زانا قاسمی فر، کارشناس ارشد علوم سیاسی و معاون یکی از مدارس در سنندج، در مورد پروژه مهر به ایسنا می گوید: هر ساله در پروژه مهر بخشنامه می‌شود که مدارس خود را برای بازگشایی سال جدید تحصیلی مهیا سازند و هرگونه مشکل، کمبود و کار بازسازی در مدرسه برای معلم و دانش آموز صورت گیرد.

وی افزود: پروژه مهر، امری خوشایند است که مدرسه را در پوششی نو، بدون شیشه شکسته، در و دیوار کثیف، شیرآلات فرسوده، میز و نیمکت های فرسوده، حیاط مدرسه مرتب، تور حلقه بسکتبال و والیبال، آبخوری، سرویس بهداشتی و هرآنچه فکرش را بکنید، تمیز و مهیا می سازد.

قاسمی فر، پروژه مهر را طرحی عالی و نوعی خانه تکانی مهرماهی ها توصیف می کند، مهر ماهی هایی که دغدغه آنها رفاه دانش آموز و تدریس موفق معلم است؛ کل مدرسه و امکانات را بنا به اولویت و نبود بودجه در دسترس، در شرایط قابل استفاده قرار داده و سالی در و پنجره را تعویض و سالی دیگر در و دیوار را رنگ می‌زنند.

این معاون مدرسه ادامه می دهد: هر ساله مجبوریم از والدین کمک مالی دریافت کنیم و در اکثر مواقع با این معضل روبرو می‌شویم که آموزش و پرورش اعلام کرده «مدارس کاملاً رایگان است و هیچ ارگانی حق دریافت هیچ گونه هزینه مالی تحصیلی ندارد». این کاملاً درست و در اصل قانون اساسی آمده است که آموزش و پرورش تا پایان آموزش متوسطه در ایران کاملاً رایگان است، اما به راستی بدون کمک والدین و کمک‌های مردمی اداره مدارس غیر ممکن است و پولی که به عنوان کمک به مدرسه داده می‌شود در امور تعمیرات و بازسازی و دقیقاً برای بچه‌های خودمان هزینه می‌شود.

وی می گوید: اگرچه تامین کل هزینه های مدرسه بر عهده دولت است، اما گاهی اوقات والدین به آموزش و پرورش مراجعه کرده و پیگیر قضیه دریافت هزینه تحصیلی دانش آموزان می‌شوند و ما نیز اعلام می کنیم که «نباید هیچ هزینه‌ای در قبال اسم نویسی و درس خواندن فرزندان خود پرداخت کنند» اما گاهی هم مجبور به گرفتن شهریه می شویم که هزینه کرد آن توسط مدیران دلسوز و باتجربه، با فاکتور و مدرک برای مدرسه و رفاه و موفقیت دانش آموزان مشخص می شود.

قاسمی فر توضیح می دهد: هر ساله هزینه ها را اولویت بندی کرده و قسمتی از مدرسه را تجهیز می‌کنیم، چرا که هزینه‌ها به قدری بالاست که نمی‌توانیم هم وسایل و امکانات مدرسه و هم نقاشی و تمیزکاری را با هم انجام دهیم. در برخی مدارس حتی میز و صندلی معلم قابل استفاده نیست اما بودجه‌ای در دست نیست و باید صندلی برای دانش آموز تهیه کنیم؛ در مدارس، اولویت با امر آموزش و دانش آموز است که هنگام تدریس راحت باشد.

این معاون می گوید: در برخی مدارس دانش آموزان باید حدود ۶ ساعت بر روی صندلی های غیر استاندارد نشسته و آن را تحمل کنند در حالی که بیشتر این صندلی ها برای آزمون مناسب بوده و در واقع دانش آموز جایی برای قرار دادن کتاب و کیف روی آن ندارند؛ از جهت سلامت و بهداشت نیز، نشستن روی این صندلی‌ها دانش آموز را در سنین پایین دچار بیماری‌هایی مانند «پیسوله، موک و مشکلات ستون فقرات» می کند و مجبوریم به وزارت بهداشت پناه ببریم. اگر دانش آموز از امکانات خوب در کلاس برخوردار باشد امر آموزش به خوبی اتفاق می‌افتد.

وی، اجرای موفق و بهتر طرح پروژه مهر را مستلزم اعتبارارت و حمایت بیشتر دولت از آموزش و پرورش دانست و گفت: رسانه ها می توانند در این زمینه با تهیه گزارش از سطح مدارس مختلف کمبودها را بازتاب داده و صدای دانش آموزان و آموزش و پرورش باشند.

لیلا بیننده، کارشناس ارشد علوم تربیتی نیز در در مورد پروژه مهر به ایسنا می گوید: از آنجا که قشر عظیمی از جمعیت ایران را دانش آموزان تشکیل می دهند، واژه مهر برای همه خانواده‌های ایرانی ملموس است. پروژه مهر که شامل تعمیر، بازسازی، رسیدگی به امور مدارس است از شهریور ماه شروع می‌شود. در این پروژه هر مدرسه بنا به توان مالی و دریافت کمک مردمی در بازگشایی مدارس به پیشواز مهر می رود که متاسفانه این کمک ها خیلی ناچیز است و در این امر مدیر و معلمان دچار دلهره، استرس و مسئولیتی سنگین می شوند؛ بودجه تحصیلی آموزش و پرورش اندک است و گاهی باید روی کمک‌های مردمی و همکاران نیز حساب باز کند.
بیننده می گوید: کادر مدارس گاهی با هزینه‌هایی از قبیل تامین کاغذ، مایع دستشویی، تعمیرات شیرآلات و تجهیزات مدارس گرفته تا رنگ کردن در و دیوار و تعویض وسایل مدرسه درگیر می شوند که این کار بدون کمک‌های مردمی امکان پذیر نیست. در طول سال نیز در اعیاد رمضان، قربان، شب چله و عید نوروز با کمک معلمان برای دانش آموزان بی‌بضاعت مراسم برگزار می‌کنیم. جدای از این که سیستم آموزش و پرورش در این مراسم ها هیچ دخالت مالی ندارد، گاهی شأن معلم نیز زیر سوال می‌ رود و ملزم به گرفتن هزینه برای برگزاری امتحانات از دانش‌آموزان می شوند.

این کارشاس ارشد علوم تربیتی با بیان اینکه پروژه مهر با این تشنج آغاز می‌شود که والدینی که کمک مالی به مدرسه کرده‌اند انتظار دارند مدرسه را در ایده‌آل ترین موقعیت ببینند، می‌گوید: پروسه مهر ماه و آغاز سال تحصیلی، اشتیاق دانش آموز برای یادگیری علم و سهم تازه ای از دنیای مدرن است، اما متاسفانه این اشتیاق بیش از دو هفته به طول نمی انجامد و دانش آموز متوجه می شود، آموزش، برنامه درسی و نوع تدریس به دوران تحصیل و تدریس والدین خود برمی گردد و امر آموزش بدون هیچ خلاقیت و ایده جدیدی ادامه می یابد، که این امر سبب دلزدگی دانش آموز می شود.

او می گوید: باید قبول کرد که امکانات مدارس ما نسبت به دنیای جذاب و متنوع امروزی ضعیف بوده و جواب گوی جامعه نیست؛ تجهیز سیستم آموزشی مدارس از عهده پروژه مهر بر نمی‌آید، پروسه یاد دهنده و یاد گیرنده هدفی والاتر از تعمیر مدرسه است که متاسفانه به دلیل نبود امکانات کمک آموزشی، معلم را از هدف معنوی تدریس باز می دارد.
در واقع سیستم آموزش و پرورش باید سیستمی جسور، توانا، کارا و پویا باشد و مسئولانی توانا در امر مدیریت، باسواد به علم روز و مدبر در این سیستم فعالیت داشته باشند و از نظر اعتبار نیز، مدارس را به رفاه برسانند؛ و باید سیستم به این باور برسد که آموزش و پرورش نهادی تولید کننده و نه خدماتی است!

انتهای پیام