در این کار چوب را براساس طرح و نقش موردنظر روکش می کنند. با این تکنیک، محصولات ظریف و نازک چوبی در نهایت ظرافت و دقت و زیبایی تولید می شود. آثار نازک کاری به دو روش ساخته می شود. روش نخست به گونه ای است که در آن قطعات نازک و ریزِ چوب، با رنگ های متفاوتِ بریده شده با اره و لایه لایه شده، را چنان در کنار یکدیگر قرار می دهند که گویی از قطعه ای یکپارچه ساخته شده است. سپس این قطعات را در کنار هم رنگ آمیزی می کنند.

این روش از جهاتی با روش معرق چوب قابل مقایسه است. روش دوم استفاده از یک نوع چوب، عمدتاً گردو، برای ساخت اشیا است؛ در این روش اشیا چوبی از طریق برش و سپس صیقل  کاری مهیا می شوند. همچون ساخت کاسه و بشقاب، کیف، جعبه های آرایش و جواهرات. در نازک کاری از چوب هایی با رنگ روشن و سفید گلابی در کنار تیرگی گره های گردو استفاده میشود. رنگ های تیره روشن چوب ها با توجه به پرداخت ظریف و جلاکاری در نازک کاری تضاد چشمگیری ایجاد می کند.

ساخت وسایل نازک کاری با توجه به ابعاد به دو صورت انجام می پذیرد:

۱- نازک کاری اشیا چوبی با ابعاد بزرگ

۲- نازک کاری اشیا چوبی با ابعاد کوچک.

منظور از اشیا چوبی با ابعاد بزرگ اشیایی است همچون میز و جعبه های لوازم آرایش و غیره و اشیا چوبی با ابعاد ریز مواردی چون انواع قلمدان، قوطی های سیگار، چوب­سیگاری، قاشق، بشقاب، زیورآلات زنانه و سایر آثاری از این دست را شامل می شود.

به گزارش ایسنا؛ سایر چوبهای مورداستفاده در نازک کاری عبارتند از چوب کیکُم، سنجد، چنار، کاج و توسکا. همچنین در این هنر ظریف از مواد دیگری چون سریشم سرد، سریشم گرم، کیلر، لاک الکل، و ابزاری چون رنده دستی و برقی، اره، لیسه، مُغار، گیره دستی و چرخ سمباده برای مقاصد مختلف از جمله برش، کنده کاری، پرداخت و غیره استفاده می کنند.

انتهای پیام