حجت‌الاسلام و المسلمین کریم مومنی، کارشناس دینی در گفت‌وگو با ایسنا در رابطه با روایت تاریخی روز چهارم محرم، عنوان کرد: در منابع تاریخی گفته شده است، روز چهارم محرم روزی است که شریح قاضی در مسجد کوفه با بهانه‌های واهی در همراهی با دستگاه حاکمیت ظالمانه آن زمان فتوا به قتل و کشتن امام حسین(ع) داد.

وی در ادامه بیان کرد: مداحان و ذاکران اهل بیت(ع) در روز چهارم محرم از فرزندان حضرت زینب(س) و یا برخی از اصحاب سیدالشهدا(ع) مثل حر بن یزید ریاحی، زهیر بن قین و حبیب بن مظاهر یاد می‌کنند.

مومنی با بیان اینکه نباید حوادث عاشورا و همراهی اصحاب بزرگ امام حسین(ع) را با ایشان از جنبه نسبت‌های خانوادگی در نظر بگیریم، اضافه کرد: این یک انحراف است، زیرا موارد متعددی در تاریخ وجود دارد که نشان از عدم همراهی نزدیکان اهل بیت(ع) با آن‌ها دارد؛ پیامبر(ص) یک عمو همچون حضرت حمزه دارند که با جان و دل از ایشان دفاع می‌کند و عموی دیگری به نام ابولهب دارند.

این کارشناس مسائل دینی ادامه داد: حضور حضرت زینب کبری(س) و شهادت فرزندانشان در کربلا نه به دلیل نسبت‌های خانوادگی بلکه از جایگاه معرفتی آنان نسبت به امام زمان خود، امام حسین(ع) سرچشمه می‌گرفت و با توجه به اینکه اهل معرفت نسبت به امام عصر خود بودند؛ شاخص شدند.

وی با بیان اینکه در جریان مصیبت‌های واقعه کربلا برخورد حضرت زینب(س) بسیار عجیب است و نشان از معرفت ایشان نسبت به امام حسین(ع) دارد، یادآور شد: در یک سند تاریخی نقل نشده است که حضرت زینب کبری(س) برای شهادت فرزندانشان بی تابی کردند؛ لذا می‌بینیم حضور حضرت زینب در کربلا به دلیل رابطه‌ی خواهر و برادری نیست بلکه به دلیل معرفت به جایگاه امامت است، حضرت چنان معرفتی دارند که خودشان و فرزندانشان را فدایی امام خود می‌دانند.

مومنی در ادامه با بیان اینکه حربن‌یزید ریاحی زبان حال گناهکاران امت است، افزود: نکته حائز اهمیت در رابطه با داستان حر این است که انسان هر چقدر گناهکار باشد وقتی در کنار رحمت واسعه امام که مظهر رحمت خداست قرار بگیرد و از گناه خود قلبا پشیمان شود و سعی برای جبران داشته باشد در مسیر حق قرار می‌گیرد؛ لذا جا دارد که در سخنرانی‌ها و مداحی ها برای نشان دادن مسیر توبه واقعی و توسل به امام برای شفاعت به شخصیت حربن یزید ریاحی به عنوان یک الگو پرداخته شود.

انتهای پیام