به گزارش ایسنا و به نقل از دیلی میل، پس از مصرف بیش از اندازه قهوه ممکن است احساس کنید در حالت شناور هستید اما برای فضانوردان که باید جلوی شناور شدن قهوه خود را بگیرند، این می‌تواند یک دردسر واقعی باشد.

«سامانتا کریستوفورتی»(Samantha Cristoforetti) فضانورد «آژانس فضایی اروپا»(ESA) در ویدئویی که به مناسبت روز جهانی قهوه منتشر شده، نشان داده است که چگونه قهوه صبح خود را بدون کمک گرانش در طول حضورش در «ایستگاه فضایی بین‌المللی»(ISS) درست می‌کند.

کریستوفورتی با استفاده از یک فنجان فضایی که به صورت مخصوص طراحی شده بود، توانست قهوه صبحگاهی خود را بدون مشکل بنوشد. این ویدئو، فضانورد ایتالیایی را در حالی نشان می‌دهد که با دقت قهوه‌اش را از یک کیسه مهروموم‌شده درون یک فنجان با شکل عجیب می‌ریزد.

کریستوفورتی یکی از علاقمندان مشهور قهوه فضایی است و اولین کسی بود که در سال ۲۰۱۵، اسپرسوی درست‌شده در ایستگاه فضایی بین‌المللی را نوشید.

برای فضانوردان حتی داشتن یک فنجان باز، چالش جدی به شمار می‌رود اما این فنجان مخصوص به ساکنان ایستگاه فضایی بین‌المللی امکان می‌دهد تا از برخی لذت‌های ساده زندگی روی زمین بهره‌مند شوند.

این ویدئو سال گذشته در طول اقامت ۱۷۰ روزه کریستوفورتی در مدار فیلمبرداری شد. کریستوفورتی با این اقامت به اولین فرمانده زن ایستگاه فضایی بین‌المللی تبدیل شد. کریستوفورتی در ۲۷ آوریل ۲۰۲۲ به ایستگاه فضایی بین‌المللی رسید و در ۱۴ اکتبر به زمین بازگشت.

کاربران شبکه‌های اجتماعی، شگفتی خود را از این طراحی ابراز کرده‌اند.

یکی از کاربران نوشت: این چیزهای کوچک هستند که یک تمدن فضایی را به واقعیت تبدیل می‌کنند.

کاربر دیگری به شوخی گفت که آنها قهوه فضایی خود را با مقدار زیادی شکر مایع می‌نوشند.

کریستوفورتی در این ویدئو، دشواری نوشیدن در فضا را با قهوه ریخته‌شده در بطری کوچکی نشان می‌دهد که تحت تأثیر کشش سطحی خود به دام افتاده است. فضانوردانی که به دنبال افزایش کافئین خود هستند، باید به کیسه‌های آلومینیومی که از پیش با قهوه، شیر و شکر خشک‌ منجمد پر شده‌اند و آب داغ به داخل آن پمپاژ می‌شود، بسنده کنند.

دکتر «مارک ویزلوگل»(Mark Weislogel) دانشمند ناسا که در طراحی این فنجان کمک کرده است، در یک پست وبلاگ توضیح داد: اگر اثرات کشش سطحی در یک فضاپیما درک نشود، مایعاتی مانند آب و سوخت می‌توانند تقریبا در هر قسمت از ظرفی که در آن قرار می‌گیرند وجود داشته باشند. به همین دلیل، در فضا فقط فضانوردانی را خواهید دید که نوشیدنی را از کیسه‌های نی‌دار می‌نوشند.

ناسا برای برطرف کردن این مشکلات، فنجانی را طراحی کرده است که از یک هندسه هوشمندانه برای بهره‌برداری از فیزیک کشش سطحی استفاده می‌کند. تماس داشتن لب‌ها با لبه فنجان فضایی، یک اتصال مویرگی ایجاد می‌کند و مایع را به همان روشی که آب یک حوله کاغذی را خیس می‌کند، به داخل دهان می‌کشد.

فرستادن فنجان‌ها به فضا فقط برای لذت‌بخش‌تر کردن صبح‌های فضانوردان نبود، بلکه بخشی از علم جدی به شمار می‌رفت. همان فیزیک که به ریختن قهوه از فنجان به دهان کمک می‌کند، روی همه مایعات، چه در زمین و چه در فضا تأثیر می‌گذارد.

همان طور که دکتر ویزلوگل توضیح داد، مشاهده نحوه عملکرد فنجان فضایی در گرانش صفر به دانشمندان کمک می‌کند تا در مورد همه چیز از دریافت آخرین قطره سوخت برای موتور موشک تا رساندن دوز کامل دارو به بیمار بیاموزند. همچنین، آزمایش‌هایی که روی جام فضایی انجام می‌شوند، به جلوگیری از بروز اتفاقات در سفرهای فضایی بلند مدت مانند سفر به مریخ کمک می‌کنند.

این اولین باری نیست که برخی از علوم جدی به دنبال تولید بهتر در ایستگاه فضایی بین‌المللی هستند. در سال ۲۰۱۵، «آژانس فضایی ایتالیا»(ASI) با همکاری شرکت مهندسی «آرگوتک»(Argotec) و شرکت قهوه «لاواتسا»(Lavazza)، دستگاه «آی‌اس‌اس‌پرسو»(Isspresso) را طراحی کرد که اولین اسپرسوساز ریزگرانش جهان بود.

این دستگاه ۲۰ کیلوگرمی، دو سال را در ایستگاه فضایی بین‌المللی گذراند و از لوله‌های هیدرولیک فولادی برای تولید یک فنجان اسپرسو داغ تازه در مدت زمان حدود سه دقیقه استفاده کرد.

حتی با طراحی پیشرفته آی‌اس‌اس‌پرسو، قهوه همچنان در یک کیسه‌ پمپاژ می‌شد. بنابراین، معتادان به کافئین در فضا همچنان باید از فنجان فضایی استفاده کنند تا از قهوه دم‌کرده خود لذت ببرند.

انتهای پیام