«ورف چال» (برف چال) واژه‌ای مازندرانی و به معنای چاهی است که اهالی روستای «آب اسک» در منطقه ای به نام «اسک وش» هر ساله در یکی از روزهای ماه اردیبهشت حفر کرده و داخل آن را پر از برف می‌کنند. در گذشته این آب صرف کشاورزی منطقه هم می‌شد اما با گذشت زمان و تغییرات اقلیمی آب این چاه بیشتر مورد مصرف دامداران  و رهگذران این منطقه در گرمای تابستان می‌شود. در روز برگزاری آیین برف‌چال هیچ مردی حق حضور در روستای آب اسک را ندارند و فقط زنان روستا با آیین‌های خاصی به شادی این روز را می‌گذرانند و مردان روستا در منطقه اسک وش مراسم ورف چال (برف چال) را انجام می‌دهند. در طول برگزاری این مراسم در گذشته‌ای نه چندان دور، به علت سهل انگاری به هنگام تخلیه برف، قسمتی از چاه ریزش کرده و بخش‌هایی از این بنای تاریخی تخریب شده است.