به گزارش باشگاه دانشجویان ایسنا، «رودخانه» عنوان سرمقاله این شماره از نشریه است که به قلم علیرضا نجاتی شندی نوشته شده است.
«استارشیپ و سقوط بزرگ / بررسی شکست پرتاب اخیر پروژه استارشیپ»، «هوا و فضا/ نگاهی به صنعت فضایی و نمود آن در صنایع دیگر»، «دو واحد تاریخ / نگاهی به تاریخچه هوانوردی و فضانوردی» و «شارلاتان/ نگاهی به عاملان خراب کردن روحیه دانشجویی دانشگاه» از جمله مطالب و مقالاتی است که در این شماره می‌خوانیم.
علیرضا نجاتی شندی در بخشی از متن سخن سردبیر نوشته است: «هراکلیتوس، فیلسوف یونان باستان سخن معروفی دارد که می‌گوید: نمی‌توان در یک رودخانه دوبار پا گذاشت...» مقصود هراکلیتوس از این حرف به نوعی نقض پایداری و ثبات در جهان هستی است و اعتقاد دارد که تمامی عناصر جهان در حال حرکت و تغییرند؛ به اصطلاح اگر در رودخانه‌ای برای بار دوم پا گذاشتید نه شما همان انسان قبلی هستید و نه آن رودخانه همان رودخانه قبلی ست. از طرفی کراتولوس، از پیروان فلسفه هراکلیتوس و حتی به عقیده برخی جانشین او به مخالفت از هراکلیتوس برمی‌خیزد و اذعان می‌کند که «هراکلیتوس اشتباه کرده بود که می‌گفت نمی‌توان دوبار وارد یک رودخانه شد چون اصلا یکبار هم نمی‌توان وارد یک رودخانه شد. او در جای دیگری می‌گوید که نمی‌توان درباره پدیده‌ها و چیزها حرف زد و تنها می‌توان آنها را نشان داد؛ چراکه آنها دائما در حال تغییرند.
به هر روی چه معتقد به تفکر هراکلیتوس باشیم چه معتقد به کراتولوس یک چیز در بنمایه سخنانشان مشترک است؛ و آن هم تغییر دائمی جهان و اتفاقات آن و عدم ثبات و پایداریست. اگر هم اندکـی بـه زندگی خودمان توجهی کنیم، متوجه این تغییرات و دگرگونی‌ها می‌شویم؛ ورود به دانشگاه و فارغی از دبیرستان تغییر محیط اطراف و جدید شدن دایره دوستان تغییر نقش‌های‌مان در مواجهه با افراد مختلف جامعه، تغییر حال و احوال‌مان با شنیدن یک قطعه موسیقی و یا دیدن رفیقی قدیمی... همه و همه نشانه‌ای هستند از تحولات لحظه‌ای یا تدریجی جریان زندگی ما ولی آیا چون این تغییرات وجود دارند و ثبات و پایداری‌ای در زندگی نمی‌بینیم نباید به هیچ دل ببندیم و لحظه‌ای آرامش برای خود متصور شویم یا حتی برای جلوگیری از این تغییرات زیاد، دست روی دکمه توقف بگذاریم؟ در حال حاضر جواب دقیقی برای این سوال ندارم؛ چون خودم هم بیشتر از پیش سردرگم و گیج گذران عمر و این حجم بالای نابه‌سامانی‌ها هستم ولی لحظات دقایق و ساعاتی وجود دارد که درون این تشویش و نگرانی غرق می‌شوم و در آن سمت، چند ثانیه‌ای خاموش می‌شوم و بی‌خیال همه چیز چون رودخانه در حال گذرست و توقف ندارد دلیل نمی‌شود ما لحظه‌ای به دور از هیاهو پاهایمان را داخل آب خنک آن فرو نبریم و عبور جریان رودخانه را تماشا نکنیم.
نمی‌دانم در طول این متن چه نوشتم و قصد و هدفم چه بود و آخر هم چه شد؛ چند دقیقه‌ای را داخل جریان سیال ذهن غرق شدم و اجازه دادم ناخودآگاهم کمی بنویسد.»
نشریه دانشجویی «اوج» به صاحب امتیازی انجمن علمی دانشکده هوافضا دانشگاه صنعتی شریف و مدیرمسئولی عرفان استقامت و سردبیری علیرضا نجاتی شندی به‌صورت ماهنامه منتشر می‌شود.
انتهای پیام
نظرات