به گزارش ایسنا، مسابقات والیبال قهرمانی آسیا به پایان رسید و در شبی که ۸ هزار تماشاگر برای قهرمانی تیم ایران به ورزشگاه آمده بودند، ژاپن مقتدرانه پیروز شد و به قهرمانی رسید؛ شکستی بزرگ برای والیبال ایران که خود را یکی از قدرت‌های جهان می‌داند و از ابتدای رقابت‌ها خود را قهرمان آسیا می‌پنداشت.

هرچند قبل از این مسابقات هم با توجه به عملکرد ضعیف تیم ملی در لیگ ملت‌ها و حاشیه‌های بعد از آن، انتظار می‌رفت شاهد شکست شاگردان عطایی باشیم اما این انتظار وجود داشت که تیم ملی رقابتی پایاپای و نزدیکی داشته باشد و بازی زیبایی از خود به نمایش بگذارد، نه اینکه در خانه به بدترین شکل و با اختلاف زیاد نتیجه را واگذار کند.

عملکرد ضعیف تیم ملی نه از سمت مردم و نه از سوی کارشناسان این رشته قابل قبول نبود و  شب گذشته بسیاری از هواداران خواستار استعفای عطایی شدند. آنها با تشویق کنایه‌آمیز سعید معروف، مخالفت خود را با عملکرد تیم و کادر فنی نشان دادند. ۸ هزار تماشاگر حاضر در ورزشگاه که با امید قهرمانی تیم ملی از ساعت‌ها قبل سالن را پر کرده بودند، جواب حمایت‌های خود را با بدترین نتیجه گرفتند. شاید اگر تیم بازی زیبایی را ارائه می‌داد در پایان همه به احترام تلاش‌شان دست می‌زدند اما تیم آشفته‌تر از آن بود که بتواند با ژاپن رقابت کند و اثری از روحیه جنگندگی در بازیکنان دیده نمی‌شد. کادر فنی و مهمتر از همه بهروز عطایی به عنوان سرمربی هم توان مدیریت تیم و تغییر روند بازی را نداشت و ست به ست نتیجه بدتری گرفت؛ کابوسی که گویا پایانی نداشت.

سوال اینجاست که با این شرایط آشفته چه سرنوشتی در انتظار تیم ملی است؟ چگونه می‌توان بازیکنان را دوباره جمع و جور کرد و امید را به آنها برگرداند تا راهی بازی‌های آسیایی و انتخابی المپیک شوند؟ چه کسی به جای عطایی که نشان داده نمی‌تواند در مواقع حساس در قامت یک مدیر تیم خود را هدایت کند، قرار است جنگندگی را به بازیکنان یاد بدهد؟ محمدرضا داورزنی که پیش از این دومی در قهرمانی آسیا و بازی‌های آسیایی را شکست تلقی کرده بود، در شرایط فعلی برای آینده والیبال چه تصمیمی می‌گیرد؟

به طور واضح در شرایط حاضر تغییر سرمربی جزو گزینه‌های فدراسیون نیست و نمی‌تواند در فرصت کوتاه در این زمینه تصمیم‌گیری کند. بنابراین تیم ملی با سرمربیگری عطایی به بازی‌های آسیایی هانگژو و انتخابی المپیک اعزام می‌شود. از طرفی نمی‌توان انتظار خاصی برای تغییر روند داشت و شاید تنها گزینه تلاش برای بدتر نشدن در رویدادهای پیش رو باشد. وضعیت فعلی موجب نگرانی درباره صعود به المپیک ۲۰۲۴ شده و اگر نتایج بدتری کسب شود، شاید والیبال ایران غایب بزرگ کاروان ایران در المپیک پاریس باشد و دوباره از نو برای رسیدن به این بازی‌ها گام بردارد و البته که کسب سکو بماند به کنار.

تیم اوضاع خوبی ندارد و نتیجه‌ بدی هم گرفت اما سرمربی تیم ملی حتی از مردم عذرخواهی نکرد. سرمربی در چنین لحظاتی به جای فرار از چشم رسانه‌ها و مردم، باید بایستد،   عذرخواهی کند و عملکرد ضعیف خود را بپذیرد؛ کاری که مربیان بزرگ انجام می‌دهند!

انتهای پیام