به گزارش ایسنا، حمیده اسماعیل‌نژاد موفق شد در بازی‌های آسیایی هانگژو به عنوان اولین دختر دونده سرعت تاریخ ورزش زنان ایران به فینال دوی ۱۰۰ متر راه پیدا کند.

اسماعیل‌نژاد مدتی است که خود را به عنوان یکی از دونده‌های ایران مطرح و به تیم ملی راه پیدا کرده است. او در قهرمانی آسیا دو بار رکورد ملی ایران را ارتقاء داد و اکنون با زمان ۱۱.۳۳ ثانیه رکورددار دوی ۱۰۰ متر زنان ایران است.

این ورزشکار با ایسنا به گفت‌وگو نشست و در مورد عملکرد خود در بازی‌های هانگژو، برنامه‌اش برای المپیک ۲۰۲۴ پاریس و مسیر پرفراز و نشیبی که در دوومیدانی طی کرده، صحبت کرد که مشروح آن را در ادامه می‌خوانید.  

می‌توانستم اتفاقی تاریخی رقم بزنم

اسماعیل‌نژاد در مورد صعود به فینال دوی ۱۰۰ متر بازی‌های آسیایی هانگژو گفت: خیلی خوشحال بودم که در اولین حضورم در بازی‌های آسیایی و دومین مسابقه رسمی بین‌المللی‌ که اعزام شدم، به عنوان اولین دختر ایران به فینال بازی‌ها رسیدم. در قهرمانی آسیا دو بار رکورد ملی را ارتقاء دادم که ثبت همان رکورد در بازی‌های آسیایی شانس مدال بود. برایم حسرت شد چون می‌توانستم اتفاقی تاریخی رقم بزنم.

او ادامه داد: از فروردین ماه در مسابقه بودم و بخاطر خستگی و عدم ریکاوری بین مسابقات، به پیک بدنی مورد نظرم در بازی‌ها نرسیدم. انتظارات خودم و بقیه برآورده نشد اما خوشبختانه اتفاقات خوبی رقم خورد و رکورد خوبی هم ثبت کردم. امیدوارم در مسابقات سال آینده و کسب سهمیه المپیک جبران کنم.

نباید ورزشکار را کنار بگذارند

اسماعیل‌نژاد با بیان اینکه بعد از رکوردشکنی در قهرمانی آسیا مردم در فضای مجازی خیلی لطف داشتند، ‌ادامه داد: مدت زیادی بود که در دوومیدانی فعالیت داشتم و رکوردهای خوبی هم ثبت می‌کردم اما بعد از اینکه رکورد ایران را ارتقاء دادم و زمان ۱۱.۴۳ ثانیه را در ترکیه ثبت کردم، توجهات زیاد شد و انتظارات هم بالا رفت.

او در ادامه بیان کرد: هرچند فصل مسابقات فضای باز بعد از بازی‌های آسیایی تمام شده و ورزشکاران یکی، دو هفته ریکاوری می‌کنند اما نباید کنار گذاشته شوند و نزدیک مسابقات دوباره یادشان بیاید ورزشکاری هست و باید به آن توجه کرد. با فدراسیون صحبت کرده‌ام و قرار است با برنامه‌ جلو بروم چون مسابقات مهمی چون قهرمانی داخل سالن آسیا و جهان و بعد از آن هم المپیک را در پیش داریم.

رکوردار دوی ۱۰۰ متر زنان ایران در مورد اینکه از طریق رنکنیگ شانس حضور در المپیک ۲۰۲۴ پاریس را دارد، گفت: بیشتر راه را رفته‌ام و باید رنکینگم را حفظ کنم. بنابراین باید در مسابقات پرامتیاز شرکت کنم. درست است همت ورزشکار را می‌طلبد اما به برنامه‌ریزی از سمت فدراسیون هم نیاز است.

اگر در بازی‌های آسیایی مربی داشتم، نتیجه بهتری می‌گرفتم

او در پاسخ به این سوال که فکر می‌کنی در صورت حضور مربی در بازی‌های آسیایی، ‌نتیجه بهتری کسب می‌کردی، گفت: قطعا همینطور است. دوومیدانی رشته‌ای انفرادی است که هر ماده‌ای مربی خودش را دارد. حضور مربی علاوه بر آنکه از نظر تکنیکی کمک کننده بود، از نظر روانی هم اثر داشت اما متاسفانه کادر همراه ما کم بود و مربی هم نداشتیم.

نتایج را در میدان نشان می‌دهیم نه فضای مجازی

اسماعیل‌نژاد با بیان اینکه خیلی در شبکه‌های اجتماعی فعالیت ندارد و به استفاده از این فضا برای دیده شدن اشاره کرد و گفت: فعالیت زیادی ندارم و تنها بعد از مسابقات اخبار را به اشتراک می‌گذارم چون دوومیدانی آن هم رشته سرعت به تمرکز نیاز دارد و با نتیجه می‌توانیم نظرات را جلب کنیم. در واقع ما نتایج را در میدان نشان می‌دهیم نه فضای مجازی. البته فضای مجازی خوب است و به ورزشکاران کمک‌ می‌کند چون رسانه‌ای نداریم که مسابقات و تصاویرمان را پوشش بدهد. بنابراین از این فضا کمک می‌گیرم تا اخبار را بدهم اما فعالیتی برای دیده شدن، ندارم.

او ادامه داد: علاقمندان به دوومیدانی شاهد نتایجم هستند و اگر رسانه‌ها هم اخبار رشته مظلوم دوومیدانی را پوشش بدهند، دیده می‌شود. بنابراین لازم نیست خود ورزشکار فعالیت رسانه‌ای داشته باشد چون نمی‌توان همزمان در دنیای واقعی و مجازی فعالیت کرد.

سال‌ها دویدم و دیده نشدم

رکورددار دوی ۱۰۰ متر زنان ایران با بیان اینکه مسیر پرچالش و سختی را طی کرده، ادامه داد: سال‌ها دویدم و دیده نشدم. نه اینکه عملکرد خوبی نداشته باشم چون رکوردهایم خوب بود اما توجهی که باید، اتفاق نمی‌افتاد تا رکوردهایم بهتر شود. نمی‌گویم رکوردهایم در حدی بود که همیشه به تیم ملی دعوت شوم اما اگر توجه می‌شد، قطعا این اتفاق می‌افتاد.

او افزود: خانواده و همسرم سال‌ها فشار روانی و مالی را تحمل کردند تا این شرایط را مدیریت کنیم و به رکوردهای مدنظرم برسیم. مسیر برایمان سخت‌ بود و هر بار که به رکوردی می‌رسیدم، ثبت کردن رکود بهتر باز شرایط را سخت‌تر می‌کرد. خدا را شکر که خودم را ثابت کردم و در شرایطی که کسی باورم نداشت، ثابت کردم که می‌توانم و فقط به توجه، نگاه مثبت و حمایت نیاز دارم.

این دونده سرعتی ایران ادامه داد: رکوردهایی که همیشه در ذهنم داشتم، شاید غیرقابل باور بود. همیشه در ذهنم رکورد ۱۱.۳۰ ثانیه را داشتم اما شرایطم من را به این رکورد نمی‌رساند. حتی کیک تولد ۲۴ سالگی‌ام را با متن ۱۱.۳۰ ثانیه خاموش کردم. خوشبختانه دو سال بعد در شرایطی که کسی باور نداشت این رکورد را به دست آوردم. امیدوارم اسپانسرها به رشته هیجان‌انگیز دوومیدانی ورود و حمایتمان کنند.

انتهای پیام