به گزارش ایسنا با عزم جهادی دولت‌مردان اگر آسمان بر این دیار نبارد قطعاً الفبای زندگی از دل زمین مردم را سیراب خواهد کرد.

کارشناسان بر این باورند که یکی از عوامل ماندگاری در مناطق مختلف آب است متخصصان و نظریه پردازان زیادی این روزها قلم زده اند بنابراین اگر بخواهیم طنین صدای کودکان سیستانی و بلوچستانی را در این دیار داشته باشیم باید آب اشامیدنی به صورت مناسب و کافی در اختیار این افراد قرار گیرد.

الحمدلله دیر زمانی است که با تکیه بر عنایات الهی از آن روزهای سخت قبل از انقلاب و وضعیت تاسف بار آبرسانی روستایی سیستان و بلوچستان گذر کرده‌ایم و هم‌اینک شاهد عزمی جهادی بین مسئولان هستیم که این روزها از هر راهی تلاش می‌کنند تا این سرزمین تشنه را سیراب کنند.

داستان آبرسانی در سیستان و بلوچستان در دولت سیزدهم به صورت تک خطی پیش نرفت و این استان باوجود بدعهدی حاکمان کشور افغانستان و عدم پایبندی این کشور به معاهده مهم بین المللی حقابه هیرمند از راه های دیگری در صدد تامین آب مورد نیاز خود است که این مهم را می‌توان در بهره‌مندی ۱۲۳ هزار نفر از ساکنان روستاها و شهرهای استان از طرح‌های تأمین و توسعه آب دید که به واسطه عزم جزم این دولت مردمی محقق شده است.

طرح تامین اضطراری آب برای سیستان و زاهدان

طرح تامین آب اضطراری برای منطقه سیستان و زاهدان در دو فاز در دستور کار وزارت نیرو قرار گرفت، بدین صورت که استفاده از منابع آب زیرزمینی همراه با شیرین‌سازی برای شهر زاهدان و آب سطحی برای منطقه سیستان در برنامه اجرا قرار گرفته است.

دشت حرمک که مقرر بود بخشی از کمبود آب شهر زاهدان را تامین کند، در ابتدای سال ۱۴۰۱ با توسعه و وارد مدار شدن ۱۰ حلقه چاه در دو فاز اجرایی، ۲۵۰ لیتر بر ثانیه آب را تامین کرد؛ طی سه ماه و در پایان فروردین ماه سال جاری نیز ۵ حلقه چاه جدید نیز تجهیز و وارد مدار شد و ۱۰۰۰ لیتر برداشت آب از چاه‌ نیمه سیستان برای زاهدان به ۷۰۰ لیتر رسید و ۳۰۰ لیتر کمبود آب از طریق ۱۵ حلقه چاه حفر شده در دشت حرمک تامین شد.

همچنین در ادامه اجرای طرح‌های تامین آب برای زاهدان، انتقال آب از هامون هیرمند با حفر ۳۵ حلقه چاه با اجرای ۴۹ کیلومتر خط برق و حدود ۴۰ کیلومتر خطوط انتقال آب با پیشرفت ۸۰ درصد در حال اجراست.

مقرر است یک مترمکعب آب خام از این محل برداشت و روزانه پس از شیرین‌سازی ۵۰ هزار متر مکعب آب برای زاهدان تامین و انتقال یابد.

از سال ۱۴۰۱_۱۴۰۰ که تامین آب منطقه سیستان با مخاطره مواجه شد، استفاده از ذخایر موجود در اولویت قرار گرفت به گونه‌ای که آب از چاه نیمه‌های۴ و ۲ به ۳ و ۱ توسط قرارگاه سازندگی سپاه پاسداران منتقل شد.

از نیمه سال ۱۴۰۱ نیز موضوع استفاده از منابع جایگزین آب برای سیستان مصوب شد هرچند چاه‌های ژرف به عنوان طرح‌های مطالعاتی روند خود را طی می‌کرد.

استفاده از منابع آبی غرب سیستان در سفر کمیسیون عمرانی مجلس شورای اسلامی به سیستان توسط مدیرعامل شرکت مهندسی آبفای کشور بر اساس مطالعات و مستندات ارائه شده مطرح و در آذرماه سال ۱۴۰۱ طرح اضطراری سیستان با استفاده از منابع آبی هامون صابری در فاز یک و استفاده از منابع آبی دشت شیله و بندان و منابع زیرزمینی جنوب شرق سیستان (در فاز ۲) مصوب شد.

متاسفانه طی سالهای اخیر استفاده از آب‌های سطحی در سیستان که از خارج کشور تامین می‌شود به حداقل رسید به گونه‌ای که هیچ آوردی از هامون صابری و فراه‌رود وارد ایران نشد. اما وجود منابع آب زیرزمینی قابل اتکا به دشت شیله می‌تواند بخش اعظمی از کمبود ها را جبران نماید.

منابعی که به همت کارشناسان منابع آب و  شرکت آب و فاضلاب شناسایی و هم‌اکنون چاه‌های دستگاهی با عمق متوسط در حال حفر است.

پیش‌بینی می‌شود با حفر حداقل ۳۰ حلقه چاه در این دشت که امکان توسعه نیز دارد و تکمیل خط انتقال آب دوم چاه‌نیمه به زاهدان آب را به سیستان منتقل کرد به گونه‌ای که با خطوط موجود و خط دوم انتقال به چاه نیمه ۳ انجام و از آنجا با خطوط انتقال موجود تامین آب کل سیستان صورت خواهد گرفت.

با فرض برداشت ۳۰ لیتر بر ثانیه آب از هر حلقه چاه و ۸۰ درصد شیرین‌سازی، امکان انتقال یک مترمکعب برای شرب سیستان فراهم خواهد شد که ۶۰ درصد نیاز آبی سیستان در پیک مصرف را تامین خواهد کرد.

انتهای پیام