حسین رضایی در گفت‌وگو با ایسنا در خصوص سالروز حضور امام رضا(ع) در خراسان رضوی اظهار کرد: این روزها مصادف با حضور امام رضا(ع) در خراسان رضوی است که طلیعه حضور حضرت باعث حرکت مردمی و فرهنگی شده و پس از ۱۲۴۳ سال این حرکت تاریخی برای مردم با بارقه‌ای از فرهنگ همراه است.

وی افزود: مسیر حرکت امام رضا(ع) از مدینه تا مرو را اگر به درستی بررسی کنیم، علاوه بر تاثیر حرکت فرهنگی حضور امام در شهرهای در مسیر، خداوند به وجود برکت امام بزرگوار نعمت خود را بر مردم فزونی داشته است که این نعمت را در تمام زمینه‌های اجتماعی، فرهنگی، معیشتی و حتی اقتصادی می‌توان دید.

این کارشناس گردشگری مذهبی گفت: مسیری که مامون تاکید داشته امام رضا(ع) را از آن عبور دهد یکی از مسیرهای متداول آن زمان بوده که از مدینه به بصره و از طریق اهواز به استان فارس و از راه کویر به خراسان و مرو ختم می‌شده است. یعنی از اهواز به بهبهان و از آنجا به منطقه استخر، ابرکوه، یزد، خرائق، رباط پشت بام، نیشابور، کوه سرخ، توس و مرو می‌رفتند.

رضایی تصریح کرد: سفر امام رضا(ع) را می‌توانیم از مدینه به مرو به ۵ قسمت از مدینه تا بصره، از بصره تا فارس، از فارس تا یزد، از یزد تا خراسان و سپس تا مرو تقسیم کرد. امام رضا(ع) در این سفر تنها نبودند و پس از وداع با پیامبر اکرم(ص) همراه با عده‌ای از ادیبان عازم سفر شدند. خواجه اباصلت نیز در این سفر همراه امام بزرگوار بودند. ۲ تن از مامورین مامون نامه دستور مامون را به همراه داشتند که امام را در این سفر حکومتی همراهی کردند.

وی اضافه کرد: در ابتدای حرکت و وداع امام(ع) با پیامبر اکرم(ص) مسئله ولایت و جانشینی مطرح می‌شود و چون استنباط امام رضا(ع) از ولایت عهدی که آراسته به چهره تبعید و نفی بلاد بوده، ولایت امام جواد(ع) را مطرح می‌کنند، لذا در سفر امام به مکه، امام جواد(ع) همراه امام رضا(ع) بودند.

این کارشناس گردشگری مذهبی تصریح کرد: از عراق به خوزستان ۲ راه وجود دارد؛ راه بصره که کوتاه‌تر بوده را برای سفر امام(ع) انتخاب می‌کنند. در راه اهواز طبق اطلاعات و اسناد تاریخی به دلیل گرمی هوا امام کمی بیمار می‌شوند. استنباط این موضوع این است که سفر امام بایستی در تابستان انجام شده باشد.

رضایی گفت: حدود ۱۰ بقعه به نام امام رضا(ع) در این مسیر وجود دارد که از حیث کسوت، گذر امام(ع) را به این شهرها قوت می‌دهد که ابهاماتی در این مسیرها نیز وجود دارد. قدمگاه بعدی که به تناوب دیده می‌شود شهر ابرقوه یا ابرکوه بوده که منتهی‌الیه جاده شیراز به یزد است.

وی خاطرنشان کرد: ۲۰۰ سال پس از هجرت، شهری به نام یزد مطرح نبوده و آنجا منطقه‌ای بیابانی و کویری بوده است. از یزد تا خراسان تنها نقطه روشن آن مسیر، مسیر خرائق، رباط پشت بام و نیشابور بوده که در کتاب شیخ صدوق نیز ذکر شده است.

این کارشناس گردشگری مذهبی عنوان کرد: ورود امام(ع) به خراسان و نیشابور گزارش‌های مستندی از جمله حدیث سلسله‌الذهب که امام در این شهر آن را فرموده است، دارد. امام(ع) پس از نیشابور قصد عزیمت به توس را داشتند که از دهسرخ و کوهسنگی عبور می‌کنند. در دهسرخ امام اندکی زمین را حفر می‌کنند که چشمه‌ آبی در آنجا جوشان می‌شود که هنوز هم آب آن چشمه جوشان است و مردم آب آن چشمه را به عنوان تبرک استفاده می‌کنند.

رضایی افزود: در محلی در دهسرخ به دستور امام(ع) نماز خوانده می‌شود که آن منطقه در حال حاضر نیز وجود دارد. در کوهسنگی نیز امام برای سنگ‌های کوهسنگی دعا می‌کنند که سبب به وجود آمدن برکت در کار سنگ تراش‌هایی می‌شود که در کوهسنگی کار می‌کردند.

وی اظهار کرد: آنچه مهم است تاثیر فرهنگی حرکت امام(ع) به خراسان است که علاوه بر ده‌ها قدمگاه و ده‌ها مرکز مرتبط با امام، حرکت هزاران نفر زائر پیاده در مسیر حرکت امام رضا(ع) است که در سالروز ولادت و شهادت این امام بزرگوار شاهد آن هستیم که این بار فرهنگی و معنوی ولایت را در مسیر حرکت خود به نمایش می‌گذارند.

انتهای پیام