به گزارش ایسنا، «سید جلال موسوی» شاعر آیینی پیشکسوت اهل قزوین که در چند سال اخیر در بستر بیماری بود، صبح امروز ۶ اردیبهشت ۱۴۰۲ در ۸۰ سالگی دار فانی را وداع گفت.

آئین تشییع این شاعر اهل‌بیت(ع) پنجشنبه ۷ اردیبهشت ساعت ۱۰ صبح از مقابل مقبره شهید ثالث خیابان سلامگاه به سمت امامزاده حسین(ع) و خاکسپاری در قطعه مشاهیر بهشت فاطمه(س) انجام خواهد شد.

از آثار این شاعر فرهیخته می‌توان به «سوره‌ سوره سرسبزی»، «در کربلا همایش گل‌های پرپر است» و «شب بود و ماه حوصله آمدن نداشت» اشاره کرد.

سیدجلال؛ شاعری آینده‌نگر

حسین اسرافیلی، شاعر و پژوهشگر در مراسم رونمایی از کتاب «شب بود و ماه حوصله آمدن نداشت» آخرین اثر منتشر شده موسوی که به همت حوزه هنری قزوین چهارم مهر ماه ۱۴۰۱ برگزار شد، اظهار کرد: سیدجلال موسوی نه تنها نگاه تازه‌ای به عاشورا دارد بلکه وقایع را به زبان تازه‌ای بیان می‌کند. زمانی که شعر سیدجلال موسوی را می‌خوانیم درمی‌یابیم با یک شاعر آینده‌نگر روبه‌رو هستیم که با شجاعت اصطلاحات و واژگانی را در شعرش به کار برده تا مورد استفاده آیندگان قرار گیرد.

این شاعر بیان کرد: سیدجلال شجاعانه و صادقانه شعر می‌نویسد و موضوعاتی که او در اشعارش عنوان می‌کند نشان می‌دهد نگاهش با اتفاقات و وقایع روز گره خورده است.

شاعری گمنام و غریب در زادگاهش

محمدعلی حضرتی، شاعر و پژوهشگر قزوینی نیز در مراسم رونمایی این کتاب اظهار کرد: سید جلال موسوی یکی از بزرگترین شاعران آیینی در مقیاس ملی است که متأسفانه حتی در زادگاه خود، قزوین هم به خوبی شناخته نشد. سید جلال در تراز شعر آیینی بی‌گمان یکی از ۱۰ شاعر اول کشور است ولی شناخته نشد چراکه مانند بسیاری از شاعران به تهران مهاجرت نکرد و در زادگاهش صادقانه و بی‌ادعا زیست و شعر نوشت.

وی ادامه داد: سیدجلال اگر در شهری غیرقزوین می‌زیست شاید سرنوشتی متفاوت داشت، شاعری که در زمانی زبانش تغییر کرده که پذیرشش متصور نیست؛ او در میانسالی آن هنگام که تغییر زبان برای شاعران دیگر بسیار دشوار است زبانش را دگرگون کرد.

حضرتی گفت: این شاعر در شعرهای آیینی‌ خود کربلا را در درون ما نشان می‌دهد تا ما را با عمق واقعه همراه کند؛ شاعری که شعرهایش در بیلبوردهای شهری فراگیر می‌شود اما خودش بی اینکه قدرش را بدانند گمنام و غریبانه روی تخت بیماری قرار دارد.

انتهای پیام