به نقل از ویفروم، بخش فضایی سال‌ها نقشی جدایی‌ناپذیر اما نادیده گرفته شده در کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای ایفا کرده است. ماهواره‌های رصد زمین برای پیش‌بینی آب‌وهوا و پایش آن تنها یک نمونه هستند اما نتایج تحقیقات اخیر نشان داده است که رهبران جهانی پتانسیل عظیمی را که فناوری‌های ماهواره‌ای برای کمک به کاهش انتشار دارند نادیده گرفته‌اند.

این گزارش برای اولین‌بار، میزان کربن سالانه را مشخص می‌کند که بخش‌های اصلی صنعت که ۶۰ درصد از انتشار کربن جهانی را تشکیل می‌دهند، می‌توانند با استفاده از فناوری‌های ماهواره‌ای بخشی را ذخیره کنند.

نتایج تحقیقات نشان داد که پذیرش کامل فناوری‌های موجود و در حال توسعه مجهز به ماهواره می‌توانند رسیدن به صفر خالص را تا سال ۲۰۴۰ و ۱۰ سال زودتر از برنامه ممکن کند. البته این بررسی نشان نمی‌دهد که فضا راه‌حل اصلی برای مقابله با تغییرات آب‌وهوایی است اما نشان داده که پتانسیل آن به طور قابل‌توجهی دست کم گرفته شده و البته برخی از موارد آن در ذیل ارائه شده است.

کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای در هوانوردی

در حال حاضر انتشار جهانی هوانوردی تجاری ۰.۹۲ گیگاتن دی‌اکسیدکربن برآورد شده است. افزایش تقاضای مصرف‌کننده به این معنی است که انتظار می‌رود این میزان تا سال ۲۰۵۰ تقریبا دو برابر شود. با این حال، فناوری‌های ارتباطی مجهز به ماهواره می‌توانند کارایی عملیاتی را بهبود بخشند و انتشارات هدر رفته را کاهش دهند. کنترل‌کننده‌های ترافیک هوایی می‌توانند مسیرهای پروازی کوتاه‌تر یا کارآمدتری را برای افزایش بازده سوخت و در نتیجه کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای انتخاب کنند. بهبود برنامه‌ریزی و کنترل ترافیک هوایی می‌تواند به پروازها کمک کند تا ناکارآمدی‌های ناشی از ارتفاع، سرعت و آب و هوا را کاهش دهند که تقریبا ۷۵ درصد از مصرف بیش از حد سوخت در صنعت را تشکیل می‌دهند.

بهینه‌سازی حمل‌ونقل جهانی

میزان انتشار گازهای گلخانه‌ای دریایی ۱.۱ گیگاتن دی‌اکسیدکربن در سال تخمین زده می‌شود. انتظار می‌رود در هوانوردی، این رقم در سال ۲۰۵۰ به ۹۰ تا ۱۳۰ درصد در مقایسه با سطوح سال ۲۰۰۸ افزایش یابد و فناوری‌های فضایی می‌توانند سرعت‌های نیمه خودکار یا کنترل‌شده را فعال کنند تا کشتی‌ها با کمترین انتشار کربن حرکت کنند.

انقلاب در شبکه‌های جاده‌ای و ریلی

فناوری‌های ارتباطات ماهواره‌ای می‌توانند انقلابی در شبکه‌های جاده‌ای و ریلی ایجاد کنند و کاهش چشمگیری در انتشار داشته باشند. سیستم‌های رانندگی سازگار با محیط‌زیست می‌توانند انتشار دی‌اکسیدکربن را بین ۵ تا ۲۰ درصد کاهش دهند. وسایل نقلیه کاملا خودمختار نه تنها رانندگان را از جاده‌ها بلکه آنها را از زمین خارج می‌کند. هواپیماهای کوچک، کاملا خودکار و تمام الکتریکی برای حمل مسافر و بار در مناطق پرجمعیت استفاده خواهد شد و در حال حاضر آزمایش پهپادها انجام می‌شود.

ایجاد سیستم های انرژی کارآمدتر

انتشارات حاصل از تولید سوخت فسیلی حدود ۱۸ درصد از انتشارات بخش انرژی در سال ۲۰۱۹ را به خود اختصاص داده که عمدتا ناشی از انتشار متان است. خوشبختانه راهی برای کاهش چشمگیر این ارقام وجود دارد که با فناوری‌های ارتباطات ماهواره‌ای ارائه می‌شود. روش‌هایی مانند ردیابی جی‌پی‌اس، خودکارسازی و بهینه‌سازی تجهیزات و تشخیص نشت از راه دور می‌توانند تاثیر زیادی داشته باشند. استفاده از دوربین‌های راه دور، حسگرهای گاز و تصویربرداری ماهواره‌ای می‌توانند به صنعت کمک کنند تا تاثیرات زیست محیطی خود را تا ۱۰ درصد کاهش دهد.

کشاورزی و کاربری اراضی

ارتباطات ماهواره‌ای در حال حاضر باعث کاهش یا حذف ۰.۳ گیگاتن در بخش کشاورزی می‌شود و این میزان می‌تواند از طریق کشاورزی دقیق و حفاظت از جنگل‌ها تا ۱.۹ گیگا تن افزایش یابد. بهبود کشاورزی شامل استفاده از فناوری‌های «اینترنت اشیا» برای کاهش ضایعات و افزایش بهره‌وری با استفاده از حسگرهای هوشمند، سیستم‌های آبیاری خودکار است که آب کمتری مصرف می‌کنند و حتی با استفاده از تراکتورهای خودران یا پهپادهای خودکار شناسایی محصولات کشاورزی است.

انتهای پیام