«ورف چال» (برف چال) واژه‌ای مازندرانی و به معنای چاهی است که اهالی روستای «آب اسک» در منطقه ای به نام «اسک وش» هر ساله در یکی از روزهای ماه اردیبهشت حفر کرده و داخل آن را پر از برف می‌کنند. در گذشته این آب صرف کشاورزی منطقه هم می‌شد اما با گذشت زمان و تغییرات اقلیمی آب این چاه بیشتر مورد مصرف دامداران و رهگذران این منطقه در گرمای تابستان می‌شود. در روز برگزاری آیین برف‌چال هیچ مردی حق حضور در روستای آب اسک را ندارد و فقط زنان روستا با آیین‌های خاصی به شادی این روز را می‌گذرانند و مردان روستا در منطقه اسک وش مراسم ورف چال را انجام می‌دهند.