگی عشایری آشنا شوند، گفت: سیاه‌چادرهای عشایری به روی همه باز هستند. هر کسی از راهی برسد، در هر ساعتی از شبانه روز با آغوش باز عشایر مواجه می‌شوند. عشایر سمت ما که اصلا اهل تعارف هم نیستند. عشایر رائینی به مسافر می‌گویند بفرمایید منزل خودتان است. اگر بگویید نه، دیگر تعارف نمی‌کنند چون صادقانه درخواست کرده‌اند و فکر می‌کنند اگر بگویید نه، یعنی تمایلی ندارید. اما درب خانه‌شان همیشه به روی همه باز است. این فرهنگ اصیل عشایر است.

آبکار افزود: به تازگی بومگردی‌های عشایری هم راه افتاده است که به صورت ساختارمند، پذیرای گردشگران خواهند بود. یعنی با هماهنگی قبلی، زمان و مکان مورد نظر مشخص می‌شود و در نهایت عشایر ما یک یا چند روز میزبان گردشگران و علاقمندان خواهند بود. در منطقه ما، بهار و تابستان زمان مناسبی برای برگزاری چنین تورهایی است اما در خارج از این فصول نیز در خدمت همه کسانی که بخواهند به عشایر رائینی سر بزنند، هستیم.

به گزارش ایسنا، نمایشگاه گردشگری عشایر تحت عنوان میز ملی گردشگری عشایری، از ۲۲ تا ۲۶ آبان در شیراز برگزار شد.

انتهای پیام