از زمان اختراع خودرو، بیش از ۵۰ میلیون نفر در جاده‌های جهان جان خود را از دست داده‌اند. این رقم بیشتر از تعداد مرگ‌ومیر در جنگ جهانی اول یا برخی از بدترین اپیدمی‌هاست و زمان آن فرا رسیده است که به یک روش حمل و نقل بسیار ایمن‌تر و سالم‌تر تغییر رویه دهیم و طرح جدید کشورها را به مسیری پایدارتر هدایت خواهد کرد.

تصادفات جاده‌ای عامل شماره یک مرگ کودکان وجوانان پنج تا ۲۹ ساله باقی مانده و داستانی است که هزاران بار در روز تکرار می‌شود زیرا برخی از فقیرترین کشورها از بالاترین میزان جراحات و مرگ‌ومیر ناشی از تصادفات جاده‌ای رنج می‌برند. در واقع، بیش از ۹۰ درصد تلفات تصادفات جاده‌ای در کشورهای کم درآمد تا متوسط رخ می‌دهد.

با این حال، جهان می‌تواند از طریق گسترش دسترسی به آخرین علم، فناوری و نوآوری همچنین امور مالی، این شکل شدید و وحشتناک نابرابری را به‌طور چشمگیری کاهش دهد. بوگوتا، پایتخت کلمبیا نشان داد، می‌توان به سرعت به پیشرفت دست یافت و تلفات جاده‌ای را در مدت ۱۰ سال به نصف کاهش داد.

تصادفات جاده‌ای یک همه‌گیری نادیده گرفته شده برای کودکان است. کودکان با ۱.۳ میلیون مرگ سالانه تصادفات جاده‌ای بیشترین هزینه را می‌پردازند. هر روز بیش از ۶۰۰ کودک در تصادفات جاده‌ای در سراسر جهان جان خود را از دست می‌دهند که اکثریت قریب به اتفاق آنان در کشورهای کم درآمد و متوسط هستند.

این کودکان از جمله افرادی هستند که گزینه‌های دیگری برای حمل‌ونقل ندارند و مجبورند در جاده‌های خطرناک بدون مسیرهای پیاده‌رو و بدون محافظت از وسایل نقلیه راه بروند و با خطر برخورد با وسایل نقلیه مواجه باشند.

با توجه به اینکه این همه‌گیری خاموش جهانی که بیشتر از مجموع ایدز و مالاریا باعث مرگ افراد می‌شود و جاده‌های ناامن برای جوانان اغلب در سیاست‌های بهداشت عمومی، نادیده گرفته می‌شوند. ایمنی جاده نیز یک مسئله کلیدی توسعه است زیرا تصادفات ترافیکی می‌تواند کل خانواده‌ها را از طریق از دست‌دادن نان‌آور خانه یا هزینه‌های مراقبت‌های پزشکی به فقر بکشاند.

ایمنی ضعیف جاده‌ها هر ساله بین دو تا پنج درصد از تولید ناخالص داخلی را برای کشورهای در حال توسعه به همراه دارد و این رقم بزرگی است که در غیر این صورت می‌تواند برای مواردی از ساخت کلینیک‌های روستایی تا روشن‌ کردن چراغ‌های مدارس از طریق دسترسی به انرژی‌های پاک و تجدیدپذیر برای اولین بار استفاده شود.

قاره آفریقا با تنها ۲درصد از وسایل نقلیه جهان، بالاترین نرخ مرگ‌ومیر تصادفات جاده‌ای در جهان را دارد

کشورهای توسعه‌یافته از دهه ۱۹۶۰، به کمک طیف وسیعی از مداخلات مانند قوانین مربوط به کمربند ایمنی، اجرای محدودیت‌های سرعت و هشدار در مورد خطرات ناشی از مصرف الکل در هنگام رانندگی، توانسته‌اند مرگ‌ومیرهای جاده‌ای را به‌طور چشمگیری کاهش دهند.

تجربه برخی کشورها نشان می‌دهد که حوادث رانندگی با سرمایه‌گذاری‌های محتاطانه قابل پیشگیری است و برخی از اقدامات می‌تواند منجر به کاهش قابل‌توجه تلفات کودکان در تصادفات رانندگی شود.

همه کودکان حق دارند از جاده‌های ایمن برای رسیدن به مدرسه استفاده کنند و می‌توانیم اطمینان حاصل کنیم، این اتفاق می‌افتد اگر برخی از موارد مانند موارد ذیل را اجرا کنیم.

استفاده از تکنولوژی و راه‌حل‌هایی مبتنی بر فناوری از جمله نحوه ساخت وسایل نقلیه ایمن‌تر و جاده‌های ایمن که ثابت شده است ایمنی را بهبود می‌بخشد.

همچنین باید از بهترین شیوه از شهرهای سراسر جهان، داده‌ها و تجزیه و تحلیل‌ها استفاده کنیم تا به افرادی که بیشتر در معرض خطر هستند دسترسی پیدا کنیم. به عنوان مثال، محدودیت سرعت ۳۰ کیلومتر در ساعت در مناطق پرجمعیت می‌تواند مرگ‌ومیر عابران پیاده را تا ۷۰ درصد کاهش دهد.

علاوه بر این، زیرساخت‌های دوچرخه‌سواری بهتر و طراحی خیابان به‌ویژه، خطوط دوچرخه جداشده و محافظت‌شده منجر به تلفات کمتر و نتایج ایمنی بهتر جاده‌ها برای همه کاربران جاده می‌شود.

همه خیابان‌ها را امن و سبز کنید. پنج عامل کلیدی برای کاهش تعداد قربانیان در جاده از جمله سرعت زیاد، عدم استفاده از کلاه ایمنی و کمربند ایمنی، رانندگی در زمان مصرف الکل، حواس‌پرتی رانندگی با استفاده از تلفن همراه وجود دارد.

ایمن‌سازی خیابان‌ها برای هر کودکی به منظور پیاده‌روی، دوچرخه سواری یا سوار شدن بر هر وسیله نقلیه از طریق زیرساخت‌های بهتر برای کاهش استفاده از وسایل نقلیه شخصی بسیار مهم است. در واقع، تحرک ایمن و سبز یک پیروزی سریع برای کاهش مرگ‌ومیر در کشورهای با درآمد کم و متوسط است.

الزام استفاده از سیستم‌های نگهدارنده کودک در وسایل نقلیه ثابت شده است که منجر به کاهش بیش از ۶۰ درصد آسیب‌های ناشی از تصادف با وسایل نقلیه موتوری می‌شود.

این واقعیت که مرگ ومیرهای جاده‌ای بزرگترین قاتل نسل‌های جوان است، لکه‌ای بر جامعه جهانی ماست. هدف ما برای کاهش تلفات و جراحات ناشی از تصادفات جاده‌ای به نصف تا سال ۲۰۳۰ هنوز در دسترس است اما تنها در صورتی که کشورهای توسعه یافته از کشورهای در حال توسعه برای سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌ها، فناوری و قوانین مورد نیاز برای بهبود ایمنی جاده‌ها حمایت کنند و به زبان ساده، هیچ کودکی نباید هنگام رفتن به مدرسه، دوچرخه سواری یا بازی از بین برود یا آسیب ببیند.

منابع

childinthecity.org

weforum.org

unicef.org

انتهای پیام