جمشید علیزاده روز دوشنبه، ۲۷ شهریورماه در همایش ملی روز شعر و ادب فارسی در تبریز، با اشاره به این‌که سال‌های پایانی عمر پر برکت استاد شهریار با سال‌های جنگ تحمیلی گره خورده است، اظهار کرد: شعر ایام بحران، ویژگی‌های خاص خود را دارد. شعری که امروز می‌سراییم و می‌شنویم، شعر دوران آرامش و بدون تجربه بحرانی در جامعه است.

به گزارش ایسنا، وی افزود: وقتی جامعه با بحرانی نظیر جنگ مواجه است، معمولا شعر و هنر به جای پرداختن به مسائل فنی و نکات تکنیکی بیشتر به طرف شعار میل می‌کند تا بتواند میان توده‌های مردم مورد اقبال قرار گیرد و آنچه توده مردم می‌خواهند که با آن به صورت جمعی همنوایی داشته باشند را پوشش دهد.

وی تاکید کرد: این موضوع منحصر به ایران نیست و مثلا در شعر مقاومت فلسطین و شاعر بزرگ محمود درویش نیز می‌توان چنین تغییر شعر دوران آرامش با بحران را مشاهده کرد. درویش در ابتدا اشعاری چون من عربم را می‌سرود اما بعد از جنگ فلسطین با شعری چون گل سرخ، به صورت نمادین وضعیت را به تصویر می‌کشد.

علیزاده افزود: شعر شهریار، اصیل‌ترین شعر دوران دفاع مقدس است. تمامی ویژگی‌ها، ارزش‌ها و ضدارزش‌هایی که جامعه ایرانی در سال‌های جنگ تحمیلی تجربه کرده تنها در شعر شهریار خودنمایی می‌کند.

وی خاطرنشان کرد: شعر شهریار، سند واقعی شعر و حوادث جنگ تحمیلی است‌ و این ویژگی در شعر هیچ شاعری به این عمق و پررنگی وجود ندارد.

این شاعر در ادامه اظهار کرد: باید تفاوتی میان شعر جنگ تحمیلی و دفاع مقدس قائل شد. جنگ تحمیلی از ۳۱ شهریور آغاز و بعد از پذیرش قطعنامه پایان یافته و اشعار این دوران را شعر جنگ تحمیلی می‌گویند و شعر دفاع مقدس نیز در سال‌های بعد از این دوران و به عنوان یادکرد آن خاطره است. 

انتهای پیام