حسین‌نجار در گفتگو با ایسنا، درباره دلایل استعفای خود از ریاست کمیته داوران فدراسیون ورزش های زورخانه ای، اظهار کرد: آقای باران چشمه روزی که از من خواست ریاست کمیته داوران را بر عهده بگیرم به ایشان گفتم من نیازی به حکم ندارم. بنده در دهه ۶۰ در چند دوره قهرمان این رشته بودم و سفرهایم را رفته‌ام، دوست دارم تجاربم را در اختیار فدراسیون قرار دهم تا به این رشته کمک کنم و اگر هم نتوانم مفید باشم استعفا می دهم.

وی افزود: بارها مشکلات داوری را به ایشان چه در جلسات و چه به صورت محرمانه و غیر محرمانه در اتوماسیون اعلام کردم اما هیچ کاری انجام ندادند و طی چند مرحله که جلسه داشتیم به هیچ نتیجه‌ای نرسیدیم. در نهایت در شرایطی که ریاست فدراسیون و همه از عملکرد من رضایت کامل داشتند بخاطر اینکه در این شرایط نمی‌توانستم کار کنم استعفا دادم. در کار من دخالت می‌شد و نمی‌توانستم وظایفم را به درستی انجام دهم. آنها جرات نمی‌کردند سمت کمیته داوران کشتی پهلوانی بروند و هر لیستی که آنها می دادند تایید می‌شد اما لیست داوران ما برای مسابقات را کم و زیاد می‌کردند.

نجار با بیان اینکه مدیریت باران چشمه در فدراسیون زورخانه‌ای ضعیف است، گفت: ایشان رعایت ادب و احترام را به بنده داشت اما مدیریت او ضعیف است. از سوی دیگر او افرادی را بکار گرفته که آنها نیز نمی‌توانند به خوبی مسئولیتشان را انجام دهند. زمانی ریاست فدراسیون زورخانه ای دست آقای صفارزاده بود و طلوع کیان هم دبیر آن فدراسیون بود و ورزش زورخانه ای بهترین دوران خود را طی می کرد اما الان ببینید وضعیت فدراسیون به چه شکلی است؟ ما آرزو می‌کنیم کاش به دوره‌های قبل برمی‌گشتیم. آقای صفارزاده که الان هم در کما بسر می برد و برایش آرزوی شفا و سلامتی داریم، با هزار زحمت در سال ۸۶ ورزش زورخانه ای را به نام ایران در یونسکو ثبت کرد اما سال گذشته آذربایجان آن را به راحتی از ما گرفت و به نام خودش زد.

رییس مستعفی کمیته داوران فدراسیون ورزش های زورخانه‌ای، ادامه داد: وضعیت مدیریت فدراسیون به صورتی بود که مثلا ما از داوران نخبه و درجه یک مان از قشم، کرمان و ... برای مسابقات دعوت می‌کردیم اما وقتی به فدراسیون لیست می دادیم می‌گفتند مسافت این داوران دور است و از نظر کیلومتر برای ما هزینه دارد، این ها را دعوت نکنید و داورانی که شهرهایشان نزدیکتر است را دعوت کنید! من را مجبور می کردند داوران ضعیف تر را دعوت کنم که موجب اعتراض تیم ها و هزار مشکل دیگر می شد.

وی خاطرنشان کرد: ما بالای سیصد داور زورخانه‌ای در کشور داریم اما تمام تمرکز فدراسیون فقط بر روی ۱۵ داور بود و از آنها استفاده می‌کرد. می‌خواستند اعمال نفوذ داشته باشند و همین دخالت ها باعث شد عطای کار را به لقایش ببخشم.

وی با اشاره به بی‌توجهی به معیشت داوران در فدراسیون ورزش های زورخانه‌ای، گفت: یک کارگر افغانی حداقل روزی ۳۰۰ هزار تومان درآمد دارد اما داور ما که به کرمان و قشم می‌رفت تا در مسابقات قضاوت کند روزی ۱۵۰ هزار تومان به اضافه کرایه ماشین می گرفت! خود من برای فینال لیگ بلیت رفت و برگشت هواپیما به قشم را که ۳ میلیون و نهصد هزار تومان بود پرداخت کردم اما فدراسیون به من دو میلیون و ششصد هزار تومان داد که شامل حق الزحمه من هم بود!

به گزارش ایسنا، علیرضا صغیر رییس مستعفی کمیته مربیان نیز درباره دلایل استعفای خود، اظهار کرد: با اصرار از من خواستند که ریاست یکی از کمیته های فدراسیون را قبول کنم که در نهایت مسئولیت کمیته مربیان را قبول کردم. در این مدت مدام پرسیدیم که که دستورالعمل یا آیین نامه در رابطه با فعالیت کمیته مربیان تدوین شود تا بر اساس آن جلو برویم اما این کار در نهایت انجام نشد.

وی افزود: یکی دیگر از دلایل استعفایم این بود که اصلا در دوره های مربیگری هیچ دعوتی از من انجام نمی شد یا در چندین دوره انتخابی تیم ملی فقط در یک دوره حضور داشتم. در حیطه وظایفی که بر عهده من بود نقش چندانی نداشتم و در چنین شرایطی استعفا دادم.

صغیر خاطرنشان کرد: حتی در مجمع انتخابات هیات استان فارس که باید یک صندلی هم به من می دادند تا در استان خودم با توجه به اشرافی که داشتم رای بدهم اما این کار را نکردند. چیدمانی که خودشان دوست داشتند را انجام می‌دادند تا در هیات ها مهره هایی که دوست دارند را به کار گیرند. کاری به این نداشتند که من حداقل از ورزش زورخانه ای در استانم شناخت کامل دارم. من را حذف کردند که مبادا یک رای بر خلاف خواسته شان بدهم. من هم وقتی دیدم من را قبول ندارند یا حتی جواب تماس‌هایم را نمی‌دهند و کار کردن فایده ای ندارد، استعفا دادم.

انتهای پیام