دکتر مسعود ابراهیمی در گفت‌وگو با ایسنا، در مورد ماموریت سازمان تجاری‌سازی فناوری و اقتصاد دانش‌بنیان جهاد دانشگاهی، گفت: این سازمان در ابتدا به عنوان سازمان اشتغال دانش‌آموختگان فعالیت می‌کرده و بیشتر وظیفه فراهم کردن شرایط یافتن شغل متناسب با تحصیلات را برای دانش‌آموختگان دانشگاهی داشته است. ولی در طی سیر تطور سالیان، بخش‌های مرتبط با اشتغال و آموزش‌های کارآفرینی از سازمان جدا شده و به معاونت آموزشی جهاد دانشگاهی منتقل شده است.

وی خاطر نشان کرد: در حال حاضر وظیفه اصلی این سازمان این است که دانش‌های فنی که در واحدهای مختلف پژوهشی جهاد توسط پژوهشگران مجرب تولید می‌شود را به ثروت تبدیل کند؛ ثروتی که هم در خدمت جهاد دانشگاهی برای توسعه امور پژوهشی باشد و هم به توسعه سطح معیشت کارکنان و توسعه کشور کمک کند.

سرپرست سازمان تجاری‌سازی فناوری و اقتصاد دانش‌بنیان جهاددانشگاهی در مورد فعالیت‌های شاخص سال گذشته به صدور مجوز تاسیس چند شرکت اشاره کرد و توضیح داد: در سال گذشته حدود سه چهار مجوز تاسیس شرکت در سازمان تجاری‌سازی فناوری و اقتصاد دانش‌بنیان صادر شده که قرار بر این است در این شرکت‌ها دانش فنی تولیدی جهاد دانشگاهی تبدیل به محصول شده و به بازار ارائه شود.

وی اظهار کرد: حوزه‌های فعالیت این شرکت‌ها متنوع است و در حوزه‌های مهندسی، پزشکی و گیاهان دارویی فعالیت می‌کنند.

ابراهیمی با اشاره به این‌که چند مشکل و مانع اساسی در سازمان تجاری‌سازی فناوری و اقتصاد دانش‌بنیان احصاء شده است، گفت: این مشکلات موانع بزرگی در مسیر اهداف سازمان بودند. یکی از این مشکلات بحث نظام مالکیت فکری است که تا کنون خیلی کم‌رنگ وجود داشته است.

وی ادامه داد: قرار است طی یک پروژه یک ساله مبانی و کلیات نظام جامع مالکیت فکری را پیاده‌سازی کنیم. چون این موارد نیاز به فرهنگ‌سازی نیز دارد، فکر می‌کنم در میان‌مدت این نظام جامع مالکیت فکری در جهاد دانشگاهی مستقر خواهد شد.

سرپرست سازمان تجاری‌سازی فناوری و اقتصاد دانش‌بنیان جهاددانشگاهی مانع دوم در سازمان تجاری‌سازی را نبود مدل مشارکت مناسب با بخش خصوصی عنوان کرد و گفت: در جهاد دانشگاهی هنوز به صورت مشخص به مسائلی مانند این‌که چگونه با بخش خصوصی تعامل کنیم، چطور وارد قرارداد شویم و مدل‌های قراردادی را چگونه پیش ببریم، پرداخته نشده است و اگر مواردی هم وجود داشته، به صورت استثناء بوده‌اند. برای رفع این مانع مدلی برای تسهیل همکاری جهاد دانشگاهی و بخش خصوصی در سازمان تجاری‌سازی فناوری و اقتصاد دانش‌بنیان طراحی شده است.

وی افزود: مصوبه این مدل از کمیسیون دائمی هیئت امنا گرفته شده و امیدواریم در جلسه پیش رو هیئت‌امنا این مدل مصوب شود تا بتوانیم کارهای بزرگی را با مشارکت بخش خصوصی انجام دهیم.

ابراهیمی با بیان این مطلب که «در سال‌های گذشته روحیه تعاملی جهاد دانشگاهی با همه اجزای کشور مثل دانشگاه‌ها و ...، کم‌رنگ شده است»، گفت: فرهنگ کار با بخش خصوصی در جهاد دانشگاهی ضعیف است. اگر این فرهنگ با طراحی مدل‌های جدید تغییر کند، با میدان‌داری بخش خصوصی در سرمایه‌گذاری، می‌توانیم دانش‌های فنی را تبدیل به ثروت کرده و تحول ایجاد کنیم.

وی در مورد جزئیات طراحی این مدل، توضیح داد: تا کنون مشخص نبوده که جهاد دانشگاهی چه آورده‌هایی را می‌تواند برای بخش خصوصی داشته باشد. جهاد سرمایه‌های فیزیکی مثل زمین و ساختمان، تجهیزات آزمایشگاهی، تجهیزات اداری، برند، پرسنل متخصص، دانش فنی و چنین دارایی‌های مشهود و نامشهودی را داشته است؛ ولی در عمل به طور مشخص مدلی برای مشارکت بخش خصوصی پیش‌بینی نشده است.

وی ادامه داد:‌ همچنین در مورد این‌که بخش خصوصی چه آورده‌هایی می‌تواند داشته باشد، نیز مدل مشخصی وجود نداشته است. این‌که آیا آورده‌های بخش خصوصی تنها پول و سرمایه است و یا مدل‌های مشارکتی دیگری نیز می‌تواند باشد؟ معدود موارد مشارکت جهاد با بخش خصوصی به این صورت بوده که جهاد از طریق دانش فنی و بخش خصوصی از طریق سرمایه‌گذاری مشارکت انجام داده‌اند.

ابراهیمی افزود: چگونگی تعامل دو طرف در این مدل بررسی شده است. مدل‌های مختلفی برای مشارکت وجود دارد که پیش از این مشخص نبوده که جهاد دانشگاهی بر اساس چه مدلی با بخش خصوصی مشارکت خواهد داشت.

وی خاطر نشان کرد: در این مدل شرایط اقتصادی کشور، تنگناهای کسب‌وکارها و موانعی که برای کارآفرینان وجود دارد، پیش‌بینی شده است. همچنین مشوق‌هایی نیز برای همکاری با بخش خصوصی نیز در نظر گرفته شده است.

سرپرست سازمان تجاری‌سازی فناوری و اقتصاد دانش‌بنیان جهاددانشگاهی با تاکید بر این‌که پژوهش‌های جهاد دانشگاهی باید مبتنی بر نیاز انجام شود، گفت: پژوهش‌های بنیادی که برای پیشبرد مرزهای دانش هستند، اهمیت خود را دارند، ولی در حوزه‌هایی که می‌خواهیم تجاری‌سازی انجام دهیم،  باید همزمان و شاید پیش از آغاز پژوهش، یک چشم‌اندازی از محصول، بازارهای ملی و بین‌المللی، ذائقه مصرف‌کنندگان و ... داشته باشیم و بعد به سمت تولید محصول برویم.

وی افزود: وقتی پژوهش بر اساس یک نیاز مشخص باشد و صنعت مشکل خود را به ما ارائه کند و ما به سمت حل آن مشکل برویم، محصول تولید شده بازار تضمین‌شده خواهد داشت و ما می‌توانیم از فروش آن محصول مطمئن باشیم. اگر این‌گونه فعالیت نشود، محصولی تولید خواهد شد که مشخص نیست مشتری داشته باشد یا خیر.

انتهای پیام